BURMA: Junta under Scrutiny for Concrete Pre-election Signs
By Marwaan Macan-Markar
BANGKOK, Nov 29 (IPS) - In the wake of a meeting attended by the all-powerful military elite, Burma’s military regime is due to come under close scrutiny for concrete signs of change leading up to a promised general elections in 2010.
The weeklong gathering in Naypidaw, the administrative capital, is where the country’s strongman, Senior General Than Shwe, receives reports from senior officers in the military machine that dominates the South-east Asian country and then determines policies for the following four months.
There were close to 200 officers who attended this high-powered meeting, from Nov. 23 to 27, according to Win Min, a Burmese national security expert at Payap University in Chiang Mai, northern Thailand.
"Than Shwe has been normally holding these meetings once in four months. It draws in ministers of the military government, regional commanders, heads of the light infantry divisions and officers of brigadier general rank," Win Min told IPS.
"Highest policy decisions are made here. Military reshuffles normally occur, but Than Shwe will keep people guessing till the very last minute about concrete moves. He prefers to take people by surprise. It is his military thinking."
Among the announcements that diplomats following Burmese affairs are waiting to hear is Than Shwe’s order to military officers to enter the political field for the 2010 elections. "The order for senior military officers to change uniforms will be significant," one Asian diplomat, who spoke on condition of anonymity, told IPS. "Who among them ordered to do so will also be revealing."
Other more certain signs that the regime will go ahead with the election is the announcement of two election laws, the diplomat added. They are the law for the registration of political parties and the law governing the election process.
Until now, the junta’s commitment towards the poll to create a "discipline- flourishing democracy" has only been verbal assurances as part of its "roadmap" towards political reform in Burma, officially called Myanmar.
On Friday Than Shwe repeated this promise at a meeting of the Union of Solidarity and Development Association (USDA) held in Naypidaw to coincide with the meeting of the country’s military elite.
A free and fair election will be held in 2010 in keeping with the country’s new 2008 constitution, Than Shwe had told members of the USDA, according to Saturday’s edition of ‘The New Light of Myanmar,’ a junta mouthpiece.
Yet the strongman sounded a note of warning to the political parties that may vie in this long-awaited poll. They should not undermine the disintegration of the country and affect national solidarity, Than Shwe was reported as saying.
Than Shwe is the head of USDA, a civilian arm of the junta that is expected to play a pivotal role in the polls to avoid a repeat of the 1990 elections. At that poll, the last held in Burma, the National League for Democracy (NLD), the party of the detained opposition leader Aung San Suu Kyi, won with a massive mandate, which the junta refused to recognise.
The new constitution, which was approved in a deeply flawed referendum in May 2008, has other features to ensure that the military’s grip on power will remain even after the poll. The powerful army, with its nearly 450,000- strong troops, has been guaranteed 25 percent of all seats in the legislative bodies from the national to the village levels.
Although Western governments are aware of these anti-democratic features, they are increasingly open to engagement with the regime. Still unchanged, however, are the punitive economic sanctions that marked the hostile policy the United States and the European Union (EU) have towards Burma.
There are new opportunities for a breakthrough in the political deadlock in Burma, Piero Fassino, the EU special envoy to Burma, said in a statement Friday following mission through South-east Asia. The Italian politician was encouraged by the prospect of a dialogue involving the junta.
Fassino’s views add to the softer line taken by the administration of U.S. President Barak Obama on Burma. The latter’s policy shift to engage with Burma has seen an encounter between the U.S. leader and Burmese Prime Minister Gen Thein Sein at a regional summit in Singapore in mid- November.
That landmark meeting—the first by a U.S. president in over 40 years— followed a visit to Burma in October by Kurt Campbell, the U.S. assistant secretary of state, who became the highest-ranking official from Washington to visit Burma in 14 years.
Campbell’s visit included a nearly two-hour meeting with Suu Kyi, who has spent over 14 of her last 20 years under detention.
For her part, Suu Kyi has used the momentum towards engagement to write to Than Shwe, seeking a meeting between the two. The Nobel Peace laureate’s letter reportedly expressed a willingness to "cooperate" to end the stalemate between the junta and the NLD leader.
The last time the two met was in 2002 in Rangoon, the former Burmese capital. But Suu Kyi has met with a government minister appointed as the junta’s liaison officer seven times in the past two years, the most recent in October.
The changes in the international community’s thinking towards Burma served as a backdrop for the just concluded meeting of the country’s military elite.
"The military government could not ignore this during this week’s meeting," said Zin Linn, information director for the National Coalition Government for the Union of Burma, the government elected in 1990 currently in exile.
"There is some pressure and expectations of change from the international community," he told IPS. "The military government has to decide how they will deal with Aung San Suu Kyi and how they will manage (the country’s) political affairs during the election year."
(END/2009)
Monday 30 November 2009
Burma's 2010 election: New version of Diarchy
Burma's 2010 election: New version of Diarchy
Mizzima News - To answer the frequently asked query - is democracy possible in Burma - is yes. But what democracy is the following question. The officially dubbed “disciplined democracy” is coming soon if everything goes smoothly. Thesaurus plainly tells that disciplined means restricted or closely controlled.
For external observers, an election can be seen as a routine and standard practice in democracy and would perfectly remark that a democrat can’t reject holding of an election. As the government in exile follows the policy and position of the National League for Democracy (NLD) as far as possible, (NCGUB) has neither endorsed nor rejected the 2010 election at this stage.
Not only foreigners but also the people of Burma are divided while commenting on the controversial 2010 election. It is normal that different people have different views on different issues. However the forthcoming election in Burma is abnormal because when it comes to Burma not everything is normal. Look at the election held in 1990, the freely and fairly held election did not lead to formation of a democratic government. It has been 19 years and 6 months and has not materialized. Bluntly speaking supporting an abnormal one is something like marrying a mad fiancée.
There may be people, who think that they are being defeated by the military, and prefer to go along with the military. Some may perceive the election after over 20 years of military rule, as an opening that may give rise to non-military people to play a role.
Optimistically yes. But objectively that election is something like the TV shows. The Parliament after (2010) election would resemble a wrestling match fought in a cage. The iron cage is the 2008 constitution. You can’t come out of the locked doors. Even if you win the match you can’t get the due prize like in the Spiderman movie. Meanwhile Spiderman’s uncle can be shot dead.
New version of Diarchy
The people of India and Burma have experience of Diarchy of British colony. Diarchy is one of the oldest types of government known from ancient Sparta, Rome, and Carthage. Also in 20th century, the system signified as a breakthrough and was the prototype of India’s full provincial autonomy and then independence. So Indian people had to wait for 28 years while Burmese people for (1948 – 1923) = 25 years. I don’t think the people of Burma of today are supposed to wait for such a long period as they are almost ready for democracy by having had a successful election exercise in 1990, the esteemed leaders who have vision for the future. This is 21st century and no colony at all.
During the Diarchy years the British Governor took 21% of Assembly seats, appointed selected ministries and shared with Burmese, Anglo-Burmese and Indians there. The same will be applied in the Nargis Constitution of 2008. The Chief of the Army will take 25% of the seats, appoint Ministers of Defence, Security/Home affairs and Border affairs, and then in the Parliament will be cronies, and like-minded representatives. So the 5th step of the roadmap should preferably be called “disciplined diarchy”.
The following categories will favour the 2010 election.
Those who readily want to collaborate with the military regime such as members of the State Peace and Development Council (SPDC) and members of Union Solidarity Association (USDA) and business cronies
Those who have no attachment and or no fondness to the 1990 election
Those who contested and lost in the 1990 election
Those who are being expelled from the NLD and those who are discredited by the student groups
Those who are too young and awfully immature
The opportunists
Why is the 2010 election to be held?
The stakeholders of the Union of Burma precisely highlighted that the country’s problems are twofold: (1) lack of democracy and (2) the question of rights of ethnic minorities. The international community, including the United Nations acknowledged and supported both issues.
Correspondingly the military regime has taken two big steps.
The answer to ethnic issues is ceasefire agreement formulated in 1992. Most of the armed ethnic groups reached ceasefire contracts. Years later most of them are not satisfied. Now they are forced to transform to “border guards”, which have no political role.
The response to the democracy question is holding an election to be held in 2010. Some of us want to go along. The same conspiracy will follow for the legislators of (2010) election. Maybe a few years later they will become “assembly guards”, who can’t do any politics.
The non-NLD persons and groups have liberty to agree or disagree with NLD’s declaration in April this year. Whatever the justification to support or to participate in the 2010 election the military junta will be happy about it. But emotional observation is not to be concerned. Politically, all have to recollect the people’s determination expressed in the 1990 election. They voted for the NLD because they realized the need to be unified to bring down the Burma Socialist Program Party (BSPP), which had ruled for 26 years. Here again, unity of consciousness is crucial to prevent the perpetual rule of the army. If we are divided and some of us are going along with the deceitful plan of the regime, we are finished.
It is sad that some intellectuals are not intelligent as the people on the street. I am confident the people’s intellect will prevail.
Mizzima News - To answer the frequently asked query - is democracy possible in Burma - is yes. But what democracy is the following question. The officially dubbed “disciplined democracy” is coming soon if everything goes smoothly. Thesaurus plainly tells that disciplined means restricted or closely controlled.
For external observers, an election can be seen as a routine and standard practice in democracy and would perfectly remark that a democrat can’t reject holding of an election. As the government in exile follows the policy and position of the National League for Democracy (NLD) as far as possible, (NCGUB) has neither endorsed nor rejected the 2010 election at this stage.
Not only foreigners but also the people of Burma are divided while commenting on the controversial 2010 election. It is normal that different people have different views on different issues. However the forthcoming election in Burma is abnormal because when it comes to Burma not everything is normal. Look at the election held in 1990, the freely and fairly held election did not lead to formation of a democratic government. It has been 19 years and 6 months and has not materialized. Bluntly speaking supporting an abnormal one is something like marrying a mad fiancée.
There may be people, who think that they are being defeated by the military, and prefer to go along with the military. Some may perceive the election after over 20 years of military rule, as an opening that may give rise to non-military people to play a role.
Optimistically yes. But objectively that election is something like the TV shows. The Parliament after (2010) election would resemble a wrestling match fought in a cage. The iron cage is the 2008 constitution. You can’t come out of the locked doors. Even if you win the match you can’t get the due prize like in the Spiderman movie. Meanwhile Spiderman’s uncle can be shot dead.
New version of Diarchy
The people of India and Burma have experience of Diarchy of British colony. Diarchy is one of the oldest types of government known from ancient Sparta, Rome, and Carthage. Also in 20th century, the system signified as a breakthrough and was the prototype of India’s full provincial autonomy and then independence. So Indian people had to wait for 28 years while Burmese people for (1948 – 1923) = 25 years. I don’t think the people of Burma of today are supposed to wait for such a long period as they are almost ready for democracy by having had a successful election exercise in 1990, the esteemed leaders who have vision for the future. This is 21st century and no colony at all.
During the Diarchy years the British Governor took 21% of Assembly seats, appointed selected ministries and shared with Burmese, Anglo-Burmese and Indians there. The same will be applied in the Nargis Constitution of 2008. The Chief of the Army will take 25% of the seats, appoint Ministers of Defence, Security/Home affairs and Border affairs, and then in the Parliament will be cronies, and like-minded representatives. So the 5th step of the roadmap should preferably be called “disciplined diarchy”.
The following categories will favour the 2010 election.
Those who readily want to collaborate with the military regime such as members of the State Peace and Development Council (SPDC) and members of Union Solidarity Association (USDA) and business cronies
Those who have no attachment and or no fondness to the 1990 election
Those who contested and lost in the 1990 election
Those who are being expelled from the NLD and those who are discredited by the student groups
Those who are too young and awfully immature
The opportunists
Why is the 2010 election to be held?
The stakeholders of the Union of Burma precisely highlighted that the country’s problems are twofold: (1) lack of democracy and (2) the question of rights of ethnic minorities. The international community, including the United Nations acknowledged and supported both issues.
Correspondingly the military regime has taken two big steps.
The answer to ethnic issues is ceasefire agreement formulated in 1992. Most of the armed ethnic groups reached ceasefire contracts. Years later most of them are not satisfied. Now they are forced to transform to “border guards”, which have no political role.
The response to the democracy question is holding an election to be held in 2010. Some of us want to go along. The same conspiracy will follow for the legislators of (2010) election. Maybe a few years later they will become “assembly guards”, who can’t do any politics.
The non-NLD persons and groups have liberty to agree or disagree with NLD’s declaration in April this year. Whatever the justification to support or to participate in the 2010 election the military junta will be happy about it. But emotional observation is not to be concerned. Politically, all have to recollect the people’s determination expressed in the 1990 election. They voted for the NLD because they realized the need to be unified to bring down the Burma Socialist Program Party (BSPP), which had ruled for 26 years. Here again, unity of consciousness is crucial to prevent the perpetual rule of the army. If we are divided and some of us are going along with the deceitful plan of the regime, we are finished.
It is sad that some intellectuals are not intelligent as the people on the street. I am confident the people’s intellect will prevail.
Saturday 28 November 2009
Burma watchers are right to be cautious about signs of change
Andrew Heyn
The Guardian, UK
November 26, 2009
Flurry of activity could prove, as so often before, to be just window dressing, writes British ambassador Andrew Heyn
This is a particularly interesting time for Burma watchers. A flurry of activity, both domestically and internationally, has aroused hopes that things might be starting to move in a positive direction. But the optimism is offset by fears that this might be a repeat of the window dressing, so often seen before, that is designed to obscure the reality of a regime conducting business as usual.
The optimists point to recent engagement by the US, and nascent dialogue between Aung San Suu Kyi and the Burmese regime. Aung San Suu Kyi has recently written to Senior General Than Shwe offering to meet him to discuss how they can work together for the benefit of the people of Burma.
Were it not for bitter experience, people might be getting ready to celebrate and preparing for a new, properly inclusive form of politics. But Burma has seen many false dawns and no one is getting too excited.
In terms of hard facts there is not much to get excited about. A few months ago I sat in the Rangoon court that, after a show trial, sentenced Aung San Suu Kyi to a further period of house arrest. More than 2,100 political prisoners remain in jail. Elections next year look like going ahead on the basis of a constitution that delivers 25% of the seats in the new national assembly to the military before a single vote has been cast. Burma’s record on human rights and wider political freedoms remains dreadful, as last week’s EU-tabled resolution in the UN’s human rights committee made depressingly clear. The economy continues to stagnate.
The most widespread reaction in Burma to these recent developments is to wait and see. People recognise that it is far too early to assess how successful renewed international efforts by the US and EU (along with the UN and Asean) will be. Neither do we know whether Senior General Than Shwe will respond positively to Aung San Suu Kyi’s conciliatory and constructive offer to work together for the benefit of all the Burmese people. In the meantime the EU remains clear that, in the absence of concrete progress on the ground, sanctions that are carefully targeted at the economic interests of the regime and its associates will stay in place. The US approach is the same. We are clear that if there is genuine irreversible progress, we will respond positively and make proportionate adjustments to our restrictive measures. In the meantime we are increasing our commitment to ordinary people through our programme of humanitarian aid, which is delivering crucial support, including for basic healthcare and for poor families in rural areas.
Everyone hopes that the optimists are right. Real change here would transform the lives of the Burmese people – not only by helping them escape the poverty trap in which so many of them find themselves mired, but also by alleviating the atmosphere of fear and suspicion in which they live.
Diplomats are spared the worst of the overt intrusions and scrutiny which are a daily reality for many people, especially those who work for political change. A small reminder of the ubiquitous nature of the security presence occurred last weekend. A visit to a pagoda, about 20 miles south of Rangoon, concluded with the close questioning of our local driver by a special branch officer who seemed to appear from nowhere after we parked the car.
I reflected how it must be for the Burmese. Without recourse to, or support from, a democratically elected government and its institutions, they would surely see the questioner an instrument of dread.
The climate of fear and suspicion is well founded. This is why those who are cynical about the government’s intentions significantly outnumber the optimists on the streets of Rangoon. The Burmese people will make their judgement about whether there has been genuine change on the basis of actions, not words.
http://democracyforburma.wordpress.com/2009/11/28/burma-watchers-are-right-to-be-cautious-about-signs-of-change/
The Guardian, UK
November 26, 2009
Flurry of activity could prove, as so often before, to be just window dressing, writes British ambassador Andrew Heyn
This is a particularly interesting time for Burma watchers. A flurry of activity, both domestically and internationally, has aroused hopes that things might be starting to move in a positive direction. But the optimism is offset by fears that this might be a repeat of the window dressing, so often seen before, that is designed to obscure the reality of a regime conducting business as usual.
The optimists point to recent engagement by the US, and nascent dialogue between Aung San Suu Kyi and the Burmese regime. Aung San Suu Kyi has recently written to Senior General Than Shwe offering to meet him to discuss how they can work together for the benefit of the people of Burma.
Were it not for bitter experience, people might be getting ready to celebrate and preparing for a new, properly inclusive form of politics. But Burma has seen many false dawns and no one is getting too excited.
In terms of hard facts there is not much to get excited about. A few months ago I sat in the Rangoon court that, after a show trial, sentenced Aung San Suu Kyi to a further period of house arrest. More than 2,100 political prisoners remain in jail. Elections next year look like going ahead on the basis of a constitution that delivers 25% of the seats in the new national assembly to the military before a single vote has been cast. Burma’s record on human rights and wider political freedoms remains dreadful, as last week’s EU-tabled resolution in the UN’s human rights committee made depressingly clear. The economy continues to stagnate.
The most widespread reaction in Burma to these recent developments is to wait and see. People recognise that it is far too early to assess how successful renewed international efforts by the US and EU (along with the UN and Asean) will be. Neither do we know whether Senior General Than Shwe will respond positively to Aung San Suu Kyi’s conciliatory and constructive offer to work together for the benefit of all the Burmese people. In the meantime the EU remains clear that, in the absence of concrete progress on the ground, sanctions that are carefully targeted at the economic interests of the regime and its associates will stay in place. The US approach is the same. We are clear that if there is genuine irreversible progress, we will respond positively and make proportionate adjustments to our restrictive measures. In the meantime we are increasing our commitment to ordinary people through our programme of humanitarian aid, which is delivering crucial support, including for basic healthcare and for poor families in rural areas.
Everyone hopes that the optimists are right. Real change here would transform the lives of the Burmese people – not only by helping them escape the poverty trap in which so many of them find themselves mired, but also by alleviating the atmosphere of fear and suspicion in which they live.
Diplomats are spared the worst of the overt intrusions and scrutiny which are a daily reality for many people, especially those who work for political change. A small reminder of the ubiquitous nature of the security presence occurred last weekend. A visit to a pagoda, about 20 miles south of Rangoon, concluded with the close questioning of our local driver by a special branch officer who seemed to appear from nowhere after we parked the car.
I reflected how it must be for the Burmese. Without recourse to, or support from, a democratically elected government and its institutions, they would surely see the questioner an instrument of dread.
The climate of fear and suspicion is well founded. This is why those who are cynical about the government’s intentions significantly outnumber the optimists on the streets of Rangoon. The Burmese people will make their judgement about whether there has been genuine change on the basis of actions, not words.
http://democracyforburma.wordpress.com/2009/11/28/burma-watchers-are-right-to-be-cautious-about-signs-of-change/
သုိ႔
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ
ဥကၠဌ
ႏုိင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖဳိးေရးေကာင္စီ
ေနျပည္ေတာ္
ရက္စြဲ - ၂၀၀၉၊ ႏုိ္၀င္ဘာလ၊ ၂၈ရက္။
အေၾကာင္းအရာ။ ။ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚအေရးယူပိတ္ဆုိ႔ထားမႈမ်ား ႐ုပ္သိမ္းေရးႏွင့္ပါတ္သက္ေသာကိစၥ။
(၁) ျမန္မာႏုိ္င္ငံလြတ္လပ္ေရးရရွိၿပီးသည့္ အခ်ိန္မွစ၍ ျမန္မာႏုိ္င္ငံျပည္သူတစ္ရပ္လုံး စည္းလုံး ညီညြတ္ ေရးၿပိဳကြဲခဲ့ရာမွ အလြန္နာက်ည္းမႏွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ရာျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ခဲ့ရာ ယေန႔ျမန္မာႏုိင္ငံ အေျခ အေနကုိ ဓမၼဒိဌာန္က်က် သုံးသပ္ၾကည့္႐ႈလွ်င္ အဖက္ဖက္မွယိုးယြင္းနိမ့္က်လ်က္၊ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအနိမ့္က်ဆုံးႏုိင္ငံ အျဖစ္မွ ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ေသးသည္ကုိ ထင္ထင္ရွားရွားေတြ႔ႏုိင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။
(၂) ယင္းသုိ႔ေသာ အေျခအေနမွ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ရန္ႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္၍ စစ္မွန္ေသာ ဒီမုိကေရစီ ႏုိင္ငံ ထူေထာင္ေရးအတြက္ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းမွာ “အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရး” “အမ်ဳိးသား ညီညြတ္ေရး”ကုိ အျမန္ဆုံးမျဖစ္မေနတည္ေဆာက္ရန္ျဖစ္သည္ဟု ႏုိင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာ ေရးႏွင့္ ဖြံံ႔ၿဖိဳးေရးေကာင္စီအေနႏွင့္လည္း အေလးထားယုံၾကည္သည္ကုိ ၄င္း၏ႏုိ္င္ငံေရးဦးတည္ခ်က္(၄) ရပ္တြင္ ေအာက္ပါအတုိင္း ထင္ထင္ရွားရွားေဖာ္ျပထားသည္ကုိ ေတြ႔ရွိရပါသည္။
“ႏုိ္င္ငံေတာ္တည္ၿငိမ္ေရး၊ ရပ္ရြာေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ တရားဥပေဒ
စုိးမုိးေရး၊ အမ်ဳိးသားျပန္လည္စည္းလုံးညီညြတ္ေရး“ ဟု ပါရွိပါသည္။
(၃) က်ေနာ္တုိ႔ သက္ႀကီးရြယ္အုိႏုိင္ငံေရးလုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ားကလည္း က်ေနာ္တုိ႔ ျဖတ္သန္း ေတြ႔ႀကဳံကုိယ္တုိင္ဆင္ႏႊဲခဲ့သည့္ တုိက္ပြဲသင္ခန္းစာမ်ားအရ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၉၉၅ခုႏွစ္ ႏုိ္၀င္ဘာလ ၂၄ရက္ ေန႔စြဲျဖင့္ ႏုိ္င္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေကာင္စီႏွင့္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္သုိ႔ လိပ္မူ၍ ပန္ၾကားစာတစ္ေစာင္ ေပးပုိ႔ခဲ့ရာ၌ ေအာက္ပါအတုိင္း ေမတၱာရပ္ခံပန္ၾကားခဲ့ပါသည္။
(၁) ရရွိၿပီးေသာ ျမန္မာႏုိ္င္ငံလြတ္လပ္ေရး မဆုံး႐ႈံးေစေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေသာ ဒီမုိကေရစီက်ေသာ၊ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေသာႏုိင္ငံသစ္ႀကီး တည္ေဆာက္ေရးအတြက္၎၊
(၂) တစ္တုိင္းတစ္ျပည္လုံး ရဟန္းရွင္လူျပည္သူတစ္ရပ္လုံး ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး
အတြက္ ေဆာင္ရြက္သြားမည္ဟု၎၊
(၃) ယေန႔ျမန္မာႏုိ္င္ငံလက္ရွိ အေျခအေနမွာ “တစ္မ်ဳိးသားလုံးေသြးစည္း ညီညြတ္ေရး တည္ေဆာက္ရန္ အလုိအပ္ဆုံးအေျခအေနျဖစ္ေနပါသည္” ဟု၎ ေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။
အလားတူပင္ ၁၉၉၉ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၁၇ရက္ေန႔စြဲျဖင့္ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ ေရးအတြက္ အႀကံျပဳစာတမ္းတစ္ေစာင္ကို ေရးသားကာ ႏုိင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္း သာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေကာင္စီသုိ႔ ၎၊ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္သုိ႔၎ ေပးပုိ႔ခဲ့ရာ ယင္းစာတမ္း၌ ကၽြဳႏု္ပ္တုိ႔၏ရည္ရြယ္ခ်က္ ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ ေအာက္ပါအတုိင္းေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။
(၁) အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီညြတ္ေရးတည္ေဆာက္ရန္၊
(၂) လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကိုထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ရန္၊
(၃) ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ဒီမုိကေရစီက်ေသာ ျပည္ေထာင္စုႀကီးတည္ေဆာက္ရန္ ဟု ေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။
ဆက္လက္၍လည္း က်ေနာ္တုိ႔စတင္အႀကံျပဳခဲ့သည့္ ၁၉၉၅ခုမွ ယေန႔အထိ ၁၄ႏွစ္တုိင္တုိင္ အဆုိပါသေဘာထားအတုိင္း အႀကိမ္ႀကိမ္အႀကံေပးပန္ၾကား ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ပါသည္။
က်ေနာ္တုိ႔ အႀကံျပဳခဲ့ခ်က္မ်ားမွာ ရက္ရွည္လမ်ားစြာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏုိ္င္ခဲ့ေသာ္လည္း ၂၀၀၉ခုႏွစ္၊ ႏုိ္၀င္ဘာလ ၁၁ရက္ေန႔စြဲျဖင့္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိယ္တုိင္ လက္မွတ္ေရးထုိး၍ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးထံ လိပ္မူ၍ေပးပုိ႔ေသာစာတြင္ “ျမန္မာႏုိ္င္ငံအေပၚ အေရးယူပိတ္ဆုိ႔ထားမႈမ်ားကုိ႐ုပ္သိမ္းေရး” ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေပးပုိ႔ေသာစာတြင္ ေအာက္ပါ အတုိင္း ေဖာ္ျပပါရွိသည္ကုိ ေတြ႔ရပါသည္။
အပုိဒ္(၂) “ျမန္မာႏုိ္င္ငံအေပၚ ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ အေရးယူပိတ္ဆုိ႔မႈမ်ားကို ဖယ္ရွားေရး အတြက္ ကၽြန္မအေနျဖင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေကာင္စီႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လုိေၾကာင္း” ဟူ၍၎၊
အပုိဒ္(၃) “ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ အက်ဳိးရွိမည့္လုပ္ငန္းမ်ားကုိလည္း ကၽြန္မအေနျဖင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေကာင္စီႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏုိင္လိမ့္မည္ ဟု ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။” ဟုေဖာ္ျပသည္ကုိ ေတြ႔လုိက္ရ ဖတ္လုိက္ရေသာအခါ က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းျပည္တြင္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစ အခ်ိန္ မွစ၍ ႏုိင္ငံေရးသေဘာထားကြဲလြဲမႈမ်ားမွ အေျခခံကာ နယ္ခ်ဲ႕သမားတုိ႔ကုိ အတူလက္တြဲ၍ အသက္ေပး တုိက္ခုိက္ခဲ့သူမ်ား အခ်င္းခ်င္း ဂုိဏ္းဂဏ၀ါဒ၊ အတၱ၀ါဒတည္းဟူေသာ မာန္မာနတုိ႔၏ လႊမ္းမုိးမႈကို မလြန္ဆန္ခံႏုိင္ခဲ့ၾကသျဖင့္ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား (အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား) အသက္ေပး တည္ေဆာက္ခဲ့သည့္ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးၿပိဳကြဲကာ ႏုိင္ငံေတာ္၏ အေျခအေန အဖက္ဖက္မွယိုယြင္း မႈမ်ားအားလုံး အဆုံးသတ္ေတာ့မည့္ လမ္းစေပၚလာခဲ့ၿပီဟု က်ေနာ္တုိ႔ ယူဆမိပါသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးခင္ဗ်ား -
ကမၻာႀကီး၏ လက္ရွိအေျခအေနမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသိရွိထားၿပီးျဖစ္သည့္အတုိင္း
ႏုိင္ငံႀကီးငယ္အားလုံး စီးပြားပ်က္ကပ္ဒဏ္ကုိ အလူးအလဲခံေနရရာ ယခုတုိင္ နလန္မထူႏုိင္ၾကေသးျခင္း
ႏုိင္ငံႀကီးအခ်ဳိ႕တုိ႔၏ လက္နက္ၿပိဳင္ဆုိင္မႈ စစ္ေအးတုိက္ပြဲျပင္းထန္လာ ေနျခင္း၊
အစြန္းေရာက္ ၀ါဒသမားမ်ား၏ အၾကမ္းဖက္မႈအႏၱရာယ္တစ္ေန႔တျခား ႀကီးမား လာျခင္း၊
အႏုျမဴအႏၱရာယ္၏ ၿခိမ္းေျခာက္မႈခံေနၾကရျခင္း စသည္တုိ႔ေၾကာင့္
တတိယကမၻာစစ္၏ အႏၱရာယ္သည္ ေအးခ်မ္းစြာေနလုိေသာ က်ေနာ္တုိ႔ျပည္သူ တစ္ရပ္လုံးအား ၿခိမ္းေျခာက္လွ်က္ရွိသည္ဟု ယူဆမိပါသည္။
ယင္းကဲ့သုိ႔ေသာ အေျခအေနအရပ္ရပ္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေျပာၾကားခဲ့သည့္ မိန္႔ခြန္းအသီးသီး၌ လည္း “အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးအေရးႀကီးပုံ” ဆုိသည့္ စကားရပ္မျပတ္ပါရွိခဲ့သလုိ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ ခ်ဳပ္ ၈၉ႀကိမ္ေျမာက္ အမ်ဳိးသားေန႔ ေၾကာညာခ်က္တြင္လည္း “တုိင္းျပည္ႏွင့္ ျပည္သူလူထုအက်ဳိးစီးပြား ကုိ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးကုိ တည္ေဆာက္ၾကရမည္” ဟုေဖာ္ျပထားၿပီး ဥကၠဌႀကီးထံသုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေပးစာတြင္ “တုိင္းျပည္ႏွင့္ ျပည္သူလူထုအက်ဳိးရွိမည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကုိလည္း ႏုိင္ငံ ေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေကာင္စီႏွင့္အတူပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လုိေၾကာင္း” ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ထုိ႔အတူ ျပည္သူတစ္ရပ္လုံးကလည္း ႏွစ္ရွည္လမ်ား ႏုိင္ငံကိုဦးေဆာင္ခဲ့ၾကသည့္ မည္သည့္ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ကမွ မတည္ေဆာက္ႏုိင္ခဲ့သည့္ “အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရး” တစ္နည္းအားျဖင့္ “အမ်ဳိး သား ညီညြတ္ေရး” တည္ေဆာက္ႏုိင္ေတာ့မည္၊ စစ္မဲ့ေဘးအႏၱရာယ္အသြယ္သြယ္တုိ႔မွ၎ အၾကပ္အတည္း ေပါင္းစုံ တုိ႔မွ၎ ညီညြတ္ေရးလက္နက္ႏွင့္ ခုခံၿဖိဳခြင္းႏုိင္ေတာ့မည္။ ငါတုိ႔ျမန္မာႏုိင္ငံေခတ္ဆန္း ခ်ိန္ေရာက္ ေတာ့မည္ဟု ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာရွိေနၾကပါသည္။ ဤသုိ႔ေသာ ဆႏၵႏွင့္ ျပည္သူ႕သေဘာထားကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴး ႀကီးကုိယ္တုိင္ဦးေဆာင္ကာ ပတ္သက္သူအားလုံးႏွင့္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမႏွင့္အညီ အတိတ္ကုိ သင္ပုန္းေခ်၊ ခႏၲီတရားလက္ကုိင္ထား၍ ေမတၱာတရားေရွး႐ႈကာ အျမန္ဆုံးေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးၿပီး အမ်ဳိးသား ညီညြတ္ေရး အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးတုိ႔ကုိ ႀကိဳးပမ္းေပးပါရန္ ႏုိင္ငံေတာ္ႏွင့္ အားလုံးေသာ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြး၊ အယုတ္အလတ္ အျမတ္မေရြး ညီညြတ္ေရးကုိ အာသာငမ္းငမ္း ေတာင့္တေနၾကသည့္ ျပည္သူမ်ား၏ ကုိယ္စားေမတၱာရပ္ခံလုိပါသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးခင္ဗ်ား -
က်ေနာ္တုိ႔သည္ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ေနၾကပါၿပီ။ ေသမင္းထံ ေျခတစ္ဖက္လွမ္းေန သူမ်ားလည္း ျဖစ္ပါသည္။ “တုိ႔တစ္ေတြ ညီညြတ္ေရးရခဲ့လွ်င္” ဟူေသာ ခံစားခ်က္ျဖင့္သာ ဤစာကုိေရးသားေပးပုိ႔ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဥကၠဌႀကီးသည္ ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ ဦးေဆာင္ေနသူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဂါရ၀တရား “ဂုဏ၀ုတၱိ” ထား၍ ႏုိင္ငံအက်ဳိးေရွး႐ႈကာ မိမိတုိ႔ဥာဏ္မီသေလာက္ ေရးသားတင္ျပရျခင္းကို ခြင့္လႊတ္ေစ လုိပါသည္။
“က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ”
(သခင္သိန္းေဖ)
(၀ါရင့္ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ား ကုိယ္စား)
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ
ဥကၠဌ
ႏုိင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖဳိးေရးေကာင္စီ
ေနျပည္ေတာ္
ရက္စြဲ - ၂၀၀၉၊ ႏုိ္၀င္ဘာလ၊ ၂၈ရက္။
အေၾကာင္းအရာ။ ။ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚအေရးယူပိတ္ဆုိ႔ထားမႈမ်ား ႐ုပ္သိမ္းေရးႏွင့္ပါတ္သက္ေသာကိစၥ။
(၁) ျမန္မာႏုိ္င္ငံလြတ္လပ္ေရးရရွိၿပီးသည့္ အခ်ိန္မွစ၍ ျမန္မာႏုိ္င္ငံျပည္သူတစ္ရပ္လုံး စည္းလုံး ညီညြတ္ ေရးၿပိဳကြဲခဲ့ရာမွ အလြန္နာက်ည္းမႏွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ရာျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ခဲ့ရာ ယေန႔ျမန္မာႏုိင္ငံ အေျခ အေနကုိ ဓမၼဒိဌာန္က်က် သုံးသပ္ၾကည့္႐ႈလွ်င္ အဖက္ဖက္မွယိုးယြင္းနိမ့္က်လ်က္၊ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအနိမ့္က်ဆုံးႏုိင္ငံ အျဖစ္မွ ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ေသးသည္ကုိ ထင္ထင္ရွားရွားေတြ႔ႏုိင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။
(၂) ယင္းသုိ႔ေသာ အေျခအေနမွ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ရန္ႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္၍ စစ္မွန္ေသာ ဒီမုိကေရစီ ႏုိင္ငံ ထူေထာင္ေရးအတြက္ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းမွာ “အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရး” “အမ်ဳိးသား ညီညြတ္ေရး”ကုိ အျမန္ဆုံးမျဖစ္မေနတည္ေဆာက္ရန္ျဖစ္သည္ဟု ႏုိင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာ ေရးႏွင့္ ဖြံံ႔ၿဖိဳးေရးေကာင္စီအေနႏွင့္လည္း အေလးထားယုံၾကည္သည္ကုိ ၄င္း၏ႏုိ္င္ငံေရးဦးတည္ခ်က္(၄) ရပ္တြင္ ေအာက္ပါအတုိင္း ထင္ထင္ရွားရွားေဖာ္ျပထားသည္ကုိ ေတြ႔ရွိရပါသည္။
“ႏုိ္င္ငံေတာ္တည္ၿငိမ္ေရး၊ ရပ္ရြာေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ တရားဥပေဒ
စုိးမုိးေရး၊ အမ်ဳိးသားျပန္လည္စည္းလုံးညီညြတ္ေရး“ ဟု ပါရွိပါသည္။
(၃) က်ေနာ္တုိ႔ သက္ႀကီးရြယ္အုိႏုိင္ငံေရးလုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ားကလည္း က်ေနာ္တုိ႔ ျဖတ္သန္း ေတြ႔ႀကဳံကုိယ္တုိင္ဆင္ႏႊဲခဲ့သည့္ တုိက္ပြဲသင္ခန္းစာမ်ားအရ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၉၉၅ခုႏွစ္ ႏုိ္၀င္ဘာလ ၂၄ရက္ ေန႔စြဲျဖင့္ ႏုိ္င္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေကာင္စီႏွင့္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္သုိ႔ လိပ္မူ၍ ပန္ၾကားစာတစ္ေစာင္ ေပးပုိ႔ခဲ့ရာ၌ ေအာက္ပါအတုိင္း ေမတၱာရပ္ခံပန္ၾကားခဲ့ပါသည္။
(၁) ရရွိၿပီးေသာ ျမန္မာႏုိ္င္ငံလြတ္လပ္ေရး မဆုံး႐ႈံးေစေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေသာ ဒီမုိကေရစီက်ေသာ၊ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေသာႏုိင္ငံသစ္ႀကီး တည္ေဆာက္ေရးအတြက္၎၊
(၂) တစ္တုိင္းတစ္ျပည္လုံး ရဟန္းရွင္လူျပည္သူတစ္ရပ္လုံး ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး
အတြက္ ေဆာင္ရြက္သြားမည္ဟု၎၊
(၃) ယေန႔ျမန္မာႏုိ္င္ငံလက္ရွိ အေျခအေနမွာ “တစ္မ်ဳိးသားလုံးေသြးစည္း ညီညြတ္ေရး တည္ေဆာက္ရန္ အလုိအပ္ဆုံးအေျခအေနျဖစ္ေနပါသည္” ဟု၎ ေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။
အလားတူပင္ ၁၉၉၉ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၁၇ရက္ေန႔စြဲျဖင့္ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ ေရးအတြက္ အႀကံျပဳစာတမ္းတစ္ေစာင္ကို ေရးသားကာ ႏုိင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္း သာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေကာင္စီသုိ႔ ၎၊ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္သုိ႔၎ ေပးပုိ႔ခဲ့ရာ ယင္းစာတမ္း၌ ကၽြဳႏု္ပ္တုိ႔၏ရည္ရြယ္ခ်က္ ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ ေအာက္ပါအတုိင္းေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။
(၁) အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီညြတ္ေရးတည္ေဆာက္ရန္၊
(၂) လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကိုထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ရန္၊
(၃) ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ဒီမုိကေရစီက်ေသာ ျပည္ေထာင္စုႀကီးတည္ေဆာက္ရန္ ဟု ေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။
ဆက္လက္၍လည္း က်ေနာ္တုိ႔စတင္အႀကံျပဳခဲ့သည့္ ၁၉၉၅ခုမွ ယေန႔အထိ ၁၄ႏွစ္တုိင္တုိင္ အဆုိပါသေဘာထားအတုိင္း အႀကိမ္ႀကိမ္အႀကံေပးပန္ၾကား ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ပါသည္။
က်ေနာ္တုိ႔ အႀကံျပဳခဲ့ခ်က္မ်ားမွာ ရက္ရွည္လမ်ားစြာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏုိ္င္ခဲ့ေသာ္လည္း ၂၀၀၉ခုႏွစ္၊ ႏုိ္၀င္ဘာလ ၁၁ရက္ေန႔စြဲျဖင့္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိယ္တုိင္ လက္မွတ္ေရးထုိး၍ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးထံ လိပ္မူ၍ေပးပုိ႔ေသာစာတြင္ “ျမန္မာႏုိ္င္ငံအေပၚ အေရးယူပိတ္ဆုိ႔ထားမႈမ်ားကုိ႐ုပ္သိမ္းေရး” ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေပးပုိ႔ေသာစာတြင္ ေအာက္ပါ အတုိင္း ေဖာ္ျပပါရွိသည္ကုိ ေတြ႔ရပါသည္။
အပုိဒ္(၂) “ျမန္မာႏုိ္င္ငံအေပၚ ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ အေရးယူပိတ္ဆုိ႔မႈမ်ားကို ဖယ္ရွားေရး အတြက္ ကၽြန္မအေနျဖင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေကာင္စီႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လုိေၾကာင္း” ဟူ၍၎၊
အပုိဒ္(၃) “ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ အက်ဳိးရွိမည့္လုပ္ငန္းမ်ားကုိလည္း ကၽြန္မအေနျဖင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေကာင္စီႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏုိင္လိမ့္မည္ ဟု ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။” ဟုေဖာ္ျပသည္ကုိ ေတြ႔လုိက္ရ ဖတ္လုိက္ရေသာအခါ က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းျပည္တြင္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစ အခ်ိန္ မွစ၍ ႏုိင္ငံေရးသေဘာထားကြဲလြဲမႈမ်ားမွ အေျခခံကာ နယ္ခ်ဲ႕သမားတုိ႔ကုိ အတူလက္တြဲ၍ အသက္ေပး တုိက္ခုိက္ခဲ့သူမ်ား အခ်င္းခ်င္း ဂုိဏ္းဂဏ၀ါဒ၊ အတၱ၀ါဒတည္းဟူေသာ မာန္မာနတုိ႔၏ လႊမ္းမုိးမႈကို မလြန္ဆန္ခံႏုိင္ခဲ့ၾကသျဖင့္ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား (အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား) အသက္ေပး တည္ေဆာက္ခဲ့သည့္ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးၿပိဳကြဲကာ ႏုိင္ငံေတာ္၏ အေျခအေန အဖက္ဖက္မွယိုယြင္း မႈမ်ားအားလုံး အဆုံးသတ္ေတာ့မည့္ လမ္းစေပၚလာခဲ့ၿပီဟု က်ေနာ္တုိ႔ ယူဆမိပါသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးခင္ဗ်ား -
ကမၻာႀကီး၏ လက္ရွိအေျခအေနမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသိရွိထားၿပီးျဖစ္သည့္အတုိင္း
ႏုိင္ငံႀကီးငယ္အားလုံး စီးပြားပ်က္ကပ္ဒဏ္ကုိ အလူးအလဲခံေနရရာ ယခုတုိင္ နလန္မထူႏုိင္ၾကေသးျခင္း
ႏုိင္ငံႀကီးအခ်ဳိ႕တုိ႔၏ လက္နက္ၿပိဳင္ဆုိင္မႈ စစ္ေအးတုိက္ပြဲျပင္းထန္လာ ေနျခင္း၊
အစြန္းေရာက္ ၀ါဒသမားမ်ား၏ အၾကမ္းဖက္မႈအႏၱရာယ္တစ္ေန႔တျခား ႀကီးမား လာျခင္း၊
အႏုျမဴအႏၱရာယ္၏ ၿခိမ္းေျခာက္မႈခံေနၾကရျခင္း စသည္တုိ႔ေၾကာင့္
တတိယကမၻာစစ္၏ အႏၱရာယ္သည္ ေအးခ်မ္းစြာေနလုိေသာ က်ေနာ္တုိ႔ျပည္သူ တစ္ရပ္လုံးအား ၿခိမ္းေျခာက္လွ်က္ရွိသည္ဟု ယူဆမိပါသည္။
ယင္းကဲ့သုိ႔ေသာ အေျခအေနအရပ္ရပ္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေျပာၾကားခဲ့သည့္ မိန္႔ခြန္းအသီးသီး၌ လည္း “အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးအေရးႀကီးပုံ” ဆုိသည့္ စကားရပ္မျပတ္ပါရွိခဲ့သလုိ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ ခ်ဳပ္ ၈၉ႀကိမ္ေျမာက္ အမ်ဳိးသားေန႔ ေၾကာညာခ်က္တြင္လည္း “တုိင္းျပည္ႏွင့္ ျပည္သူလူထုအက်ဳိးစီးပြား ကုိ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးကုိ တည္ေဆာက္ၾကရမည္” ဟုေဖာ္ျပထားၿပီး ဥကၠဌႀကီးထံသုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေပးစာတြင္ “တုိင္းျပည္ႏွင့္ ျပည္သူလူထုအက်ဳိးရွိမည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကုိလည္း ႏုိင္ငံ ေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေကာင္စီႏွင့္အတူပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လုိေၾကာင္း” ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ထုိ႔အတူ ျပည္သူတစ္ရပ္လုံးကလည္း ႏွစ္ရွည္လမ်ား ႏုိင္ငံကိုဦးေဆာင္ခဲ့ၾကသည့္ မည္သည့္ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ကမွ မတည္ေဆာက္ႏုိင္ခဲ့သည့္ “အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရး” တစ္နည္းအားျဖင့္ “အမ်ဳိး သား ညီညြတ္ေရး” တည္ေဆာက္ႏုိင္ေတာ့မည္၊ စစ္မဲ့ေဘးအႏၱရာယ္အသြယ္သြယ္တုိ႔မွ၎ အၾကပ္အတည္း ေပါင္းစုံ တုိ႔မွ၎ ညီညြတ္ေရးလက္နက္ႏွင့္ ခုခံၿဖိဳခြင္းႏုိင္ေတာ့မည္။ ငါတုိ႔ျမန္မာႏုိင္ငံေခတ္ဆန္း ခ်ိန္ေရာက္ ေတာ့မည္ဟု ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာရွိေနၾကပါသည္။ ဤသုိ႔ေသာ ဆႏၵႏွင့္ ျပည္သူ႕သေဘာထားကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴး ႀကီးကုိယ္တုိင္ဦးေဆာင္ကာ ပတ္သက္သူအားလုံးႏွင့္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမႏွင့္အညီ အတိတ္ကုိ သင္ပုန္းေခ်၊ ခႏၲီတရားလက္ကုိင္ထား၍ ေမတၱာတရားေရွး႐ႈကာ အျမန္ဆုံးေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးၿပီး အမ်ဳိးသား ညီညြတ္ေရး အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးတုိ႔ကုိ ႀကိဳးပမ္းေပးပါရန္ ႏုိင္ငံေတာ္ႏွင့္ အားလုံးေသာ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြး၊ အယုတ္အလတ္ အျမတ္မေရြး ညီညြတ္ေရးကုိ အာသာငမ္းငမ္း ေတာင့္တေနၾကသည့္ ျပည္သူမ်ား၏ ကုိယ္စားေမတၱာရပ္ခံလုိပါသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးခင္ဗ်ား -
က်ေနာ္တုိ႔သည္ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ေနၾကပါၿပီ။ ေသမင္းထံ ေျခတစ္ဖက္လွမ္းေန သူမ်ားလည္း ျဖစ္ပါသည္။ “တုိ႔တစ္ေတြ ညီညြတ္ေရးရခဲ့လွ်င္” ဟူေသာ ခံစားခ်က္ျဖင့္သာ ဤစာကုိေရးသားေပးပုိ႔ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဥကၠဌႀကီးသည္ ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ ဦးေဆာင္ေနသူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဂါရ၀တရား “ဂုဏ၀ုတၱိ” ထား၍ ႏုိင္ငံအက်ဳိးေရွး႐ႈကာ မိမိတုိ႔ဥာဏ္မီသေလာက္ ေရးသားတင္ျပရျခင္းကို ခြင့္လႊတ္ေစ လုိပါသည္။
“က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ”
(သခင္သိန္းေဖ)
(၀ါရင့္ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ား ကုိယ္စား)
Friday 27 November 2009
Updated: Invitation to Protest Against Junta's planned sham 2010 election
Dear All,
We would like to cordially invite you to join with us to protest against junta planned sham 2010 election on the International Human Rights Day, 10 December 2009(Thurs) from 12:00-13:00 pm in front of the Burmese junta's Embassy in London, UK.
Where:
In front of the Burma’s junta embassy in London, UK
19A, Charles St, London W1J 5DX
When:
10 December 2009 (12:00-13:00)
How to get:
Nearest underground stations are Green Park and Hyde Park Corner.
Map:
http://www.streetmap.co.uk/map.srfx=528607&y=180370&z=1&sv=528607,180370&st=OSGrid&lu=N&tl=~&ar=y&bi=~&mapp=map.srf&searchp=ids.srf
Updated: Invitation to Protest Against Junta's planned sham 2010 election
http://bdcburma.org/EventDetails.asp?msg_id=79
We would like to cordially invite you to join with us to protest against junta planned sham 2010 election on the International Human Rights Day, 10 December 2009(Thurs) from 12:00-13:00 pm in front of the Burmese junta's Embassy in London, UK.
Where:
In front of the Burma’s junta embassy in London, UK
19A, Charles St, London W1J 5DX
When:
10 December 2009 (12:00-13:00)
How to get:
Nearest underground stations are Green Park and Hyde Park Corner.
Map:
http://www.streetmap.co.uk/map.srfx=528607&y=180370&z=1&sv=528607,180370&st=OSGrid&lu=N&tl=~&ar=y&bi=~&mapp=map.srf&searchp=ids.srf
Updated: Invitation to Protest Against Junta's planned sham 2010 election
http://bdcburma.org/EventDetails.asp?msg_id=79
Thursday 26 November 2009
ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၏ ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ေအာင္ဇံ
ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၏ ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ
ေအာင္ဇံ
၂၆ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၉
အန္အယ္လ္ဒီဟာ မၾကာေသးခင္ကာလမွာ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာခ်က္အျဖစ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသေဘာထား၊ ႏုိင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ အဓိက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ေပးဖုိ႔၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ တဖက္သတ္ ျပ႒ာန္းလုိက္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကုိ ျပန္လည္သုံးသပ္ ျပင္ဆင္ဖုိ႔၊ ေနာက္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ တရားမွ်တၿပီး လြတ္လပ္တဲ့ ႏုိင္ငံတကာ ၾကပ္မတ္မႈေတြေအာက္မွာက်င္းပဖုိ႔ ဆုိတဲ့အခ်က္ေတြ ေတာင္းဆုိၿပီးေတာ့ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ စီအာပီပီအဖြဲ႔၀င္ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားမ်ား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ ရခုိင္ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ မြန္အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔၊ ဇုိမီးအမ်ဳိးသားကြန္ဂရက္ စတဲ့ ပါတီေတြကလည္း သူတုိ႔သေဘာထားေတြကုိ အသီးသီး ထုတ္ျပန္ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာထား ေတြကလည္း ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္သုံးသပ္ျပင္ဆင္ေရးဆြဲေပးဖုိ႔၊ အထူးသျဖင့္ ဒီမုိကေရစီေရးနဲ႔ တုိင္းရင္းသားေတြ ရသင့္ရထုိက္တဲ့ အေျခခံအခြင့္အေရး ေတြကို ထည့့္သြင္းျပ႒ာန္းေပးမယ့္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒအျဖစ္ ျပင္ဆင္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိထားတာျဖစ္ၿပီး အကယ္၍ ျပင္ဆင္မေပးဘူးဆုိရင္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို မ၀င္ဘူးလုိ႔ သေဘာထားထုတ္ျပန္ၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ စီအာပီပီရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္လုိ႔ပဲေျပာေျပာ၊ အန္အယ္လ္ဒီနဲ႔ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္လုိ႔ပဲဆုိဆုိ ဒီေန႔ ႏိုင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ကုိ အႏွစ္ခ်ဳပ္လုိက္မယ္ဆုိရင္ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ နအဖက တဖက္သတ္ ေရးဆြဲျပ႒ာန္းလုိက္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ ျပန္လည္သုံးသပ္ ျပင္ဆင္ေရးဟာ အဓိကက်တဲ့ မူလည္းျဖစ္သလုိ ေလာေလာဆယ္မွာေရာ၊ ကာလအတုိင္းအတာတခုအထိေရာ ဆုပ္ကုိင္ရပ္တည္ထားရမယ့္ မူလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ အခု ဒီမူေတြြရွိေန႐ုံနဲ႔ ၿပီးၿပီလားဆုိေတာ့ မၿပီးေသးပါဘူး။ ဒီမူေတြအေပၚ ရပ္တည္ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေရးအရ ေရွ႕ကို က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္လုိအေျခခံသြားမလဲ၊ ဒီမူေတြကို အေကာင္အထည္ေပၚေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲဆုိတာေတြဟာ အေရးႀကီးသလုိ ဒီမူေတြကို အခုိင္အမာ ရပ္တည္ဆုပ္ကုိင္ဖို႔၊ အလြယ္တကူမစြန္႔လႊတ္မိဖုိ႔လည္း အေရးႀကီးပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ မူကို အလြယ္တကူ မစြန္႔လႊတ္ေရးဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ ေနရာတကာမွာ တရားေသ မျဖစ္သင့္၊ ေျပာင္းလြယ္၊ ျပင္လြယ္ရွိရမယ္၊ Flexible ျဖစ္ရမယ္။ သုိ႔ေသာ္ မူမဲ့ အေျခခံမဲ့ ေျပာင္းတာမ်ဳိး၊ မလုိအပ္ဘဲနဲ႔ မူကုိ စြန္႔တာမ်ဳိးေတြကိုေတာ့ ေရွာင္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ အကယ္၍ နအဖ အာဏာပုိင္မ်ားနဲ႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးလုိ႔ အမ်ဳိးသားေရးလုပ္ငန္းစဥ္တရပ္ကုိ ရၿပီ၊ ဒီလုပ္ငန္းစဥ္ဟာ တုိင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူအတြက္ အနာဂတ္မွာ အက်ဳိးလည္းရွိၿပီး သင့္ျမတ္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္တရပ္လည္းျဖစ္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ မလုိအပ္ဘဲ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ မူေတြကို စြန္႔သင့္ရင္ စြန္႔ရမွာပါ။ ဒီလုိမွမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနအေျပာင္းအလဲမရွိ ထူးျခားမႈမရွိဘဲနဲ႔ မူေတြကုိ အလြယ္တကူ စြန္႔လႊတ္တာမ်ဳိးေတြေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူးလုိ႔ ျမင္ပါတယ္။
ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ဥပမာတခု တင္ျပပါရေစ။ န၀တ အစိုးရက အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး စတင္ကမ္းလွမ္းခဲ့စဥ္က တုိင္းရင္းသားတပ္ေပါင္းစုမွာ ခ်မွတ္ထားတဲ့့ မူတခုရွိပါတယ္။ အဲဒါက န၀တ အာဏာပုိင္မ်ားက တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးဖုိ႔ ကမ္းလွမ္းတဲ့အခါက်ရင္ တပ္ေပါင္းစုအေနနဲ႔ပဲေတြ႔မယ္၊ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားအေနနဲ႔ တပါတီခ်င္း သီးျခားမေတြ႔ဖုိ႔ ဆိုၿပီး တပ္ေပါင္းစုက မူတခုအေနနဲ႔ ခ်မွတ္ဆုံးျဖတ္ထားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ န၀တ အာဏာပုိင္မ်ားဘက္ကလည္း တပ္ေပါင္းစုအေနနဲ႔ဆုိရင္ မေတြ႔ႏုိင္ဘူး၊ တပါတီခ်င္းသာလွ်င္ သီးျခားစီေတြ႔ဖုိ႔ ေတာင္းဆုိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအေျခအေနမွာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းတခုက တပ္ေပါင္းစုက ခ်မွတ္ထားတဲ့ မူကို ခ်ဳိးေဖာက္စြန္႔လႊတ္ၿပီးေတာ့ န၀တနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ က်ေနာ့္အျမင္ကုိ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ဒီလုိမျဖစ္သင့္ဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ တပ္ေပါင္းစုတခုမွာ အားလုံးသေဘာတူၿပီးခ်ထားတဲ့ မူတခုကို တဖြဲ႔တပါတီက ခ်ဳိးေဖာက္ၿပီးေတာ့ လုပ္တာမ်ဳိးဟာ မူအားျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းအရေသာ္လည္းေကာင္း မသင့္ေလ်ာ္ဘူးလုိ႔ ျမင္ပါတယ္။ အကယ္၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရယူဖုိ႔ တပါတီခ်င္း မျဖစ္မေန ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးဖုိ႔ လုိအပ္တယ္ဆုိရင္ေတာင္ တပ္ေပါင္းစုအစည္းအေ၀းကုိ ျပန္လည္ေခၚယူၿပီးေတာ့ အေျခအေနနဲ႔ ကုိက္ညီတဲ့ မူ၀ါဒသစ္ကို ခ်မွတ္ၿပီး အဲဒီမူနဲ႔အညီဘဲ လုိက္နာေဆာင္ရြက္သင့္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔လုိ႔ စီအာပီပီမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အန္အယ္လ္ဒီမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ တုိင္းရင္းသားပါတီမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရပ္တည္ကုိင္စြဲထားတဲ့ မူေတြ၊ သေဘာထားေတြရွိတယ္။ ဒီမူေတြကုိလည္း ျပင္လြယ္၊ ေျပာင္းလြယ္၊ ျဖစ္ဖုိ႔လုိေပမယ့္ အေၾကာင္းမဲ့၊ အက်ဳိးမဲ့ မလုိအပ္ဘဲ မူကုိ စြန္႔႔သြားတာမ်ဳိးေတြ မျဖစ္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒါကို ဘာေၾကာင့္ေျပာရသလဲဆုိ ဒီကေန႔ကာလဟာ အလြန္အေရးႀကီးတဲ့ ကာလတခုေရာက္ေနပါၿပီ။ အခုအခ်ိန္မွာ အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးအရ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ဦးေဆာင္ပါတီလုိ႔ပဲေျပာေျပာ ျမန္မာျပည္ႏုိင္ငံေရးရဲ႕ Mainstream အဓိကပင္မေရစီးျဖစ္တဲ့ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ဟာ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ အန္အယ္လ္ဒီပါတီရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္၊ ႏုိင္ငံေရးအလွည့္အေျပာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးအေကြ႔အလွည့္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္ေရွ႕ႏုိင္ငံေရးအတြက္ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီပါတီဟာ တတုိင္းျပည္လုံးကုိ လႊမ္းၿခံဳထားတဲ့ ပါတီတခုျဖစ္သလုိ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ တခဲနက္ ေထာက္ခံမႈရထားတဲ့ ပါတီလည္းျဖစ္လုိ႔ပါပဲ။
အခုဆုိရင္ ကုိးကန္႔ပါတီရဲ႕အေျခအေန၊ ၀ ပါတီရဲ႕အေနအထား၊ ေနာက္ ကခ်င္ပါတီရဲ႕အေျခအေနေတြကို ၾကားသိေနရပါတယ္။ ဒီပါတီေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအလွည့္အေျပာင္း၊ ရပ္တည္ခ်က္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္ႏုိင္ငံေရးမွာ အတုိင္းအတာတခုအထိ အေရးပါတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအဖြဲ႔ေတြဟာ ျမန္မာျပည္တခုလုံးရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအတုိင္းအတာနဲ႔ ႏႈိင္းစာမယ္ဆုိရင္ အစိတ္အပုိင္းတခုသာျဖစ္တာေၾကာင့္ သူတုိ႔ရဲ႕အလွည့္အေျပာင္းဟာ ျမန္မာျပည္ႏုိင္ငံေရးမွာ အတုိင္းအတာတခုအထိသာ သက္ေရာက္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအလွည့္အေျပာင္း အေကြ႔အလွည့္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ ႏုိင္ငံေရးဘ၀တခုလုံးကုိ သက္ေရာက္ႏုိင္တဲ့ အေနအထားေတြရွိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအလွည့္အေျပာင္းအတြက္ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္၊ ႏုိင္ငံေရးသေဘာထားနဲ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြဟာ ႏုိင္ငံ့ေရွ႕ေရးအတြက္ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီေန႔ကာလမွာ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာခ်က္အတုိင္း အန္အယ္လ္ဒီက ျပတ္ျပတ္သားသား မွန္မွန္ကန္ကန္ ရပ္တည္ေနပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ အန္အယ္လ္ဒီက ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္မယ္ မ၀င္ဘူးဆုိတာ ယတိျပတ္မေျပာေသးေပမယ့္ ေရွ႕မၾကာေတာ့မယ့္ ကာလ၊ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒနဲ႔ ပါတီမွတ္ပုံတင္ဥပေဒေတြ ထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ ျပည္သူေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာရေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။
အဲလုိေျပာတဲ့ေနရာမွာ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ ေျပာဆုိထုတ္ျပန္ ရပ္တည္ခ်က္ဟာ ျပတ္သားဖုိ႔လုိသလုိ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျပာဆုိရပ္တည္ဖုိ႔လည္း အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီဟာ ျမန္မာျပည္ႏုိင္ငံေရးရဲ႕ Mainstream ပင္မေရစီးလည္းျဖစ္တယ္၊ ဒီမုိကေရစီတပ္ဦးလည္းျဖစ္တယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကိုရထားတဲ့ ပါတီလည္းျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ ေရွ႕ဆက္မယ့္ ႏုိင္ငံေရးသေဘာထားရပ္တည္ခ်က္ဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ဆုိရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးသေဘာထားရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔႔ မူရွိေန႐ုံနဲ႔မၿပီးဘဲ အဲဒီမူကို အေျခခံၿပီး ခုိင္မာျပတ္သားတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တရပ္ကိုခ်မွတ္၊ အဲဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္အတုိင္း မယိမ္းမယုိင္ ရပ္တည္သြားဖုိ႔ လိုပါတယ္။
ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားရဲ႕ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ခရီးတေလွ်ာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ မစြန္႔ခ်င္ဘဲနဲ႔ မူကုိ စြန္႔ခဲ့ရတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲကေန စၿပီးေတာ့ ေျပာပါရေစ။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အန္အယ္လ္ဒီဟာ အျပတ္အသတ္ အႏုိင္ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ထုိ႔အတူပဲ တုိင္းရင္းသားပါတီတခ်ဳိ႕ဟာလည္း သက္ဆုိင္ရာ ျပည္နယ္အသီးသီးမွာ ထုိက္သင့္သေလာက္ အႏုိင္ရခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒါက ဘာကိုျပသလဲဆုိရင္ ျပည္သူေတြဟာ (၂၆) ႏွစ္လုံးလုံး တပါတီအာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ ဒီမုိကေရစီအခြင့္အေရးေတြ ဆုံး႐ႈံးၿပီးေတာ့ လြတ္လပ္မႈမရွိ၊ ေျပာခြင့္ဆုိခြင့္မရ၊ ဖိႏွိပ္မႈေတြကို ႀကိမ္မီးအုံးလုိ ခံခဲ့ရတယ္။ အဲဒီလုိ ခံခဲ့ရ႐ုံသာမကဘဲ တုိင္းျပည္မြဲျပာက်ၿပီးေတာ့ ျပည္သူေတြဟာလည္း အတိဒုကၡေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ ၈၈ မွာ ဒီတပါတီအာဏာရွင္စနစ္ကို တြန္းလွန္ၿပီးတဲ့အခါမွာ အန္အယ္လ္ဒီပါတီရယ္လုိ႔ ေပၚေပါက္လာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အန္အယ္လ္ဒီဟာ ျပည္သူေတြလုိလားတဲ့ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ လူအခြင့္အေရးေတြကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏုိင္လိမ့္မယ္၊ စစ္အာဏာစနစ္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏုိင္လိမ့္မယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူေတြက အန္အယ္လ္ဒီကို ေထာက္ခံမဲေပးခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ထုိ႔အတူ တုိင္းရင္းသားပါတီေတြကို ျပည္နယ္ေတြမွာ မဲေပးခဲ့တာကလည္းပဲ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး အႏွစ္ငါးဆယ္ေလာက္သက္တမ္းမွာ တုိင္းရင္းသားေတြဟာ သူတုိ႔ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရတဲ့ ေမြးရာပါ အခြင့္အေရးေတြ၊ တုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရးေတြကို ဒီတုိင္းရင္းသားပါတီေတြနဲ႔ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြက ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏုိင္လိမ့္မယ္ဆုိတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ အဲဒီတုိင္းရင္းသားပါတီေတြကို မဲေပးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲအႏုိင္ရခဲ့တဲ့ အဲဒီပါတီေတြကို ျပည္သူေတြက ေထာက္ခံဆႏၵမဲေတြ ေပးခဲ့တာကို ေကာက္ခ်က္ခ်လုိက္မယ္ဆုိရင္ အာဏာရွင္စနစ္ကုိ ဖယ္ရွားႏုိင္ဖုိ႔နဲ႔ ဒီမုိကေရစီ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ ထြန္းကားတဲ့ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္တဲ့ႏုိင္ငံကို ထူေထာင္ေပးဖုိ႔ ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ မဲေပးခဲ့ၾကတာပါ။ ထုိ႔အတူ တုိင္းရင္းသားပါတီေတြကိုလည္း တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ေမြးရာပါအခြင့္အေရးေတြကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး မဲေပးခဲ့ၾကတာပါ။ အကယ္၍ အန္အယ္လ္ဒီကသာ အႏုိင္ရပါတီအေနနဲ႔ ျဖစ္႐ုိးျဖစ္စဥ္အတုိင္း လႊတ္ေတာ္ေခၚၿပီးေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာေတြကို ရယူခဲ့မယ္ဆုိရင္ အခုလုိ အႏွစ္ (၂၀) ကာလမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ ေလးႀကိမ္ငါးႀကိမ္ေလာက္လုပ္ၿပီးေတာ့ ေရြးေကာက္ခံ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြေရာ ျပည္သူေတြပါ ဒီမုိကေရစီ အေလ့အက်င့္နဲ႔ အေတြ႔အႀကဳံေတြ ရင့္က်က္လာၿပီးေတာ့ တုိင္းျပည္ဟာလည္း ဘယ္နည္းနဲ႔မဆုိ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀တဲ့ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံမဟုတ္ေတာင္ အေတာ္အတန္ ဖြံ႔ၿဖဳိးတုိးတက္တဲ့ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံျဖစ္လာမယ္လုိ႔ က်ေနာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။
ထုိ႔အတူပဲ တုိင္းရင္းသားပါတီေတြ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြ ႏွီးေႏွာၿပီးေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပုံအသစ္ကိုေရးဆြဲၿပီး စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုတရပ္ကို ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ အခု ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံထက္ အမ်ားႀကီးသာတဲ့၊ ၿပီးေတာ့ တုိင္းရင္းသားျပည္သူတရပ္လုံးရဲ႕ ရပုိင္ခြင့္ေတြကို အျပည့္အ၀ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးႏုိင္မယ့္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုစနစ္တရပ္ကို ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္လိမ့္မယ္ဆုိတာ က်ေနာ္ လုံး၀ယုံၾကည္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အခု ကံအၾကာင္းမလွလုိ႔ပဲ ဆုိရမလား၊ အန္အယ္လ္ဒီ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အျပတ္အသတ္ အႏုိင္ရလုိက္တာနဲ႔ စစ္အစိုးရဟာ အန္အယ္လ္ဒီကုိ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးဖုိ႔ တြန္႔ဆုတ္သြားခဲ့ၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွာ အာဏာလႊဲေျပာင္းေရးနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးကို မျပဳလုပ္ႏုိင္ေအာင္ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ႀကံဖန္ေဆာင္ရြက္ခဲ့တာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အကယ္၍ တစညသာ အႏုိင္ရခဲ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အာဏာလႊဲေျပာင္းေကာင္း လႊဲေျပာင္းပါလိမ့္မယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ တပ္မေတာ္ထိပ္ပိုိင္းေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕ဟာ ယခင့္ယခင္ကတည္းက တုိင္းျပည္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္ၿပီး တုိင္းျပည္ကို စိုးမုိးအုပ္ခ်ဳပ္ ျခယ္လွယ္လုိတဲ့ဆႏၵ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီဆႏၵေၾကာင့္ပဲ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ မလြဲမေရွာင္သာ လုပ္ေပးခဲ့ရသည့္တုိင္ တစညပါတီ အႏုိင္ရေအာင္ ျပဳလုပ္ၿပီး တစညပါတီကတဆင့္ တုိင္းျပည္ကုိ ဆက္လက္စုိးမုိးအုပ္ခ်ဳပ္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ခဲ့ပါတယ္။
တစညပါတီဟာ တခ်ိန္တုန္းက လမ္းစဥ္ပါတီက ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ပါတီျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းစဥ္ပါတီမွာ ရွိေနၾကတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြဆုိတာကလည္း တပ္က ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္၍ လမ္းစဥ္ပါတီတျဖစ္လဲ တစညပါတီသာ အာဏာရမယ္ဆုိရင္ အဲဒီတပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးဆႏၵကို သြယ္၀ုိက္တဲ့နည္းနဲ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ တစညအႏုိင္ရရင္ေတာ့ စစ္အစုိးရဟာ အာဏာလႊဲေျပာင္းေကာင္း လႊဲေျပာင္းမွာျဖစ္ေပမယ့္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တစညပါတီ မ႐ႈမလွ အေရးနိမ့္ၿပီး အန္အယ္လ္ဒီက အျပတ္အသတ္ အႏုိင္ရလုိက္တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီးေတာ့ စစ္အစိုးရဟာ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးမယ္ဆုိတဲ့ဆႏၵ လုံး၀မရွိေတာ့ဘူးဆုိတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒါေတြကို အထင္သက္သက္နဲ႔ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေထာက္အထား အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ ေျပာတာပါ။ ၁/၉၀ ေၾကညာခ်က္ကုိ ထုတ္ျပန္လုိက္တာနဲ႔ ဒါဟာ သိသာပါတယ္။ အဲဒီေၾကညာခ်က္မွာ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲေၾကာင့္ အာဏာသုံးရပ္ကို အလုိအေလ်ာက္ မရႏုိင္ဘူးလုိ႔ ျငင္းပယ္ထားပါတယ္။ ဥပေဒျပဳအာဏာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာ၊ တရားစီရင္ေရးအာဏာဆုိတဲ့ အာဏာသုံးရပ္ကုိ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲေၾကာင့္ အလုိအေလ်ာက္ မရႏုိင္ဘူးလုိ႔ ျငင္းပယ္လုိက္တာပါပဲ။ အဲလုိျငင္းပယ္လုိက္တာဟာ တနည္းနည္းနဲ႔ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏုိင္ရတဲ့ အန္အယ္လ္ဒီကုိ အာဏာလႊဲေျပာင္းမေပးႏုိင္ဘူးလုိ႔ ျငင္းလုိက္တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက ၁/ ၉၀ ကုိ အန္အယ္လ္ဒီ အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြက သေဘာတူလက္ခံခဲ့ၾကသလား ဆုိေတာ့ လက္မခံၾကပါဘူး။ လက္မခံေပမယ့္လည္း ၁/၉၀ ကုိ အမိန္႔အာဏာကဲ့သုိ႔ ထုတ္ျပန္ခဲ့တာေၾကာင့္ အန္အယ္လ္ဒီ အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြဟာ မႀကဳိက္ေပမယ့္ သေဘာတူလက္မွတ္ထုိးခဲ့ရပါတယ္။ အဲလုိ သေဘာတူလက္မွတ္ထုိးခဲ့တာဟာ အဲဒီႏုိင္ငံေရးပါတီေတြအေနနဲ႔ အာဏာလႊဲေျပာင္းေရးကုိ စြန္႔လႊတ္ခဲ့တဲ့သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ၁/၉၀ ကို ျပန္သုံးသပ္လုိက္တဲ့အခါမွာ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြအေနနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။ တခ်က္က ဘာလဲဆုိလုိ႔ရွိရင္ အဲဒီ ၁/၉၀ ေၾကညာခ်က္ အပုိဒ္ (၁၂) မွာ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒပုဒ္မ ၃ မွာေဖာ္ျပထားတဲ့ “လႊတ္ေတာ္ကုိ မဲဆႏၵနယ္မ်ားမွ ဤဥပေဒႏွင့္အညီ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္လုိက္ေသာ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းရမည္” ဆုိတဲ့ ျပ႒ာန္းခ်က္ကုိ ကိုးကားၿပီး န၀တအေနနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေပးမယ္လုိ႔ အတည္ျပဳေဖာ္ျပခဲ့တဲ့အခ်က္ပါ။ ေနာက္တခ်က္က လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားသည္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲရန္ တာ၀န္ရွိတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ အဲဒီအခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ အာဏာလႊဲေျပာင္းမေပးသည့္တုိင္ လႊတ္ေတာ္ေခၚေပးရင္ လႊတ္ေတာ္မွာ တုိင္းျပည္ရဲ႕အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ အမ်ဳိးသားေရးလုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို ခ်မွတ္ႏုိင္မယ္၊ ဖြဲ႔စည္းပုံအသစ္ကိုလည္း လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားနဲ႔ ေရးဆြဲႏုိင္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးေတာ့ စိတ္သက္သာရာရခဲ့ၾကပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားပါတီေတြ၊ တုိ္င္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္းပဲ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားအေနနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပုံကုိ ေရးဆြဲခြင့္ရွိတယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ စိတ္သက္သာရာရခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္းမွာက်ေတာ့ လႊတ္ေတာ္ေခၚေပးဖုိ႔အစား စစ္အစုိးရဟာ အမ်ဳိးသားညီလာခံဆုိတာကိုသာ ေခၚယူက်င္းပဖုိ႔ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒီအမ်ဳိးသားညီလာခံဆုိတာကို ေခၚယူက်င္းပလုိက္တာဟာ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးကို ျငင္းပယ္လုိက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြက ညီလာခံတက္ေရး မတက္ေရးဆုိတာ ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္းပဲ အဲဒီညီလာခံမွာ တုိင္းျပည္ရဲ႕အမ်ဳိးသားေရးကိစၥေတြကို ေဆြးေႏြးႏုိင္လိမ့္မယ္၊ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ပါ၀င္ေရးဆြဲႏုိင္မယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ထားခဲ့ၾကပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခဥပေဒထဲမွာ ျပည္နယ္ေတြရဲ႕ လုပ္ပုိင္ခြင့္နဲ႔ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ရပုိင္ခြင့္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ထည့္သြင္းေဖာ္ေဆာင္ေရးအတြက္ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို မျဖစ္မေန တက္ေရာက္ေဆြးေႏြးရမယ္ဆုိတဲ့ သေဘာထားဆႏၵေတြ ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒီလုိနဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီ အပါအ၀င္ တုိင္းရင္းသားပါတီေတြ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို တက္ခဲ့ၾကတာဟာ တနည္းေျပာရမယ္ဆုိရင္ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးကို စြန္႔တယ္လုိ႔ မေျပာေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာ စြန္႔ခဲ့ၾကတဲ့သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ညီလာခံမွာလည္း ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ မူလက ေမွ်ာ္လင့္သလုိ၊ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရးတြင္ တပ္မေတာ္သည္ ဦးေဆာင္အခန္းက႑က ပါ၀င္ရမည္ ဆုိတဲ့ ဒီမုိကေရစီနဲ႔မကိုက္ညီတဲ့အပုိဒ္ေတြကို ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္း ေျပာင္းလဲလုိ႔ မရခဲ့သလုိ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေရး အေျခခံမူ ၁၀၄ ခ်က္ကုိလည္း အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္း ရတာမ်ဳိးလည္းမဟုတ္၊ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ သေဘာမတူဘဲနဲ႔လည္း လက္ခံခဲ့ရပါတယ္။
ေနာက္တခါ အမ်ဳိးသားညီလာခံဆုိတာက ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒေရးဆြဲဖုိ႔ မူေတြကိုသာ ခ်မွတ္ရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ နအဖက သူကုိယ္တုိင္ေရးဆြဲထားတဲ့ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္ေတြကိုပါ ခ်ျပေရးဆြဲခဲ့ပါတယ္။ ခ်ျပေရးဆြဲတဲ့ ေနရာမွာလည္းပဲ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕တင္ျပခ်က္ေတြကို အေလးအနက္ထား ေဆြးေႏြးခြင့္မရဘဲ န၀တ/နအဖ အာဏာပုိင္ေတြ ေရးဆြဲၿပီးသား အခ်က္အလက္ေတြကိုသာ အတည္ျပဳျပ႒ာန္းခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ - တုိင္းရင္းသားပါတီ (၁၃) ပါတီက ျပည္ေထာင္စုမူအတြက္ တင္ျပခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြကိုလည္းပဲ ညီလာခံမွာ ေဆြးေတာင္မေဆြးေႏြးဘဲ မွတ္တမ္းတင္႐ုံတင္ၿပီးေတာ့ ပယ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ သာဓကတခုသာျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အမ်ဳိးသားညီလာခံမွာေဆြးေႏြးဖုိ႔ အစုအဖြဲ႔ (၈) ဖြဲ႔ ဖြဲ႔ထားပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ဟာ အဲဒီအထဲမွာ အစုအဖြဲ႔အေနနဲ႔ တဖြဲ႔သာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားသည္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကုိ ေရးဆြဲႏုိင္သည္လုိ႔ ၁/၉၀ မွာ ျပ႒ာန္းထားေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ တကယ္တမ္း နအဖက ေရးဆြဲထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ အခ်က္အလက္ေတြကိုသာ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားက သေဘာတူလက္ခံ အတည္ျပဳေပးခဲ့ရတဲ့ အေနအထားမွာသာ ရွိခဲ့ရပါတယ္။ သေဘာမတူလုိ႔လည္း မရပါဘူး။ အစုအဖြဲ႔အားျဖင့္ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္အေနနဲ႔ တဖြဲ႔၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီက တဖြဲ႔၊ နအဖက သူတုိ႔အလုိက် ေခါင္းေခါက္ေရြးထားတဲ့ အျခားအစုအဖြဲ႔က (၆) ဖြဲ႔ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေျခာက္ဖြဲ႔ႏွစ္ဖြဲ႔၊ ေျခာက္မဲ ႏွစ္မဲနဲ႔ သူတုိ႔သာ အၿမဲတမ္း အသာစီးရေနေအာင္ စီမံထားတာလည္း ညီလာခံမွာေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သလို ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကို လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားက ေရးဆြဲခြင့္ရွိတယ္ဆုိတဲ့ ၁/၉၀ အပုိဒ္ပါ အခ်က္ကိုပင္လွ်င္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခြင့္မရွိတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ ႀကဳံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါဟာ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ခရီးမွာ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ အေျခခံမူေတြကို မစြန္႔ခ်င္ဘဲ စြန္႔ခဲ့ရတဲ့ အေတြ႔အႀကဳံေတြပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲဆုိတာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲပါ။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲဆုိတာ အာဏာသုံးရပ္ကုိပုိင္စုိးတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အာဏာသုံးရပ္ကို ပုိင္စိုးတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား ေတာင္းဆုိတဲ့ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးဖုိ႔၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေခၚေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိခ်က္ဟာလည္း မွန္ကန္တဲ့ ေတာင္းဆုိခ်က္၊ မွန္ကန္တဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေျခအေနအရပ္ရပ္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ မူလက ရပ္တည္ေတာင္းဆုိခဲ့တဲ့ အာဏာလႊဲေျပာင္းေရး၊ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရး ဆုိတာေတြကို စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရၿပီးတဲ့့ေနာက္ပိုင္းမွာ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရး၊ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဆုိတဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ သေဘာထားေတြကိုပဲ က်ေနာ္တုိ႔ ကုိင္စြဲခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
ဒီေနရာမွာ အန္အယ္လ္ဒီက ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာစာတမ္းဟာ အန္အယ္လ္ဒီရဲ ႔ ႏုိင္ငံေရးမူ၊ ႏုိင္ငံေရးသေဘာထား ရပ္တည္ခ်က္ေတြျဖစ္သလုိ စီအာပီပီရဲ႕မူ၊ စီအာပီပီရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ ထုိ႔အတူ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ဆုိရင္လည္း မမွားပါဘူး။ အဲဒီမွာ ဒီေရႊဂုံတုိင္ ေၾကညာစာတမ္းပါ အခ်က္(၃)ခ်က္ကုိ အႏွစ္ခ်ဳပ္လုိက္မယ္ဆုိရင္ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္သုံးသပ္ ျပင္ဆင္ေရးဟာ အဓိကက်ပါတယ္။ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာစာတမ္းႏွင့္အတူ အဓိကက်တဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကုိ ျပန္လည္သုံးသပ္ျပင္ဆင္ေရးဟာ က်ေနာ္တုိ႔ ကုိင္စြဲရမယ့္ သေဘာထားျဖစ္ပါတယ္၊ မူလည္းျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ ဒီမူကို က်ေနာ္တုိ႔က ဒီေန႔အခ်ိန္အခါမွာ ဆုပ္ကုိင္ရပ္တည္ၾကေပမယ့္ မၾကာခင္ကာလမွာ နအဖအစုိးရက ႏုိင္ငံေရးထုိးစစ္တရပ္ ဆင္လာဖုိ႔ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီထုိးစစ္အတြက္လည္း သူတုိ႔ဘက္က ျပင္ဆင္မႈေတြ အခင္းအက်င္းေတြ လုပ္ေနပါတယ္။ ျပည္တြင္းေရာ ျပည္ပမွာပါ ျပဳလုပ္ေနတာျဖစ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ မၾကာေသးခင္က ကုလသမဂၢအေထြေထြညီလာခံမွာ နအဖရဲ႕ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကုိယ္တုိင္က ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေထာက္ခံဖုိ႔ တုိက္တြန္းေျပာၾကားခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒါဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မၾကာေတာ့မယ့္ ကာလမွာ နအဖဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို က်င္းပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲလုိက်င္းပတာဟာ ျပည္သူ႔ဆႏၵကုိ ကိုယ္စားျပဳၿပီး ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို ကုိင္စြဲရပ္တည္ၾကတဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြကို ႏုိင္ငံေရးအရ ေနာက္ဆုံးထုိးစစ္ဆင္လုိက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲလုိအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႔က ဒီေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ ၀င္မယ္မ၀င္ဘူး ဆုိတာကို တိတိက်က် ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာဖုိ႔ လုိလာပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အန္အယ္လ္ဒီဟာ ဒီကိစၥကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာဖုိ႔လုိပါတယ္။ အခုအခ်ိန္အထိေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီဟာ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာခ်က္အတုိင္း ရပ္တည္ေနဆဲပါ။ ဒါေပမယ့္ နအဖကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ရပ္တည္ထားတဲ့ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာခ်က္ထဲက အေရးႀကီးဆုံးအခ်က္ျဖစ္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးကုိ အခုအခ်ိန္အထိ လုိက္ေလ်ာမယ့္ အသြင္အျပင္လကၡဏာဆုိလုိ႔ တစုိးတစိမွ မျမင္ေတြ႔ရေသးပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ အခုလုိအေျခအေနမ်ဳိးမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္လိုရပ္တည္ၾကမလဲ။
တုိင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူလူထုအက်ဳိးအတြက္၊ ဒီမုိကေရစီေရးေဆာင္ရြက္ဖုိ႔အတြက္ ပါတီတည္ရွိေနဖုိ႔လုိတယ္၊ ပါတီရွင္သန္ဖုိ႔လုိတယ္ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ အလံျဖဴေလးေထာင္ (ျပည္သူေတြရဲ႕ တကယ့္စစ္မွန္တဲ့ ဆႏၵနဲ႔ အက်ဳိးစီးပြားကုိ လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး) က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ေတြကို စြန္႔လႊတ္စေတးၿပီး ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၀င္မွာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ေတြ မူေတြကို ခုိင္ခုိင္မာမာ စြဲကုိင္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆုံး ခံစစ္ေၾကာင္းမွာပဲ ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္မလားဆုိတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေရြးခ်ယ္စရာ လမ္းႏွစ္သြယ္ ေပၚလာပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔က ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ္ ဆုိတဲ့ဘက္ကုိ ေရြးခ်ယ္ၿပီးေတာ့ စဥ္းစားၾကရေအာင္။ အကယ္၍ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ္ဆုိရင္ နအဖမွာ အာဏာရွိတယ္၊ ေငြရွိတယ္၊ လူရွိတယ္၊ ေနာက္ ယႏၲရားရွိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔မွာ အာဏာမရွိ၊ ေငြမရွိ၊ လူအေနနဲ႔ကေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ အေတာ္အတန္ ေထာက္ခံမႈေတာ့ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ၉၀ တုန္းကလုိ ျပည္သူအားလုံးရဲ႕ ေထာက္ခံမႈရဖုိ႔ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔မရႏုိင္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ လူထုရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ စိတ္ဓာတ္အေျခအေနဟာ ၉၀ ျပည့္ႏွစ္ အေျခအေနေတြနဲ႔ မ်ားစြာကြာျခားသြား ၿပီျဖစ္လုိ႔ပါ။ ေနာက္တခုက က်ေနာ္တုိ႔မွာ ယႏၲရားမရွိ။ အန္အယ္လ္ဒီဟာ ေအာက္ေျခအထိ ဖြဲ႔စည္းတယ္ဆုိေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ခုိင္မာက်စ္လ်စ္မႈမရွိေတာ့ပါဘူး။
အဲဒီလုိ အေျခအေနေတြမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ္ဆုိရင္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအေနနဲ႔ ခလုတ္တံသင္းေတြ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ အမ်ားႀကီးျဖတ္ၾကရမယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒေတြနဲ႔ အပယ္ခံရမွာေတြရွိသလုိ ေနာက္တခ်က္က ကုိယ္စားလွယ္ေတြကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိး အဟန္႔အတားေတြ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ အႏၲရာယ္ေတြ မေပးဘူးလုိ႔လည္း ဘယ္လုိမွ အာမ,မခံႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီမွာ ကုိယ္စားလွယ္ေတြ ေစာင့္ေနတဲ့ၾကားထဲက မဲလိမ္မႈေတြ၊ မဲခုိးမႈေတြ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔လည္း က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္လုိမွ အာမခံခ်က္မေပးႏုိင္ဘူး။ ဒီလုိအေျခအေနမ်ဳိးေတြ မွာ က်ေနာ္တုိ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ဘာသာေရးယုံၾကည္ခ်က္အျမင္နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ဆုိး႐ုိးစကားတခုကို တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ အခုကာလဟာ သိၾကားသာသနာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကပ္ဆုိးေဘးဆုိးႀကီးေတြနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ၾကေတာ့မယ္။ အဲဒီကာလဆုိးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး “ယက္သဲ့ၾကား ငါးတင္၊ တင္တဲ့ငါး ေၾကာင္စား၊ က်န္တဲ့ငါးမွ လြတ္” ဆုိတဲ့ ဆုိ႐ုိးစကားပါ။ ထုိ႔အတူပဲ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ့္ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေလာင္းမ်ားအေနနဲ႔လည္း ေစာေစာက ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ ခလုတ္တံသင္းေတြ ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏုိင္ရရင္ေတာင္ အနည္းစုေသာ အဲဒီလႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ေတြဟာ ဒီမုိကေရစီေရး၊ လူ႔အခြင့္ေရးနဲ႔၊ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးေတြအတြက္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မွာလဲ ဆုိတာကို အေလးအနက္စဥ္းစားဖုိ႔ လုိပါတယ္။
ေနာက္တခ်က္က ျပန္လည္ျပင္ဆင္ဖုိ႔ လုံး၀မျဖစ္ႏုိင္ေအာင္ အေသအခ်ာ စီမံေရးဆြဲထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကုိ သူတုိ႔ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီးေတာ့ ျပင္ဆင္ႏုိင္မွာလဲ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ အဲဒီလမ္းေၾကာင္းက သြားမယ္ဆုိရင္ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံျဖစ္ဖုိ႔ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ဖုိ႔အတြက္ ႀကဳိးပမ္းမႈေတြ ျဖစ္ႏိုင္လိမ့္မယ္လုိ႔ မထင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလုိ၀င္လုိက္ျခင္းအားျဖင့္ ရႏုိင္မယ့္အက်ဳိးအျမတ္က မေရရာေပမယ့္ တဘက္မွာေတာ့ ေပးလုိက္ရမယ့္ အရင္းႏွီးေတြ ဆုံး႐ႈံးမႈေတြက အတုိင္းအဆမရွိ ေပၚလာႏုိင္တယ္။
ပထမဆုံး႐ႈံးမႈကေတာ့ ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ ဆႏၵလည္းျဖစ္၊ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီးရဲ႕ ေအာင္သီးေအာင္ႏွံလည္းျဖစ္၊ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြရဲ႕ တုိက္ပြဲေအာင္လံတံခြန္လည္းျဖစ္တဲ့ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို စြန္႔လႊတ္ဆုံး႐ႈံးခံရမယ့္အေရးပါ။
ဒုတိယဆုံး႐ႈံးမႈကေတာ့ နအဖအုပ္စုက တုိင္းျပည္ကုိ ထာ၀ရ စိုးမုိးျခယ္လွယ္ႏုိင္ဖုိ႔ တဖက္သတ္ေရးဆြဲထားတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကုိ ႏႈတ္အားျဖင့္၊ သေဘာတရားေရးအားျဖင့္ မည္သုိ႔ေသာ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္မႈေတြ ျပဳလုပ္သည္ျဖစ္ေစ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၀င္လုိက္ျခင္းအားျဖင့္ အဆုိပါ ဖြဲ႔စည္းပုံဥပေဒကုိ ကာယကံေျမာက္ လက္ခံအတည္ျပဳေပးလုိက္သလုိ ျဖစ္သြားမယ့္အေရးပါ။
တတိယအခ်က္ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အန္အယ္လ္ဒီပါတီအပါအ၀င္ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပဳိင္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူပဲ ႏုိင္ႏုိင္ရႈံးရႈံး ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ေပၚေပါက္လာမယ့္ အစိုးရရဲ႕ တရား၀င္ျဖစ္မႈဟာ ပုိမုိခိုင္မာသြားမွာျဖစ္ၿပီး ျပည္သူလူထုနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာအသုိင္းအ၀ုိင္းၾကား အဲဒီ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒအရ ပုံေျပာင္းထားတဲ့ စစ္အစုိးရအေပၚ ထားရွိရမယ့္ သေဘာထားနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အျမင္႐ႈပ္ေထြးမႈေတြ၊ ၀ိ၀ါဒကြဲျပားမႈေတြ ေပၚေပါက္ႏုိင္ၿပီး အဲဒီကတဆင့္ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြရဲ႕ ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ ခရီးလမ္းေၾကာင္းမွာ ခ်ည့္နဲ႔အားနည္းမႈေတ၊ြ ထိခုိက္ဆုံး႐ႈံးမႈေတြ ေပၚေပါက္လာႏုိင္မယ့္ အေရးပါ။
ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီလမ္းထက္စာရင္ ေစာေစာကေျပာသလုိ နအဖရဲ႕ ၂၀၁၀ ထုိးစစ္ကို ႀကံ့ႀကံ့ခံရင္းနဲ႔ မိမိရဲ႕ခံစစ္ေၾကာင္းကို လုံေအာင္ထိန္းၿပီးေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္မီမွာလည္း ေရြးေကာက္ပြဲကို ဆန္႔က်င္မယ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးတဲ့အခါမွာလည္း က်ေနာ္တုိ႔ စည္းစည္းလုံးလုံး ညီညီၫြတ္ၫြတ္နဲ႔ ဆက္ၿပီးေတာ့ရပ္မယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ေရွ႕ကိုဆက္ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေရးႀကဳိးပမ္းေဆာင္ရြက္မႈ လုပ္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဟုိဘက္ကာလမွာလည္း က်ေနာ္တုိ႔ျပည္တြင္းမွာ အန္အယ္လ္ဒီနဲ႔တကြ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြကို အေပးအယူ မလုပ္တဲ့အတြက္၊ မညိႇႏႈိင္းတဲ့အတြက္၊ မေဆြးေႏြးတဲ့အတြက္၊ အမ်ဳိးသားညီၫြတ္မႈမရွိတဲ့အတြက္ တုိင္းျပည္ဟာ ႏုိင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈ မရႏုိင္ပါဘူး။ ထုိ႔အတူ ကုလသမဂၢနဲ႔ ကမာၻ႔ႏုိင္ငံေတြက အားလုံးပါ၀င္ႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ငန္းစဥ္တခု ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းေနတဲ့ၾကားက နအဖအေနနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ တဖက္သတ္ က်င္းပေဆာင္ရြက္သြားမယ္ဆုိရင္ ေရြးေကာက္ပြဲကုိေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးေနာက္ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ အစုိးရကိုေသာ္လည္းေကာင္း ႏုိင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ုိင္းက လက္ခံမွာမဟုတ္သလုိ ျပည္သူလူထုကလည္း လက္ခံမွာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံဆက္ဆံေရးမွာ လိပ္ခဲတည္းလည္း ရွိေနမွာပါ။
ေနာက္တခ်က္က တုိင္းရင္းသားမ်ားနဲ႔ အခုလုိ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကိစၥေတြ၊ လက္နက္႐ုပ္သိမ္းေရးကိစၥေတြဟာ အခုအခ်ိန္မွာ မေျပလည္သလုိ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးရင္လည္း ေျပလည္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံကုိ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီေတြက လက္မခံသလုိ တုိင္းရင္းသားၿငိမ္းအဖြဲ႔ေတြ၊ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြကလည္း လက္မခံတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိလည္းပဲ အျပည့္အ၀ ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလုိ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရွိ၊ ျပည္တြင္းမွာ ႏုိင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈမရွိ၊ ႏုိင္ငံတကာဆက္ဆံေရးမွာလည္း လိပ္ခဲတည္းလည္းျဖစ္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံဟာ ႀကီးပြားဖြ႔ံၿဖိဳးတုုိးတက္ဖုိ႔ အလြန္မွ ခက္ခဲပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီေတာ့ ဖြံ႔ၿဖဳိးတဲ့ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံထူေထာင္ဖုိ႔ဆုိတာကလည္းပဲ မလြယ္ကူတဲ့အတြက္ ျပည္သူေတြရဲ႕ဘ၀၊ ျပည္သူေတြရဲ႕စား၀တ္ေနေရး၊ ျပည္သူေတြရဲ႕တုိးတက္မႈ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျပည္သူေတြကလည္း အၿမဲတမ္းဆန္႔က်င္ေနမွာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလုိကာလမွာ က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ၊ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ ခံစစ္ေၾကာင္းကေန ႏုိင္ငံေရးထုိးစစ္ကို ျပန္လည္ဆင္ႏႊဲၿပီး ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံ ေပၚေပါက္ေရးအတြက္ ဆက္လက္ႀကဳိးပမ္းႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အန္အယ္လ္ဒီအပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရးပါတီအားလုံး မိမိတုိ႔ရဲ႕ရပ္တည္ခ်က္ မူေတြဟာ ျပင္လြယ္၊ ေျပာင္းလြယ္ Flexible ျဖစ္တယ္ဆုိေပမယ့္ မလုိအပ္ဘဲနဲ႔ အေၾကာင္းမဲ့ မစြန္႔လႊတ္ၾကဖုိ႔နဲ႔ အေျခခံမူေပၚမွာ ခုိင္ခုိင္မာမာ ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္တည္ၾကဖုိ႔လုိေၾကာင္း တုိက္တြန္းေရးသားလုိက္ရပါတယ္။
http://www.khitpyaing.org/articles/Nov09/261109.php
ေအာင္ဇံ
၂၆ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၉
အန္အယ္လ္ဒီဟာ မၾကာေသးခင္ကာလမွာ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာခ်က္အျဖစ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသေဘာထား၊ ႏုိင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ အဓိက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ေပးဖုိ႔၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ တဖက္သတ္ ျပ႒ာန္းလုိက္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကုိ ျပန္လည္သုံးသပ္ ျပင္ဆင္ဖုိ႔၊ ေနာက္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ တရားမွ်တၿပီး လြတ္လပ္တဲ့ ႏုိင္ငံတကာ ၾကပ္မတ္မႈေတြေအာက္မွာက်င္းပဖုိ႔ ဆုိတဲ့အခ်က္ေတြ ေတာင္းဆုိၿပီးေတာ့ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ စီအာပီပီအဖြဲ႔၀င္ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားမ်ား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ ရခုိင္ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ မြန္အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔၊ ဇုိမီးအမ်ဳိးသားကြန္ဂရက္ စတဲ့ ပါတီေတြကလည္း သူတုိ႔သေဘာထားေတြကုိ အသီးသီး ထုတ္ျပန္ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာထား ေတြကလည္း ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္သုံးသပ္ျပင္ဆင္ေရးဆြဲေပးဖုိ႔၊ အထူးသျဖင့္ ဒီမုိကေရစီေရးနဲ႔ တုိင္းရင္းသားေတြ ရသင့္ရထုိက္တဲ့ အေျခခံအခြင့္အေရး ေတြကို ထည့့္သြင္းျပ႒ာန္းေပးမယ့္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒအျဖစ္ ျပင္ဆင္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိထားတာျဖစ္ၿပီး အကယ္၍ ျပင္ဆင္မေပးဘူးဆုိရင္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို မ၀င္ဘူးလုိ႔ သေဘာထားထုတ္ျပန္ၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ စီအာပီပီရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္လုိ႔ပဲေျပာေျပာ၊ အန္အယ္လ္ဒီနဲ႔ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္လုိ႔ပဲဆုိဆုိ ဒီေန႔ ႏိုင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ကုိ အႏွစ္ခ်ဳပ္လုိက္မယ္ဆုိရင္ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ နအဖက တဖက္သတ္ ေရးဆြဲျပ႒ာန္းလုိက္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ ျပန္လည္သုံးသပ္ ျပင္ဆင္ေရးဟာ အဓိကက်တဲ့ မူလည္းျဖစ္သလုိ ေလာေလာဆယ္မွာေရာ၊ ကာလအတုိင္းအတာတခုအထိေရာ ဆုပ္ကုိင္ရပ္တည္ထားရမယ့္ မူလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ အခု ဒီမူေတြြရွိေန႐ုံနဲ႔ ၿပီးၿပီလားဆုိေတာ့ မၿပီးေသးပါဘူး။ ဒီမူေတြအေပၚ ရပ္တည္ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေရးအရ ေရွ႕ကို က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္လုိအေျခခံသြားမလဲ၊ ဒီမူေတြကို အေကာင္အထည္ေပၚေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲဆုိတာေတြဟာ အေရးႀကီးသလုိ ဒီမူေတြကို အခုိင္အမာ ရပ္တည္ဆုပ္ကုိင္ဖို႔၊ အလြယ္တကူမစြန္႔လႊတ္မိဖုိ႔လည္း အေရးႀကီးပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ မူကို အလြယ္တကူ မစြန္႔လႊတ္ေရးဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ ေနရာတကာမွာ တရားေသ မျဖစ္သင့္၊ ေျပာင္းလြယ္၊ ျပင္လြယ္ရွိရမယ္၊ Flexible ျဖစ္ရမယ္။ သုိ႔ေသာ္ မူမဲ့ အေျခခံမဲ့ ေျပာင္းတာမ်ဳိး၊ မလုိအပ္ဘဲနဲ႔ မူကုိ စြန္႔တာမ်ဳိးေတြကိုေတာ့ ေရွာင္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ အကယ္၍ နအဖ အာဏာပုိင္မ်ားနဲ႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးလုိ႔ အမ်ဳိးသားေရးလုပ္ငန္းစဥ္တရပ္ကုိ ရၿပီ၊ ဒီလုပ္ငန္းစဥ္ဟာ တုိင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူအတြက္ အနာဂတ္မွာ အက်ဳိးလည္းရွိၿပီး သင့္ျမတ္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္တရပ္လည္းျဖစ္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ မလုိအပ္ဘဲ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ မူေတြကို စြန္႔သင့္ရင္ စြန္႔ရမွာပါ။ ဒီလုိမွမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနအေျပာင္းအလဲမရွိ ထူးျခားမႈမရွိဘဲနဲ႔ မူေတြကုိ အလြယ္တကူ စြန္႔လႊတ္တာမ်ဳိးေတြေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူးလုိ႔ ျမင္ပါတယ္။
ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ဥပမာတခု တင္ျပပါရေစ။ န၀တ အစိုးရက အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး စတင္ကမ္းလွမ္းခဲ့စဥ္က တုိင္းရင္းသားတပ္ေပါင္းစုမွာ ခ်မွတ္ထားတဲ့့ မူတခုရွိပါတယ္။ အဲဒါက န၀တ အာဏာပုိင္မ်ားက တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးဖုိ႔ ကမ္းလွမ္းတဲ့အခါက်ရင္ တပ္ေပါင္းစုအေနနဲ႔ပဲေတြ႔မယ္၊ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားအေနနဲ႔ တပါတီခ်င္း သီးျခားမေတြ႔ဖုိ႔ ဆိုၿပီး တပ္ေပါင္းစုက မူတခုအေနနဲ႔ ခ်မွတ္ဆုံးျဖတ္ထားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ န၀တ အာဏာပုိင္မ်ားဘက္ကလည္း တပ္ေပါင္းစုအေနနဲ႔ဆုိရင္ မေတြ႔ႏုိင္ဘူး၊ တပါတီခ်င္းသာလွ်င္ သီးျခားစီေတြ႔ဖုိ႔ ေတာင္းဆုိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအေျခအေနမွာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းတခုက တပ္ေပါင္းစုက ခ်မွတ္ထားတဲ့ မူကို ခ်ဳိးေဖာက္စြန္႔လႊတ္ၿပီးေတာ့ န၀တနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ က်ေနာ့္အျမင္ကုိ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ဒီလုိမျဖစ္သင့္ဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ တပ္ေပါင္းစုတခုမွာ အားလုံးသေဘာတူၿပီးခ်ထားတဲ့ မူတခုကို တဖြဲ႔တပါတီက ခ်ဳိးေဖာက္ၿပီးေတာ့ လုပ္တာမ်ဳိးဟာ မူအားျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းအရေသာ္လည္းေကာင္း မသင့္ေလ်ာ္ဘူးလုိ႔ ျမင္ပါတယ္။ အကယ္၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရယူဖုိ႔ တပါတီခ်င္း မျဖစ္မေန ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးဖုိ႔ လုိအပ္တယ္ဆုိရင္ေတာင္ တပ္ေပါင္းစုအစည္းအေ၀းကုိ ျပန္လည္ေခၚယူၿပီးေတာ့ အေျခအေနနဲ႔ ကုိက္ညီတဲ့ မူ၀ါဒသစ္ကို ခ်မွတ္ၿပီး အဲဒီမူနဲ႔အညီဘဲ လုိက္နာေဆာင္ရြက္သင့္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔လုိ႔ စီအာပီပီမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အန္အယ္လ္ဒီမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ တုိင္းရင္းသားပါတီမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရပ္တည္ကုိင္စြဲထားတဲ့ မူေတြ၊ သေဘာထားေတြရွိတယ္။ ဒီမူေတြကုိလည္း ျပင္လြယ္၊ ေျပာင္းလြယ္၊ ျဖစ္ဖုိ႔လုိေပမယ့္ အေၾကာင္းမဲ့၊ အက်ဳိးမဲ့ မလုိအပ္ဘဲ မူကုိ စြန္႔႔သြားတာမ်ဳိးေတြ မျဖစ္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒါကို ဘာေၾကာင့္ေျပာရသလဲဆုိ ဒီကေန႔ကာလဟာ အလြန္အေရးႀကီးတဲ့ ကာလတခုေရာက္ေနပါၿပီ။ အခုအခ်ိန္မွာ အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးအရ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ဦးေဆာင္ပါတီလုိ႔ပဲေျပာေျပာ ျမန္မာျပည္ႏုိင္ငံေရးရဲ႕ Mainstream အဓိကပင္မေရစီးျဖစ္တဲ့ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ဟာ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ အန္အယ္လ္ဒီပါတီရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္၊ ႏုိင္ငံေရးအလွည့္အေျပာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးအေကြ႔အလွည့္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္ေရွ႕ႏုိင္ငံေရးအတြက္ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီပါတီဟာ တတုိင္းျပည္လုံးကုိ လႊမ္းၿခံဳထားတဲ့ ပါတီတခုျဖစ္သလုိ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ တခဲနက္ ေထာက္ခံမႈရထားတဲ့ ပါတီလည္းျဖစ္လုိ႔ပါပဲ။
အခုဆုိရင္ ကုိးကန္႔ပါတီရဲ႕အေျခအေန၊ ၀ ပါတီရဲ႕အေနအထား၊ ေနာက္ ကခ်င္ပါတီရဲ႕အေျခအေနေတြကို ၾကားသိေနရပါတယ္။ ဒီပါတီေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအလွည့္အေျပာင္း၊ ရပ္တည္ခ်က္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္ႏုိင္ငံေရးမွာ အတုိင္းအတာတခုအထိ အေရးပါတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအဖြဲ႔ေတြဟာ ျမန္မာျပည္တခုလုံးရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအတုိင္းအတာနဲ႔ ႏႈိင္းစာမယ္ဆုိရင္ အစိတ္အပုိင္းတခုသာျဖစ္တာေၾကာင့္ သူတုိ႔ရဲ႕အလွည့္အေျပာင္းဟာ ျမန္မာျပည္ႏုိင္ငံေရးမွာ အတုိင္းအတာတခုအထိသာ သက္ေရာက္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအလွည့္အေျပာင္း အေကြ႔အလွည့္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ ႏုိင္ငံေရးဘ၀တခုလုံးကုိ သက္ေရာက္ႏုိင္တဲ့ အေနအထားေတြရွိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအလွည့္အေျပာင္းအတြက္ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္၊ ႏုိင္ငံေရးသေဘာထားနဲ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြဟာ ႏုိင္ငံ့ေရွ႕ေရးအတြက္ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီေန႔ကာလမွာ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာခ်က္အတုိင္း အန္အယ္လ္ဒီက ျပတ္ျပတ္သားသား မွန္မွန္ကန္ကန္ ရပ္တည္ေနပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ အန္အယ္လ္ဒီက ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္မယ္ မ၀င္ဘူးဆုိတာ ယတိျပတ္မေျပာေသးေပမယ့္ ေရွ႕မၾကာေတာ့မယ့္ ကာလ၊ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒနဲ႔ ပါတီမွတ္ပုံတင္ဥပေဒေတြ ထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ ျပည္သူေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာရေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။
အဲလုိေျပာတဲ့ေနရာမွာ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ ေျပာဆုိထုတ္ျပန္ ရပ္တည္ခ်က္ဟာ ျပတ္သားဖုိ႔လုိသလုိ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျပာဆုိရပ္တည္ဖုိ႔လည္း အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီဟာ ျမန္မာျပည္ႏုိင္ငံေရးရဲ႕ Mainstream ပင္မေရစီးလည္းျဖစ္တယ္၊ ဒီမုိကေရစီတပ္ဦးလည္းျဖစ္တယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကိုရထားတဲ့ ပါတီလည္းျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ ေရွ႕ဆက္မယ့္ ႏုိင္ငံေရးသေဘာထားရပ္တည္ခ်က္ဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ဆုိရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးသေဘာထားရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔႔ မူရွိေန႐ုံနဲ႔မၿပီးဘဲ အဲဒီမူကို အေျခခံၿပီး ခုိင္မာျပတ္သားတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တရပ္ကိုခ်မွတ္၊ အဲဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္အတုိင္း မယိမ္းမယုိင္ ရပ္တည္သြားဖုိ႔ လိုပါတယ္။
ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားရဲ႕ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ခရီးတေလွ်ာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ မစြန္႔ခ်င္ဘဲနဲ႔ မူကုိ စြန္႔ခဲ့ရတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲကေန စၿပီးေတာ့ ေျပာပါရေစ။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အန္အယ္လ္ဒီဟာ အျပတ္အသတ္ အႏုိင္ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ထုိ႔အတူပဲ တုိင္းရင္းသားပါတီတခ်ဳိ႕ဟာလည္း သက္ဆုိင္ရာ ျပည္နယ္အသီးသီးမွာ ထုိက္သင့္သေလာက္ အႏုိင္ရခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒါက ဘာကိုျပသလဲဆုိရင္ ျပည္သူေတြဟာ (၂၆) ႏွစ္လုံးလုံး တပါတီအာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ ဒီမုိကေရစီအခြင့္အေရးေတြ ဆုံး႐ႈံးၿပီးေတာ့ လြတ္လပ္မႈမရွိ၊ ေျပာခြင့္ဆုိခြင့္မရ၊ ဖိႏွိပ္မႈေတြကို ႀကိမ္မီးအုံးလုိ ခံခဲ့ရတယ္။ အဲဒီလုိ ခံခဲ့ရ႐ုံသာမကဘဲ တုိင္းျပည္မြဲျပာက်ၿပီးေတာ့ ျပည္သူေတြဟာလည္း အတိဒုကၡေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ ၈၈ မွာ ဒီတပါတီအာဏာရွင္စနစ္ကို တြန္းလွန္ၿပီးတဲ့အခါမွာ အန္အယ္လ္ဒီပါတီရယ္လုိ႔ ေပၚေပါက္လာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အန္အယ္လ္ဒီဟာ ျပည္သူေတြလုိလားတဲ့ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ လူအခြင့္အေရးေတြကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏုိင္လိမ့္မယ္၊ စစ္အာဏာစနစ္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏုိင္လိမ့္မယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူေတြက အန္အယ္လ္ဒီကို ေထာက္ခံမဲေပးခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ထုိ႔အတူ တုိင္းရင္းသားပါတီေတြကို ျပည္နယ္ေတြမွာ မဲေပးခဲ့တာကလည္းပဲ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး အႏွစ္ငါးဆယ္ေလာက္သက္တမ္းမွာ တုိင္းရင္းသားေတြဟာ သူတုိ႔ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရတဲ့ ေမြးရာပါ အခြင့္အေရးေတြ၊ တုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရးေတြကို ဒီတုိင္းရင္းသားပါတီေတြနဲ႔ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြက ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏုိင္လိမ့္မယ္ဆုိတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ အဲဒီတုိင္းရင္းသားပါတီေတြကို မဲေပးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲအႏုိင္ရခဲ့တဲ့ အဲဒီပါတီေတြကို ျပည္သူေတြက ေထာက္ခံဆႏၵမဲေတြ ေပးခဲ့တာကို ေကာက္ခ်က္ခ်လုိက္မယ္ဆုိရင္ အာဏာရွင္စနစ္ကုိ ဖယ္ရွားႏုိင္ဖုိ႔နဲ႔ ဒီမုိကေရစီ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ ထြန္းကားတဲ့ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္တဲ့ႏုိင္ငံကို ထူေထာင္ေပးဖုိ႔ ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ မဲေပးခဲ့ၾကတာပါ။ ထုိ႔အတူ တုိင္းရင္းသားပါတီေတြကိုလည္း တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ေမြးရာပါအခြင့္အေရးေတြကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး မဲေပးခဲ့ၾကတာပါ။ အကယ္၍ အန္အယ္လ္ဒီကသာ အႏုိင္ရပါတီအေနနဲ႔ ျဖစ္႐ုိးျဖစ္စဥ္အတုိင္း လႊတ္ေတာ္ေခၚၿပီးေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာေတြကို ရယူခဲ့မယ္ဆုိရင္ အခုလုိ အႏွစ္ (၂၀) ကာလမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ ေလးႀကိမ္ငါးႀကိမ္ေလာက္လုပ္ၿပီးေတာ့ ေရြးေကာက္ခံ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြေရာ ျပည္သူေတြပါ ဒီမုိကေရစီ အေလ့အက်င့္နဲ႔ အေတြ႔အႀကဳံေတြ ရင့္က်က္လာၿပီးေတာ့ တုိင္းျပည္ဟာလည္း ဘယ္နည္းနဲ႔မဆုိ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀တဲ့ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံမဟုတ္ေတာင္ အေတာ္အတန္ ဖြံ႔ၿဖဳိးတုိးတက္တဲ့ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံျဖစ္လာမယ္လုိ႔ က်ေနာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။
ထုိ႔အတူပဲ တုိင္းရင္းသားပါတီေတြ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြ ႏွီးေႏွာၿပီးေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပုံအသစ္ကိုေရးဆြဲၿပီး စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုတရပ္ကို ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ အခု ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံထက္ အမ်ားႀကီးသာတဲ့၊ ၿပီးေတာ့ တုိင္းရင္းသားျပည္သူတရပ္လုံးရဲ႕ ရပုိင္ခြင့္ေတြကို အျပည့္အ၀ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးႏုိင္မယ့္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုစနစ္တရပ္ကို ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္လိမ့္မယ္ဆုိတာ က်ေနာ္ လုံး၀ယုံၾကည္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အခု ကံအၾကာင္းမလွလုိ႔ပဲ ဆုိရမလား၊ အန္အယ္လ္ဒီ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အျပတ္အသတ္ အႏုိင္ရလုိက္တာနဲ႔ စစ္အစိုးရဟာ အန္အယ္လ္ဒီကုိ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးဖုိ႔ တြန္႔ဆုတ္သြားခဲ့ၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွာ အာဏာလႊဲေျပာင္းေရးနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးကို မျပဳလုပ္ႏုိင္ေအာင္ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ႀကံဖန္ေဆာင္ရြက္ခဲ့တာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အကယ္၍ တစညသာ အႏုိင္ရခဲ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အာဏာလႊဲေျပာင္းေကာင္း လႊဲေျပာင္းပါလိမ့္မယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ တပ္မေတာ္ထိပ္ပိုိင္းေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕ဟာ ယခင့္ယခင္ကတည္းက တုိင္းျပည္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္ၿပီး တုိင္းျပည္ကို စိုးမုိးအုပ္ခ်ဳပ္ ျခယ္လွယ္လုိတဲ့ဆႏၵ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီဆႏၵေၾကာင့္ပဲ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ မလြဲမေရွာင္သာ လုပ္ေပးခဲ့ရသည့္တုိင္ တစညပါတီ အႏုိင္ရေအာင္ ျပဳလုပ္ၿပီး တစညပါတီကတဆင့္ တုိင္းျပည္ကုိ ဆက္လက္စုိးမုိးအုပ္ခ်ဳပ္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ခဲ့ပါတယ္။
တစညပါတီဟာ တခ်ိန္တုန္းက လမ္းစဥ္ပါတီက ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ပါတီျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းစဥ္ပါတီမွာ ရွိေနၾကတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြဆုိတာကလည္း တပ္က ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္၍ လမ္းစဥ္ပါတီတျဖစ္လဲ တစညပါတီသာ အာဏာရမယ္ဆုိရင္ အဲဒီတပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးဆႏၵကို သြယ္၀ုိက္တဲ့နည္းနဲ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ တစညအႏုိင္ရရင္ေတာ့ စစ္အစုိးရဟာ အာဏာလႊဲေျပာင္းေကာင္း လႊဲေျပာင္းမွာျဖစ္ေပမယ့္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တစညပါတီ မ႐ႈမလွ အေရးနိမ့္ၿပီး အန္အယ္လ္ဒီက အျပတ္အသတ္ အႏုိင္ရလုိက္တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီးေတာ့ စစ္အစိုးရဟာ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးမယ္ဆုိတဲ့ဆႏၵ လုံး၀မရွိေတာ့ဘူးဆုိတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒါေတြကို အထင္သက္သက္နဲ႔ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေထာက္အထား အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ ေျပာတာပါ။ ၁/၉၀ ေၾကညာခ်က္ကုိ ထုတ္ျပန္လုိက္တာနဲ႔ ဒါဟာ သိသာပါတယ္။ အဲဒီေၾကညာခ်က္မွာ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲေၾကာင့္ အာဏာသုံးရပ္ကို အလုိအေလ်ာက္ မရႏုိင္ဘူးလုိ႔ ျငင္းပယ္ထားပါတယ္။ ဥပေဒျပဳအာဏာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာ၊ တရားစီရင္ေရးအာဏာဆုိတဲ့ အာဏာသုံးရပ္ကုိ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲေၾကာင့္ အလုိအေလ်ာက္ မရႏုိင္ဘူးလုိ႔ ျငင္းပယ္လုိက္တာပါပဲ။ အဲလုိျငင္းပယ္လုိက္တာဟာ တနည္းနည္းနဲ႔ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏုိင္ရတဲ့ အန္အယ္လ္ဒီကုိ အာဏာလႊဲေျပာင္းမေပးႏုိင္ဘူးလုိ႔ ျငင္းလုိက္တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက ၁/ ၉၀ ကုိ အန္အယ္လ္ဒီ အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြက သေဘာတူလက္ခံခဲ့ၾကသလား ဆုိေတာ့ လက္မခံၾကပါဘူး။ လက္မခံေပမယ့္လည္း ၁/၉၀ ကုိ အမိန္႔အာဏာကဲ့သုိ႔ ထုတ္ျပန္ခဲ့တာေၾကာင့္ အန္အယ္လ္ဒီ အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြဟာ မႀကဳိက္ေပမယ့္ သေဘာတူလက္မွတ္ထုိးခဲ့ရပါတယ္။ အဲလုိ သေဘာတူလက္မွတ္ထုိးခဲ့တာဟာ အဲဒီႏုိင္ငံေရးပါတီေတြအေနနဲ႔ အာဏာလႊဲေျပာင္းေရးကုိ စြန္႔လႊတ္ခဲ့တဲ့သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ၁/၉၀ ကို ျပန္သုံးသပ္လုိက္တဲ့အခါမွာ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြအေနနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။ တခ်က္က ဘာလဲဆုိလုိ႔ရွိရင္ အဲဒီ ၁/၉၀ ေၾကညာခ်က္ အပုိဒ္ (၁၂) မွာ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒပုဒ္မ ၃ မွာေဖာ္ျပထားတဲ့ “လႊတ္ေတာ္ကုိ မဲဆႏၵနယ္မ်ားမွ ဤဥပေဒႏွင့္အညီ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္လုိက္ေသာ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းရမည္” ဆုိတဲ့ ျပ႒ာန္းခ်က္ကုိ ကိုးကားၿပီး န၀တအေနနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေပးမယ္လုိ႔ အတည္ျပဳေဖာ္ျပခဲ့တဲ့အခ်က္ပါ။ ေနာက္တခ်က္က လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားသည္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲရန္ တာ၀န္ရွိတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ အဲဒီအခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ အာဏာလႊဲေျပာင္းမေပးသည့္တုိင္ လႊတ္ေတာ္ေခၚေပးရင္ လႊတ္ေတာ္မွာ တုိင္းျပည္ရဲ႕အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ အမ်ဳိးသားေရးလုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို ခ်မွတ္ႏုိင္မယ္၊ ဖြဲ႔စည္းပုံအသစ္ကိုလည္း လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားနဲ႔ ေရးဆြဲႏုိင္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးေတာ့ စိတ္သက္သာရာရခဲ့ၾကပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားပါတီေတြ၊ တုိ္င္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္းပဲ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားအေနနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပုံကုိ ေရးဆြဲခြင့္ရွိတယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ စိတ္သက္သာရာရခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္းမွာက်ေတာ့ လႊတ္ေတာ္ေခၚေပးဖုိ႔အစား စစ္အစုိးရဟာ အမ်ဳိးသားညီလာခံဆုိတာကိုသာ ေခၚယူက်င္းပဖုိ႔ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒီအမ်ဳိးသားညီလာခံဆုိတာကို ေခၚယူက်င္းပလုိက္တာဟာ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးကို ျငင္းပယ္လုိက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြက ညီလာခံတက္ေရး မတက္ေရးဆုိတာ ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္းပဲ အဲဒီညီလာခံမွာ တုိင္းျပည္ရဲ႕အမ်ဳိးသားေရးကိစၥေတြကို ေဆြးေႏြးႏုိင္လိမ့္မယ္၊ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ပါ၀င္ေရးဆြဲႏုိင္မယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ထားခဲ့ၾကပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခဥပေဒထဲမွာ ျပည္နယ္ေတြရဲ႕ လုပ္ပုိင္ခြင့္နဲ႔ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ရပုိင္ခြင့္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ထည့္သြင္းေဖာ္ေဆာင္ေရးအတြက္ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို မျဖစ္မေန တက္ေရာက္ေဆြးေႏြးရမယ္ဆုိတဲ့ သေဘာထားဆႏၵေတြ ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒီလုိနဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီ အပါအ၀င္ တုိင္းရင္းသားပါတီေတြ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို တက္ခဲ့ၾကတာဟာ တနည္းေျပာရမယ္ဆုိရင္ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးကို စြန္႔တယ္လုိ႔ မေျပာေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာ စြန္႔ခဲ့ၾကတဲ့သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ညီလာခံမွာလည္း ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ မူလက ေမွ်ာ္လင့္သလုိ၊ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရးတြင္ တပ္မေတာ္သည္ ဦးေဆာင္အခန္းက႑က ပါ၀င္ရမည္ ဆုိတဲ့ ဒီမုိကေရစီနဲ႔မကိုက္ညီတဲ့အပုိဒ္ေတြကို ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္း ေျပာင္းလဲလုိ႔ မရခဲ့သလုိ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေရး အေျခခံမူ ၁၀၄ ခ်က္ကုိလည္း အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္း ရတာမ်ဳိးလည္းမဟုတ္၊ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ သေဘာမတူဘဲနဲ႔လည္း လက္ခံခဲ့ရပါတယ္။
ေနာက္တခါ အမ်ဳိးသားညီလာခံဆုိတာက ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒေရးဆြဲဖုိ႔ မူေတြကိုသာ ခ်မွတ္ရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ နအဖက သူကုိယ္တုိင္ေရးဆြဲထားတဲ့ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္ေတြကိုပါ ခ်ျပေရးဆြဲခဲ့ပါတယ္။ ခ်ျပေရးဆြဲတဲ့ ေနရာမွာလည္းပဲ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕တင္ျပခ်က္ေတြကို အေလးအနက္ထား ေဆြးေႏြးခြင့္မရဘဲ န၀တ/နအဖ အာဏာပုိင္ေတြ ေရးဆြဲၿပီးသား အခ်က္အလက္ေတြကိုသာ အတည္ျပဳျပ႒ာန္းခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ - တုိင္းရင္းသားပါတီ (၁၃) ပါတီက ျပည္ေထာင္စုမူအတြက္ တင္ျပခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြကိုလည္းပဲ ညီလာခံမွာ ေဆြးေတာင္မေဆြးေႏြးဘဲ မွတ္တမ္းတင္႐ုံတင္ၿပီးေတာ့ ပယ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ သာဓကတခုသာျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အမ်ဳိးသားညီလာခံမွာေဆြးေႏြးဖုိ႔ အစုအဖြဲ႔ (၈) ဖြဲ႔ ဖြဲ႔ထားပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ဟာ အဲဒီအထဲမွာ အစုအဖြဲ႔အေနနဲ႔ တဖြဲ႔သာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားသည္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကုိ ေရးဆြဲႏုိင္သည္လုိ႔ ၁/၉၀ မွာ ျပ႒ာန္းထားေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ တကယ္တမ္း နအဖက ေရးဆြဲထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ အခ်က္အလက္ေတြကိုသာ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားက သေဘာတူလက္ခံ အတည္ျပဳေပးခဲ့ရတဲ့ အေနအထားမွာသာ ရွိခဲ့ရပါတယ္။ သေဘာမတူလုိ႔လည္း မရပါဘူး။ အစုအဖြဲ႔အားျဖင့္ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္အေနနဲ႔ တဖြဲ႔၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီက တဖြဲ႔၊ နအဖက သူတုိ႔အလုိက် ေခါင္းေခါက္ေရြးထားတဲ့ အျခားအစုအဖြဲ႔က (၆) ဖြဲ႔ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေျခာက္ဖြဲ႔ႏွစ္ဖြဲ႔၊ ေျခာက္မဲ ႏွစ္မဲနဲ႔ သူတုိ႔သာ အၿမဲတမ္း အသာစီးရေနေအာင္ စီမံထားတာလည္း ညီလာခံမွာေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သလို ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကို လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားက ေရးဆြဲခြင့္ရွိတယ္ဆုိတဲ့ ၁/၉၀ အပုိဒ္ပါ အခ်က္ကိုပင္လွ်င္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခြင့္မရွိတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ ႀကဳံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါဟာ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ခရီးမွာ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ အေျခခံမူေတြကို မစြန္႔ခ်င္ဘဲ စြန္႔ခဲ့ရတဲ့ အေတြ႔အႀကဳံေတြပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲဆုိတာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲပါ။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲဆုိတာ အာဏာသုံးရပ္ကုိပုိင္စုိးတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အာဏာသုံးရပ္ကို ပုိင္စိုးတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား ေတာင္းဆုိတဲ့ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးဖုိ႔၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေခၚေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိခ်က္ဟာလည္း မွန္ကန္တဲ့ ေတာင္းဆုိခ်က္၊ မွန္ကန္တဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေျခအေနအရပ္ရပ္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ မူလက ရပ္တည္ေတာင္းဆုိခဲ့တဲ့ အာဏာလႊဲေျပာင္းေရး၊ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရး ဆုိတာေတြကို စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရၿပီးတဲ့့ေနာက္ပိုင္းမွာ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရး၊ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဆုိတဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ သေဘာထားေတြကိုပဲ က်ေနာ္တုိ႔ ကုိင္စြဲခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
ဒီေနရာမွာ အန္အယ္လ္ဒီက ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာစာတမ္းဟာ အန္အယ္လ္ဒီရဲ ႔ ႏုိင္ငံေရးမူ၊ ႏုိင္ငံေရးသေဘာထား ရပ္တည္ခ်က္ေတြျဖစ္သလုိ စီအာပီပီရဲ႕မူ၊ စီအာပီပီရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ ထုိ႔အတူ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ဆုိရင္လည္း မမွားပါဘူး။ အဲဒီမွာ ဒီေရႊဂုံတုိင္ ေၾကညာစာတမ္းပါ အခ်က္(၃)ခ်က္ကုိ အႏွစ္ခ်ဳပ္လုိက္မယ္ဆုိရင္ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္သုံးသပ္ ျပင္ဆင္ေရးဟာ အဓိကက်ပါတယ္။ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာစာတမ္းႏွင့္အတူ အဓိကက်တဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကုိ ျပန္လည္သုံးသပ္ျပင္ဆင္ေရးဟာ က်ေနာ္တုိ႔ ကုိင္စြဲရမယ့္ သေဘာထားျဖစ္ပါတယ္၊ မူလည္းျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ ဒီမူကို က်ေနာ္တုိ႔က ဒီေန႔အခ်ိန္အခါမွာ ဆုပ္ကုိင္ရပ္တည္ၾကေပမယ့္ မၾကာခင္ကာလမွာ နအဖအစုိးရက ႏုိင္ငံေရးထုိးစစ္တရပ္ ဆင္လာဖုိ႔ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီထုိးစစ္အတြက္လည္း သူတုိ႔ဘက္က ျပင္ဆင္မႈေတြ အခင္းအက်င္းေတြ လုပ္ေနပါတယ္။ ျပည္တြင္းေရာ ျပည္ပမွာပါ ျပဳလုပ္ေနတာျဖစ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ မၾကာေသးခင္က ကုလသမဂၢအေထြေထြညီလာခံမွာ နအဖရဲ႕ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကုိယ္တုိင္က ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေထာက္ခံဖုိ႔ တုိက္တြန္းေျပာၾကားခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒါဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မၾကာေတာ့မယ့္ ကာလမွာ နအဖဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို က်င္းပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲလုိက်င္းပတာဟာ ျပည္သူ႔ဆႏၵကုိ ကိုယ္စားျပဳၿပီး ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို ကုိင္စြဲရပ္တည္ၾကတဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြကို ႏုိင္ငံေရးအရ ေနာက္ဆုံးထုိးစစ္ဆင္လုိက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲလုိအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႔က ဒီေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ ၀င္မယ္မ၀င္ဘူး ဆုိတာကို တိတိက်က် ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာဖုိ႔ လုိလာပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အန္အယ္လ္ဒီဟာ ဒီကိစၥကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာဖုိ႔လုိပါတယ္။ အခုအခ်ိန္အထိေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီဟာ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာခ်က္အတုိင္း ရပ္တည္ေနဆဲပါ။ ဒါေပမယ့္ နအဖကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ရပ္တည္ထားတဲ့ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာခ်က္ထဲက အေရးႀကီးဆုံးအခ်က္ျဖစ္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးကုိ အခုအခ်ိန္အထိ လုိက္ေလ်ာမယ့္ အသြင္အျပင္လကၡဏာဆုိလုိ႔ တစုိးတစိမွ မျမင္ေတြ႔ရေသးပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ အခုလုိအေျခအေနမ်ဳိးမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္လိုရပ္တည္ၾကမလဲ။
တုိင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူလူထုအက်ဳိးအတြက္၊ ဒီမုိကေရစီေရးေဆာင္ရြက္ဖုိ႔အတြက္ ပါတီတည္ရွိေနဖုိ႔လုိတယ္၊ ပါတီရွင္သန္ဖုိ႔လုိတယ္ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ အလံျဖဴေလးေထာင္ (ျပည္သူေတြရဲ႕ တကယ့္စစ္မွန္တဲ့ ဆႏၵနဲ႔ အက်ဳိးစီးပြားကုိ လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး) က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ေတြကို စြန္႔လႊတ္စေတးၿပီး ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၀င္မွာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ေတြ မူေတြကို ခုိင္ခုိင္မာမာ စြဲကုိင္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆုံး ခံစစ္ေၾကာင္းမွာပဲ ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္မလားဆုိတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေရြးခ်ယ္စရာ လမ္းႏွစ္သြယ္ ေပၚလာပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔က ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ္ ဆုိတဲ့ဘက္ကုိ ေရြးခ်ယ္ၿပီးေတာ့ စဥ္းစားၾကရေအာင္။ အကယ္၍ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ္ဆုိရင္ နအဖမွာ အာဏာရွိတယ္၊ ေငြရွိတယ္၊ လူရွိတယ္၊ ေနာက္ ယႏၲရားရွိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔မွာ အာဏာမရွိ၊ ေငြမရွိ၊ လူအေနနဲ႔ကေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ အေတာ္အတန္ ေထာက္ခံမႈေတာ့ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ၉၀ တုန္းကလုိ ျပည္သူအားလုံးရဲ႕ ေထာက္ခံမႈရဖုိ႔ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔မရႏုိင္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ လူထုရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ စိတ္ဓာတ္အေျခအေနဟာ ၉၀ ျပည့္ႏွစ္ အေျခအေနေတြနဲ႔ မ်ားစြာကြာျခားသြား ၿပီျဖစ္လုိ႔ပါ။ ေနာက္တခုက က်ေနာ္တုိ႔မွာ ယႏၲရားမရွိ။ အန္အယ္လ္ဒီဟာ ေအာက္ေျခအထိ ဖြဲ႔စည္းတယ္ဆုိေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ခုိင္မာက်စ္လ်စ္မႈမရွိေတာ့ပါဘူး။
အဲဒီလုိ အေျခအေနေတြမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ္ဆုိရင္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအေနနဲ႔ ခလုတ္တံသင္းေတြ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ အမ်ားႀကီးျဖတ္ၾကရမယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒေတြနဲ႔ အပယ္ခံရမွာေတြရွိသလုိ ေနာက္တခ်က္က ကုိယ္စားလွယ္ေတြကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိး အဟန္႔အတားေတြ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ အႏၲရာယ္ေတြ မေပးဘူးလုိ႔လည္း ဘယ္လုိမွ အာမ,မခံႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီမွာ ကုိယ္စားလွယ္ေတြ ေစာင့္ေနတဲ့ၾကားထဲက မဲလိမ္မႈေတြ၊ မဲခုိးမႈေတြ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔လည္း က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္လုိမွ အာမခံခ်က္မေပးႏုိင္ဘူး။ ဒီလုိအေျခအေနမ်ဳိးေတြ မွာ က်ေနာ္တုိ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ဘာသာေရးယုံၾကည္ခ်က္အျမင္နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ဆုိး႐ုိးစကားတခုကို တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ အခုကာလဟာ သိၾကားသာသနာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကပ္ဆုိးေဘးဆုိးႀကီးေတြနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ၾကေတာ့မယ္။ အဲဒီကာလဆုိးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး “ယက္သဲ့ၾကား ငါးတင္၊ တင္တဲ့ငါး ေၾကာင္စား၊ က်န္တဲ့ငါးမွ လြတ္” ဆုိတဲ့ ဆုိ႐ုိးစကားပါ။ ထုိ႔အတူပဲ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ့္ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေလာင္းမ်ားအေနနဲ႔လည္း ေစာေစာက ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ ခလုတ္တံသင္းေတြ ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏုိင္ရရင္ေတာင္ အနည္းစုေသာ အဲဒီလႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ေတြဟာ ဒီမုိကေရစီေရး၊ လူ႔အခြင့္ေရးနဲ႔၊ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးေတြအတြက္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မွာလဲ ဆုိတာကို အေလးအနက္စဥ္းစားဖုိ႔ လုိပါတယ္။
ေနာက္တခ်က္က ျပန္လည္ျပင္ဆင္ဖုိ႔ လုံး၀မျဖစ္ႏုိင္ေအာင္ အေသအခ်ာ စီမံေရးဆြဲထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကုိ သူတုိ႔ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီးေတာ့ ျပင္ဆင္ႏုိင္မွာလဲ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ အဲဒီလမ္းေၾကာင္းက သြားမယ္ဆုိရင္ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံျဖစ္ဖုိ႔ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ဖုိ႔အတြက္ ႀကဳိးပမ္းမႈေတြ ျဖစ္ႏိုင္လိမ့္မယ္လုိ႔ မထင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလုိ၀င္လုိက္ျခင္းအားျဖင့္ ရႏုိင္မယ့္အက်ဳိးအျမတ္က မေရရာေပမယ့္ တဘက္မွာေတာ့ ေပးလုိက္ရမယ့္ အရင္းႏွီးေတြ ဆုံး႐ႈံးမႈေတြက အတုိင္းအဆမရွိ ေပၚလာႏုိင္တယ္။
ပထမဆုံး႐ႈံးမႈကေတာ့ ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ ဆႏၵလည္းျဖစ္၊ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီးရဲ႕ ေအာင္သီးေအာင္ႏွံလည္းျဖစ္၊ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြရဲ႕ တုိက္ပြဲေအာင္လံတံခြန္လည္းျဖစ္တဲ့ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို စြန္႔လႊတ္ဆုံး႐ႈံးခံရမယ့္အေရးပါ။
ဒုတိယဆုံး႐ႈံးမႈကေတာ့ နအဖအုပ္စုက တုိင္းျပည္ကုိ ထာ၀ရ စိုးမုိးျခယ္လွယ္ႏုိင္ဖုိ႔ တဖက္သတ္ေရးဆြဲထားတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကုိ ႏႈတ္အားျဖင့္၊ သေဘာတရားေရးအားျဖင့္ မည္သုိ႔ေသာ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္မႈေတြ ျပဳလုပ္သည္ျဖစ္ေစ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၀င္လုိက္ျခင္းအားျဖင့္ အဆုိပါ ဖြဲ႔စည္းပုံဥပေဒကုိ ကာယကံေျမာက္ လက္ခံအတည္ျပဳေပးလုိက္သလုိ ျဖစ္သြားမယ့္အေရးပါ။
တတိယအခ်က္ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အန္အယ္လ္ဒီပါတီအပါအ၀င္ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပဳိင္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူပဲ ႏုိင္ႏုိင္ရႈံးရႈံး ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ေပၚေပါက္လာမယ့္ အစိုးရရဲ႕ တရား၀င္ျဖစ္မႈဟာ ပုိမုိခိုင္မာသြားမွာျဖစ္ၿပီး ျပည္သူလူထုနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာအသုိင္းအ၀ုိင္းၾကား အဲဒီ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒအရ ပုံေျပာင္းထားတဲ့ စစ္အစုိးရအေပၚ ထားရွိရမယ့္ သေဘာထားနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အျမင္႐ႈပ္ေထြးမႈေတြ၊ ၀ိ၀ါဒကြဲျပားမႈေတြ ေပၚေပါက္ႏုိင္ၿပီး အဲဒီကတဆင့္ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြရဲ႕ ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ ခရီးလမ္းေၾကာင္းမွာ ခ်ည့္နဲ႔အားနည္းမႈေတ၊ြ ထိခုိက္ဆုံး႐ႈံးမႈေတြ ေပၚေပါက္လာႏုိင္မယ့္ အေရးပါ။
ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီလမ္းထက္စာရင္ ေစာေစာကေျပာသလုိ နအဖရဲ႕ ၂၀၁၀ ထုိးစစ္ကို ႀကံ့ႀကံ့ခံရင္းနဲ႔ မိမိရဲ႕ခံစစ္ေၾကာင္းကို လုံေအာင္ထိန္းၿပီးေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္မီမွာလည္း ေရြးေကာက္ပြဲကို ဆန္႔က်င္မယ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးတဲ့အခါမွာလည္း က်ေနာ္တုိ႔ စည္းစည္းလုံးလုံး ညီညီၫြတ္ၫြတ္နဲ႔ ဆက္ၿပီးေတာ့ရပ္မယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ေရွ႕ကိုဆက္ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေရးႀကဳိးပမ္းေဆာင္ရြက္မႈ လုပ္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဟုိဘက္ကာလမွာလည္း က်ေနာ္တုိ႔ျပည္တြင္းမွာ အန္အယ္လ္ဒီနဲ႔တကြ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြကို အေပးအယူ မလုပ္တဲ့အတြက္၊ မညိႇႏႈိင္းတဲ့အတြက္၊ မေဆြးေႏြးတဲ့အတြက္၊ အမ်ဳိးသားညီၫြတ္မႈမရွိတဲ့အတြက္ တုိင္းျပည္ဟာ ႏုိင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈ မရႏုိင္ပါဘူး။ ထုိ႔အတူ ကုလသမဂၢနဲ႔ ကမာၻ႔ႏုိင္ငံေတြက အားလုံးပါ၀င္ႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ငန္းစဥ္တခု ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းေနတဲ့ၾကားက နအဖအေနနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ တဖက္သတ္ က်င္းပေဆာင္ရြက္သြားမယ္ဆုိရင္ ေရြးေကာက္ပြဲကုိေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးေနာက္ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ အစုိးရကိုေသာ္လည္းေကာင္း ႏုိင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ုိင္းက လက္ခံမွာမဟုတ္သလုိ ျပည္သူလူထုကလည္း လက္ခံမွာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံဆက္ဆံေရးမွာ လိပ္ခဲတည္းလည္း ရွိေနမွာပါ။
ေနာက္တခ်က္က တုိင္းရင္းသားမ်ားနဲ႔ အခုလုိ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကိစၥေတြ၊ လက္နက္႐ုပ္သိမ္းေရးကိစၥေတြဟာ အခုအခ်ိန္မွာ မေျပလည္သလုိ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးရင္လည္း ေျပလည္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံကုိ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီေတြက လက္မခံသလုိ တုိင္းရင္းသားၿငိမ္းအဖြဲ႔ေတြ၊ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြကလည္း လက္မခံတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိလည္းပဲ အျပည့္အ၀ ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလုိ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရွိ၊ ျပည္တြင္းမွာ ႏုိင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈမရွိ၊ ႏုိင္ငံတကာဆက္ဆံေရးမွာလည္း လိပ္ခဲတည္းလည္းျဖစ္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံဟာ ႀကီးပြားဖြ႔ံၿဖိဳးတုုိးတက္ဖုိ႔ အလြန္မွ ခက္ခဲပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီေတာ့ ဖြံ႔ၿဖဳိးတဲ့ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံထူေထာင္ဖုိ႔ဆုိတာကလည္းပဲ မလြယ္ကူတဲ့အတြက္ ျပည္သူေတြရဲ႕ဘ၀၊ ျပည္သူေတြရဲ႕စား၀တ္ေနေရး၊ ျပည္သူေတြရဲ႕တုိးတက္မႈ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျပည္သူေတြကလည္း အၿမဲတမ္းဆန္႔က်င္ေနမွာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလုိကာလမွာ က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ၊ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ ခံစစ္ေၾကာင္းကေန ႏုိင္ငံေရးထုိးစစ္ကို ျပန္လည္ဆင္ႏႊဲၿပီး ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံ ေပၚေပါက္ေရးအတြက္ ဆက္လက္ႀကဳိးပမ္းႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အန္အယ္လ္ဒီအပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရးပါတီအားလုံး မိမိတုိ႔ရဲ႕ရပ္တည္ခ်က္ မူေတြဟာ ျပင္လြယ္၊ ေျပာင္းလြယ္ Flexible ျဖစ္တယ္ဆုိေပမယ့္ မလုိအပ္ဘဲနဲ႔ အေၾကာင္းမဲ့ မစြန္႔လႊတ္ၾကဖုိ႔နဲ႔ အေျခခံမူေပၚမွာ ခုိင္ခုိင္မာမာ ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္တည္ၾကဖုိ႔လုိေၾကာင္း တုိက္တြန္းေရးသားလုိက္ရပါတယ္။
http://www.khitpyaing.org/articles/Nov09/261109.php
Wednesday 25 November 2009
ကုိမင္းကုိႏုိင္ က်န္းမာေရးမေကာင္း
မင္းႏိုင္သူ / ၂၅ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၉/ေခတ္ျပိဳင္
က်ဳိင္းတုံအက်ဥ္းေထာင္တြင္ ေထာင္ဒဏ္ (၆၅) ႏွစ္က်ခံေနရေသာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကုိမင္းကုိႏုိင္ က်န္းမာေရးမေကာင္းဟု မိသားစုမွ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိလုိက္ေၾကာင္း သိရသည္။
“သူက ေသြးတုိး၊ ႏွလုံးေရာဂါအခံလည္း ရွိတယ္။ သူ႔အစ္မေတြ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေထာင္၀င္စာ သြားေတြ႔တုန္းက က်န္းမာေရး မေကာင္းဘူးဆုိတာ သိခဲ့ရတယ္တဲ့။ က်ေနာ္တုိ႔ သူ႔မိဘအိမ္ဘက္ေရာက္တုန္း ၀င္ေမးလို႔ ေျပာျပလုိက္တာပါ”ဟု အန္အယ္လ္ဒီ ျပန္ၾကားေရးအဖြဲ႔၀င္ ေဒါက္တာ၀င္းႏုိင္က ေျပာသည္။
အန္အယ္လ္ဒီပါတီမွ ဦးခင္ေမာင္ေဆြ၊ ေဒါက္တာ၀င္းႏုိင္၊ ေဒါက္တာသန္းၿငိမ္းႏွင့္ ဦးစိန္လွဦးတုိ႔ သဃၤန္းကၽြန္းၿမဳိ႕နယ္ အန္အယ္လ္ဒီျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ ဦးသိန္းၫြန္႔ အိမ္မွအျပန္ ကုိမင္းကုိႏုိင္၏ မိဘမ်ားထံ ၀င္ေရာက္ေတြ႔ဆုံစဥ္ မိသားစုက ကုိမင္းကုိႏုိင္၏ က်န္းမာေရးအေျခအေနကုိ ေျပာျပျခင္းျဖစ္သည္။
“ထားတဲ့ေနရာက ေ၀းလြန္းေတာ့ မိသားစုေတြကလည္း မၾကာမၾကာ သြားမေတြ႔ႏုိင္ျဖစ္ၾကရတယ္။ ေထာင္တြင္း က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ အေျခအေနကလည္း မေကာင္းဘူးဆုိတဲ့ သတင္းေတြလည္း ခဏခဏထြက္ေနတယ္။ ဇာဂနာလည္း သိပ္က်န္းမာေရးမေကာင္းဘူး။ နီမုိလႈိင္တုိ႔လည္း မေကာင္းဘူးဆုိေတာ့ ေထာင္တြင္းက်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ လုိအပ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္ဆုိတာ ထင္ရွားေနတာေပါ့ ” ဟု ေဒါက္တာ၀င္းႏုိင္က ေျပာသည္။
ကုိမင္းကုိႏုိင္သည္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လအတြင္း စစ္အစုိးရ၏ ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္းျမႇင့္တင္မႈအေပၚ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့မႈအၿပီးတြင္ အျခားေသာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္အတူ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ နအဖစစ္အစုိးရက ေထာင္ဒဏ္ (၆၅) ႏွစ္အထိ အျပစ္ေပးကာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာလတြင္ မိသားစုမ်ားႏွင့္ေ၀းရာ ရွမ္းျပည္နယ္ က်ဳိင္းတုံေထာင္သို႔ ပုိ႔ေဆာင္ခဲ့သည္။
ကုိမင္းကုိႏုိင္သည္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္ ဗကသဥကၠ႒အျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ခံခဲ့ရၿပီး ဒီမုိကေရစီအေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ေက်ာင္းသားအခြင့္အေရးမ်ားအတြက္ အၾကမ္းမဖက္နည္းျဖင့္ အစဥ္တစုိက္ တုိက္ပြဲ၀င္ေနသူတဦးျဖစ္သည္။
ျမန္မာျပည္သူလူထုကုိ ကုိယ္စားျပဳကာ စစ္အစုိးရကုိ အၾကမ္းမဖက္နည္းျဖင့္ တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံတကာမွ ကုိမင္းကုိႏုိင္ကုိ ဆုမ်ားေပးအပ္ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ရာ ဆု (၆) ခု ရရွိခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
မင္းႏိုင္သူ / ၂၅ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၉/ေခတ္ျပိဳင္
က်ဳိင္းတုံအက်ဥ္းေထာင္တြင္ ေထာင္ဒဏ္ (၆၅) ႏွစ္က်ခံေနရေသာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကုိမင္းကုိႏုိင္ က်န္းမာေရးမေကာင္းဟု မိသားစုမွ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိလုိက္ေၾကာင္း သိရသည္။
“သူက ေသြးတုိး၊ ႏွလုံးေရာဂါအခံလည္း ရွိတယ္။ သူ႔အစ္မေတြ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေထာင္၀င္စာ သြားေတြ႔တုန္းက က်န္းမာေရး မေကာင္းဘူးဆုိတာ သိခဲ့ရတယ္တဲ့။ က်ေနာ္တုိ႔ သူ႔မိဘအိမ္ဘက္ေရာက္တုန္း ၀င္ေမးလို႔ ေျပာျပလုိက္တာပါ”ဟု အန္အယ္လ္ဒီ ျပန္ၾကားေရးအဖြဲ႔၀င္ ေဒါက္တာ၀င္းႏုိင္က ေျပာသည္။
အန္အယ္လ္ဒီပါတီမွ ဦးခင္ေမာင္ေဆြ၊ ေဒါက္တာ၀င္းႏုိင္၊ ေဒါက္တာသန္းၿငိမ္းႏွင့္ ဦးစိန္လွဦးတုိ႔ သဃၤန္းကၽြန္းၿမဳိ႕နယ္ အန္အယ္လ္ဒီျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ ဦးသိန္းၫြန္႔ အိမ္မွအျပန္ ကုိမင္းကုိႏုိင္၏ မိဘမ်ားထံ ၀င္ေရာက္ေတြ႔ဆုံစဥ္ မိသားစုက ကုိမင္းကုိႏုိင္၏ က်န္းမာေရးအေျခအေနကုိ ေျပာျပျခင္းျဖစ္သည္။
“ထားတဲ့ေနရာက ေ၀းလြန္းေတာ့ မိသားစုေတြကလည္း မၾကာမၾကာ သြားမေတြ႔ႏုိင္ျဖစ္ၾကရတယ္။ ေထာင္တြင္း က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ အေျခအေနကလည္း မေကာင္းဘူးဆုိတဲ့ သတင္းေတြလည္း ခဏခဏထြက္ေနတယ္။ ဇာဂနာလည္း သိပ္က်န္းမာေရးမေကာင္းဘူး။ နီမုိလႈိင္တုိ႔လည္း မေကာင္းဘူးဆုိေတာ့ ေထာင္တြင္းက်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ လုိအပ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္ဆုိတာ ထင္ရွားေနတာေပါ့ ” ဟု ေဒါက္တာ၀င္းႏုိင္က ေျပာသည္။
ကုိမင္းကုိႏုိင္သည္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လအတြင္း စစ္အစုိးရ၏ ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္းျမႇင့္တင္မႈအေပၚ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့မႈအၿပီးတြင္ အျခားေသာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္အတူ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ နအဖစစ္အစုိးရက ေထာင္ဒဏ္ (၆၅) ႏွစ္အထိ အျပစ္ေပးကာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာလတြင္ မိသားစုမ်ားႏွင့္ေ၀းရာ ရွမ္းျပည္နယ္ က်ဳိင္းတုံေထာင္သို႔ ပုိ႔ေဆာင္ခဲ့သည္။
ကုိမင္းကုိႏုိင္သည္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္ ဗကသဥကၠ႒အျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ခံခဲ့ရၿပီး ဒီမုိကေရစီအေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ေက်ာင္းသားအခြင့္အေရးမ်ားအတြက္ အၾကမ္းမဖက္နည္းျဖင့္ အစဥ္တစုိက္ တုိက္ပြဲ၀င္ေနသူတဦးျဖစ္သည္။
ျမန္မာျပည္သူလူထုကုိ ကုိယ္စားျပဳကာ စစ္အစုိးရကုိ အၾကမ္းမဖက္နည္းျဖင့္ တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံတကာမွ ကုိမင္းကုိႏုိင္ကုိ ဆုမ်ားေပးအပ္ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ရာ ဆု (၆) ခု ရရွိခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
နယ္ျခားေစာင့္တပ္ သုိ႔မဟုတ္ တုိင္းရင္းသားတပ္ဖြဲ႔မ်ားအတြက္ မဟာစစ္သင္းခ်ဳိင္း
Tue 24 Nov 2009, မင္းစုိင္းႏြန္ေဒါ လြတ္လပ္ေသာမြန္သတင္းေအဂ်င္စီ
-လြန္ခဲ့သည့္ ႏုိဝင္ဘာ ၈ ရက္ေန႔က စခုန္တိန္ယိမ္း NDA-K ကခ်င္ဒီမုိကေရစီသစ္တပ္မေတာ္ႏွင့္ ဦးထြန္းေက်ာ္ ကရင္နီလူမ်ဳိးေပါင္းစုံလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဖြဲ႔ (ကလလတ) တုိ႔၏ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈ အခမ္းအနားမ်ားကုိ နအဖသတင္းစာႏွင္ TV တုိ႔တြင္ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသည္။ ထုိသတင္းဌာနတုိ႔က စစ္အစုိးရအေနျဖင့္ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းသုိ႔ ဝင္ေရာက္လာေသာ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႕အစည္းမ်ားအား ႏုိင္ငံေတာ္၏ တရားဝင္လက္နက္ ကုိင္ေဆာင္သည့္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈဟု အမႊန္းတင္ေရးသားၾကေလသည္။
ယေန႔တြင္ ကခ်င္ျပည္ ဒီမုိကေရစီသစ္တပ္မေတာ္ NDA-K ႏွင့္ ကရင္နီလူမ်ဳိးေပါင္းစုံလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ ကလလတ စသည့္အဖြဲ႔အစည္းတုိ႔ လုံးဝ (လုံးဝ) မ႐ွိေတာ့ပါ။ မိမိတုိင္းရင္းသား လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေတာ္လွန္တုိက္ပြဲဝင္ ဆင္ႏႊဲလာခဲ့ၾကေသာ အဆုိပါ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္တုိ႔သည္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ျဖင့္ စစ္အစုိးရထံ မိမိတပ္ဖြဲ႕မ်ားကုိ ထုိးအပ္လုိက္ၿပီး မူလတပ္ဖြဲ႔အမည္နာမတုိ႔ကုိလည္း အၿပီးတုိင္ ေျမျမွဳပ္သၿဂဳိလ္ခဲ့ၾကၿပီ။
အဆုိပါ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အသြင္ေျပာင္းလဲျခင္း အခမ္းအနားကုိ ကခ်င္ျပည္နယ္ အထူးေဒသ (၁) လုပီ၊ ဂန္႔ဂြင္ႏွင့္ စင္ႀကဳိင္ ေဒသတုိ႔တြင္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ရင္း ၃ ရင္း ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္ဟု သိရပါသည္။ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ရင္း အမွတ္ (၁ဝဝ၁) (၁ဝဝ၂) (၁ဝဝ၃)တုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္ဟု သတင္းဌာနမ်ားတြင္ ေရးသားေဖၚျပခဲ့ၾကသည္။ တစ္ခုတည္းေသာ လုပီေဒသ၌ ကခ်င္ျပည္နယ္တုိင္းမႉး ဗုိလ္ခ်ဳပ္စုိးဝင္းက နယ္ျခားေစာင့္တပ္အရာ႐ွိမ်ားအား ဘက္တဆိပ္မ်ား တပ္ဆင္ေပးေနပုံကုိ စစ္အစုိးရသတင္းစာမ်ားတြင္ ဓါတ္ပုံႏွင့္တကြ ေဖၚျပထားသည္။ က်န္ေဒသႏွစ္ခုကုိမူ စစ္အစုိးရသတင္းမ်ားတြင္ မေတြ႔႐ွိခဲ့ပါ။
တဆက္တည္းမွာပင္ ကခ်င္ျပည္ ဒီမိုကေရစီသစ္ တပ္မေတာ္ (NDA-K) မွ အသြင္ေျပာင္း ဖဲြ႔စည္းလိုက္သည့္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖဲြ႔ဝင္ အင္အား (၁ဝဝ) ေက်ာ္ခန္႔ကုိ ႏိုဝင္ဘာ (၁၄) ရက္၌ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ျမစ္ႀကီးနားရိွ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမတြင္ အခမ္းအနားျဖင့္ ႀကိဳဆိုခဲ့ျပန္သည့္သတင္း ထပ္မံ ဖတ္႐ွဳခဲ့ရသည္။
အဆုိပါ စခုန္တိန္ယိမ္း ဦးေဆာင္ေသာ NDA-K အဖဲြ႕သည္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ခဲြထြက္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာစစ္အစိုးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲခဲ့စဥ္ အင္အား ၁၂၈၆ ဦးခန္႔ ႐ွိသည္။ယခုတြင္တပ္ဖြ႔ဲအင္အား အနည္းအက်ဥ္းမ်ွသာ႐ွိေတာ့သည္။
KNG ေခၚ ကခ်င္သတင္းဌာနအယ္ဒီတာ ဘရန္ေနာ္တင္၏ ေျပာျပခ်က္အရ NDA-K စုစုေပါင္းတပ္ရင္း ၃ ရင္းတြင္ တပ္ဖြဲ႔ဝင္အင္အား အလြန္နည္းပါး ေနပါသည္။ အထူးသျဖင့္ တပ္သားအမ်ားအျပား KIO သုိ႔ ကူးေျပာင္းဝင္ေရာက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိပါသည္။
ထုိ႔အတူ ကယားျပည္နယ္ အထူးေဒသ (၂) ပန္တိန္းေဒသတြင္လည္း ကယားျပည္နယ္ တုိင္းမႉး ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ဝင္းျမင့္ႏွင့္ စြပ္ပုိင္ေဒသတြင္ ႐ွမ္းျပည္နယ္ (အေ႐ွ႕ပုိင္း) တုိင္းမႉး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရာျပည့္တုိ႔ တက္ေရာက္ခဲ့သည္ကုိ ေလ့လာလ်ွင္ ကလလတ တပ္ဖြဲ႔မ်ားကုိ တပ္ရင္း ၂ ရင္းခြဲ၍ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ ကူးေျပာင္းမႈအခမ္းအနား က်င္းပခဲ့သည္ကုိလည္း ေတြ႔႐ွိခဲ့ရသည္။
သတင္းမွတ္တမ္းမ်ားအရ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ ေမလ ၉ ရက္ေန႔တြင္ တပ္ဖြဲ႔ဝင္အင္အား ၁၆၀၉ ဦးခန္႔႐ွိေသာ ကရင္နီလူမ်ဳိးေပါင္းစုံလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦး (ကလလတ KPLA) ကုိ ဦးစႏၵာႏွင့္ ဦးထြန္းေက်ာ္တုိ႔ ဦးေဆာင္ကာ ယခင္နဝတ စစ္အစုိးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲခဲ့သည္။
ကလလတ အဖြဲ႕ ဥကၠဌျဖစ္္သူ ဦးစႏၵာသည္ အသက္အရြယ္အရ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ မလုပ္ကိုင္ႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ လက္နက္အပ္၍ သာမန္ျပည္သူတဦးအျဖစ္ ေနထုိင္သြားမည္ ျဖစ္ၿပီး ကရင္နီျပည္နယ္ (ကယားျပည္) ၀န္ၾကီးရာထူးတစ္ေနရာရာကို လိုလားေနသူတဦးျဖစ္သူ ဒု-ဥကၠဌ ဦးထြန္းေက်ာ္က စစ္အစုိးရထံ လက္နက္အပ္ျပီး လာမည့္ ၂၀၁၀ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲကို ပါတီတစ္ရပ္ဖြဲ႔စည္းၿပီး ၀င္ေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္မည္ဟု ကႏၲာရဝတီတုိင္း(မ္) သတင္းဌာနက ဆိုသည္။ ဦးထြန္းေက်ာ္သည္ ကယားျပည္နယ္တြင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားစြာကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားသူတစ္ဦးဟု သိရပါသည္။
အကယ္စင္စစ္မွာ အဆုိပါတုိင္းရင္းသားတပ္ဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္တုိ႔ကုိ စစ္အစုိးရက စီးပြားေရးလုပ္ကြက္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ ေငြေၾကးပင္စင္ေထာက္ပံ့ကာ အနားေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ၄င္းတုိင္းရင္းသားတပ္ဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္တို႔ ဆုိသူကလည္း ၄င္းတို႔၏ တပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားကုိ စစ္အစုိးရထံ အၿပီးတုိင္ ထုိးအပ္လုိက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။
၄င္းတပ္ဖြဲ႔ဝင္တုိ႔သည္ မိခင္အဖြဲ႔အစည္း အဖ်က္သိမ္းခံသြားရၿပီးေနာက္ စစ္အစုိးရအရာ႐ွိမ်ား အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ တပ္ရင္းမ်ားတြင္ ဆက္လက္တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ရပါမည္။ ျမန္မာျပည္ ေဒသအႏွံ႔အျပားသုိ႔ သြားေရာက္ ထုိးစစ္ဆင္ၾကမည့္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္မ်ား ျဖစ္သြားၾကေလၿပီ။
ထုိနယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြဲ႔စည္းျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဤတပ္မေတာ္ႀကီးအတြင္း၌ တုိင္းရင္းသားၿငိမ္းခ်မ္းေရး အထူးတပ္ဖြဲ႔မ်ား နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔အျဖစ္ ဝင္ေရာက္လာျခင္းမွာ ပတၲမားငေမာက္ကုိ စိန္သားျဖင့္ စီျခယ္သကဲ့သုိ႔ ပနံသင့္လွေပသည္ဟု ေဆာင္းပါး႐ွင္ ကုိျမန္မာ ဆုိသူက ႏုိဝင္ဘာလ ၁၅ ရက္ေန႕ထုတ္ ျမန္မာသတင္းစာမ်ားတြင္ ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ ေရးသားထားသည္ကုိ ေတြ႔ရျပန္သည္။
ထုိကဲ့သုိ႔လည္း ခ်ီးမြမ္းအပ္ပါေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ နအဖတုိ႔ အေနႏွင့္ တပ္သားသစ္မ်ားကုိ လုိက္လံစုေဆာင္းစရာ မလုိပဲ တိုက္ခုိက္ရည္စြမ္း ႐ွိၿပီးသား တုိင္းရင္းသားတပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားကုိ အစုလုိက္အၿပဳံလုိက္ အလကားရလုိက္သျဖင့္ အတုိင္းမသိ ေပ်ာ္ရႊင္ဘြယ္ဘိပါတကား။
အပစ္အခတ္ရပ္စဲမႈ ျပဳလုပ္ေနစဥ္ကာလ၌ နအဖသည္ လက္နက္ခ်ပါဆုိသည့္ ေဝါဟာရစကားလုံးကုိ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔မ်ားအေပၚ လုံးဝမသုံးစြဲခဲ့ၾကေပ။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားယုံမၽွသာ ျဖစ္ၿပီး ယုံၾကည္မႈတည္ေဆာက္ေရးဟု ဆုိပါသည္။ ႏုိင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးမႈ မျပဳႏုိင္သည္မွာ ၄င္းတုိ႔သည္ တရားဝင္အစုိးရ မဟုတ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းျပ ေျပာဆုိခဲ့သည္ကုိ သတိျပဳေစလုိသည္။
တဖန္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲသည့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ စစ္အစုိးရထံ လုံးဝလက္နက္ခ်လုိက္ၾကသည့္အဖြဲ႔တုိ႔ကုိ ၿငိမ္းအဖြဲ႔ဟု ေလသံေပး ဆုိျပန္သည္။ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းသုိ႔ ဝင္ေရာက္လာၿပီဟုလည္း အခမ္းအနားမ်ား က်င္းပကာ ဆုိင္းဘုတ္တင္ခဲ့သည္။ ယခင္ မဆလေခတ္က မတရားအသင္း ေၾကညာခံထားရေသာ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ မြန္ျပည္သစ္ပါတီသည္လည္း ယခုတြင္ မတရားအသင္းပင္ ျဖစ္ေနေသးသေလာဟု ေတြးေတာစရာမ်ား ျဖစ္ေနဆဲပင္။
စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ကမၻာ့တတိယေျမာက္ အဂတိ အလုိက္စားဆုံး ႏုိင္ငံအျဖစ္ ႏုိင္ငံတကာ အဂတိလုိက္စားမႈ တုိက္ဖ်က္ေရးအဖြဲ႕ Transparency International မွ ႏုိဝင္ဘာလ ၁၇ ရက္ေန႔တြင္ ထုတ္ျပန္ေသာ ႏွစ္ပတ္လည္ အစီရင္ခံစာတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ၄င္းအခ်က္အလက္မ်ားကုိ ေထာက္႐ွဳျခင္းအားျဖင့္ ႐ုပ္ဝထၲဳပုိင္းအရ တေျဖးေျဖး ပ်က္စီးလာေနေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ လူသားတုိ႔၏ စိတ္ဓါတ္ေရးရာပုိင္းတြင္လည္း မသိမသာ ယုိယြင္းလာသည္ကုိ သုံးသပ္ေတြ႔႐ွိႏုိင္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ လူမႈစီးပြားေရးရပ္ဝန္းတြင္သာမက ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအသုိင္းအဝုိင္းတြင္လည္း ကုိယ္က်င့္သိကၡာ နိမ့္ၾကသူမ်ား ပါဝင္လာသည္ကုိ ေတြ႔ခဲ့ျမင္ခဲ့ၾကပါမည္။ ၄င္းအျပင္ မ်ဳိးခ်စ္သူရဲေကာင္းဘြဲခံ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ ေတာ္လွန္ေရးသမား အမ်ားအျပားတုိ႔သည္လည္း မူလရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ ခုတ္ရာတျခား ရွရာတလြဲ ျဖစ္သြားသူမ်ားလည္း ႐ွိခဲ့၏။ တုိက္အိမ္၊ ၿခံေျမ၊ ေမာ္ေတာ္ကားျမင္မိသည္ႏွင့္ မိမိတပ္ဖြဲ႔ကုိ ရန္သူထံ ထုိးအပ္ခဲ့သည့္ အျဖစ္မ်ားစြာႏွင့္ ႀကဳံေတြ႔ေနရဆဲ ျဖစ္သည္။
လတ္တေလာကာလတြင္ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔မ်ားတြင္ အင္အားႀကီးမားသည့္ UWSA ဝျပည္နယ္ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးတပ္ဖြဲ႔ႏွင့္ KIO ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔တုိ႔အား နယ္ျခားေစာင့္ေျပာင္းလဲရန္ ယခုႏုိဝင္ဘာလအတြင္း၌ စစ္အစုိးရ ကုိယ္စားလွယ္ ဒုဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲျမင့္ ထပ္မံေျပာဆုိလာျပန္သည္။
ဤႏွစ္ဖြဲ႔အား စစ္အစုိးရအလုိအတုိင္း နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြဲ႔စည္းႏုိင္ခဲ့လ်ွင္ အျခားအဖြဲ႔မ်ားကုိ ေျပာင္းလဲရန္ မခက္ေတာ့ဟု စစ္အစုိးရတုိ႔ ယူဆထားပုံေပၚသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ၫွိႏႈိင္းမႈမ်ား မေအာင္ျမင္ေသးေပ။
ထုိ႔အတူ ႏို၀င္ဘာ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ နအဖ ကိုယ္စားလွယ္ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲဲျမင့္၊ ရမခ ဒုတိုင္းမႉး ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္လွျမင့္၊ ဂ်ီ၀မ္း ဒုဗိုလ္မႉးႀကီးမင္းဟိန္း ႏွင့္ သွ်မ္းျပည္တပ္မေတာ္ ေျမာက္ပိုင္း SSA အပစ္ရပ္တပ္ဖြဲ႕ ဥကၠဌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လြယ္ေမာ၀္၊ ဒုဥကၠဌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုင္ဖ၊ ဗိုလ္မႉးႀကီးစိုင္းတူး၊ ဗိုလ္မႉးႀကီးေဂါင္တိုင္းတို႔ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အသြင္ေျပာင္းလဲေရးကိစၥ လား႐ႈိး၌ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့ေသာ္လည္း ညႇိႏႈိင္း၍ မရဟု သ်ွမ္းသံေတာ္ဆင့္ သတင္းဌာနက ေဖၚျပခဲ့သည္။
လက္ေတြ႔တြင္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြဲ႔မည္ဟု စစ္အစုိးရကုိ ကတိေပးထားခဲ့ေသာ DKBA တုိးတက္ေသာကရင္ဗုဒၶဘာသာတပ္မေတာ္၊ KPF ကရင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး (ေဟာင္သေရာေဒသ), KNU/KNLA-LA ကရင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာင္စီ စသည့္္ ကရင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လက္နက္ခ်တပ္ဖြဲ႔ဝင္အတြင္းမွာလည္း ေအာက္ေျခရဲေဘာ္မ်ား လက္ခံရန္ ဝန္ေလးေနၾကသည့္အတြက္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ကိစၥအား မသိမသာ အခ်ိန္ဆြဲေနရသည္ကုိ ေတြ႔႐ွိရသည္။
KPF တပ္ရင္း ၃ တပ္ရင္းမႉး ေစာမန္းေလးဝါးသည္လည္း နယ္ျခားေစာင့္တပ္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ အဖြဲ႔တြင္း အရာ႐ွိအခ်င္းခ်င္း ျပႆနာတက္ၾကကာ ၄င္းတုိ႔တပ္ဖြဲ႔မွ ထုတ္ပယ္ခံလုိက္ရၿပီး ျဖစ္သည္။ ထုိ႔အတူ KNU/KNLA-LA ေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ထိန္ေမာင္သည္လည္း နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔ကုိ လက္မခံဟု သတင္းဌာနအခ်ဳိ႕မွတဆင့္ ေျပာလာျပန္သည္။
အပစ္ရပ္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီသည္လည္း မြန္အမ်ဳိးသားမ်ား၏ မိမိၾကမၼာ မိမိဖန္တီးႏုိင္ခြင့္႐ွိေရးအတြက္ ႏုိင္ငံေရးအရ တစုံတရာေသာ အေျဖမရ႐ွိေသးခင္ တပ္ဖြဲ႔မ်ားကုိ အျခားသူလက္ထဲ ထုိးအပ္သည့္အလုပ္မွာ လုံးဝမျဖစ္သင့္ မျဖစ္ထုိက္သည့္ လုပ္ရပ္ဟု ႐ႈျမင္ထားျပီး နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ေျပာင္းလဲျခင္းကုိ လက္မခံႏုိင္ဟု ဆိုသည္။
၁၉၅၈ တြင္ မြန္ျပည္သူ႔တပ္ဦး ဗမာအစုိးရထံ လက္နက္ႏွင့္ ဒီမုိကေရစီ လဲလွယ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ပုိင္း မြန္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေထာင္နန္းစံ ခံခဲ့ၾကရသည့္ အျဖစ္ကုိ မေမ့သင့္ၾကေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း မြန္ျပည္သူတုိ႔ လုိအပ္ခ်က္အရ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ေပၚထြန္းလာခဲ့သည္။
မၾကာေသးမီကာလက ဖြဲ႔စည္းလာခဲ့ေသာ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔ကုိ ေထာက္႐ႈျခင္းအားျဖင့္ တုိင္းရင္းသားတပ္ဖြဲ႔တုိ႔၏ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔မ်ား မဟုတ္ဘဲ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔မ်ားကုိ ဖ်က္သိမ္းပစ္ျပီး အသစ္ဖြဲ႔စည္းလုိက္သည့္ ျမန္မာနယ္ျခားေစာင့္တပ္ ျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရၿပီ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စစ္အစုိးရတုိ႔၏ နယ္ျခားေစာင့္တပ္သည္ တုိင္းရင္းသားတပ္ဖြဲ႔မ်ားအတြက္ မဟာစစ္သင္းခ်ဳိင္းပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း သတိခ်ပ္ေစလုိပါသည္။
Tue 24 Nov 2009, မင္းစုိင္းႏြန္ေဒါ လြတ္လပ္ေသာမြန္သတင္းေအဂ်င္စီ
-လြန္ခဲ့သည့္ ႏုိဝင္ဘာ ၈ ရက္ေန႔က စခုန္တိန္ယိမ္း NDA-K ကခ်င္ဒီမုိကေရစီသစ္တပ္မေတာ္ႏွင့္ ဦးထြန္းေက်ာ္ ကရင္နီလူမ်ဳိးေပါင္းစုံလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဖြဲ႔ (ကလလတ) တုိ႔၏ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈ အခမ္းအနားမ်ားကုိ နအဖသတင္းစာႏွင္ TV တုိ႔တြင္ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသည္။ ထုိသတင္းဌာနတုိ႔က စစ္အစုိးရအေနျဖင့္ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းသုိ႔ ဝင္ေရာက္လာေသာ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႕အစည္းမ်ားအား ႏုိင္ငံေတာ္၏ တရားဝင္လက္နက္ ကုိင္ေဆာင္သည့္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈဟု အမႊန္းတင္ေရးသားၾကေလသည္။
ယေန႔တြင္ ကခ်င္ျပည္ ဒီမုိကေရစီသစ္တပ္မေတာ္ NDA-K ႏွင့္ ကရင္နီလူမ်ဳိးေပါင္းစုံလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ ကလလတ စသည့္အဖြဲ႔အစည္းတုိ႔ လုံးဝ (လုံးဝ) မ႐ွိေတာ့ပါ။ မိမိတုိင္းရင္းသား လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေတာ္လွန္တုိက္ပြဲဝင္ ဆင္ႏႊဲလာခဲ့ၾကေသာ အဆုိပါ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္တုိ႔သည္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ျဖင့္ စစ္အစုိးရထံ မိမိတပ္ဖြဲ႕မ်ားကုိ ထုိးအပ္လုိက္ၿပီး မူလတပ္ဖြဲ႔အမည္နာမတုိ႔ကုိလည္း အၿပီးတုိင္ ေျမျမွဳပ္သၿဂဳိလ္ခဲ့ၾကၿပီ။
အဆုိပါ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အသြင္ေျပာင္းလဲျခင္း အခမ္းအနားကုိ ကခ်င္ျပည္နယ္ အထူးေဒသ (၁) လုပီ၊ ဂန္႔ဂြင္ႏွင့္ စင္ႀကဳိင္ ေဒသတုိ႔တြင္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ရင္း ၃ ရင္း ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္ဟု သိရပါသည္။ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ရင္း အမွတ္ (၁ဝဝ၁) (၁ဝဝ၂) (၁ဝဝ၃)တုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္ဟု သတင္းဌာနမ်ားတြင္ ေရးသားေဖၚျပခဲ့ၾကသည္။ တစ္ခုတည္းေသာ လုပီေဒသ၌ ကခ်င္ျပည္နယ္တုိင္းမႉး ဗုိလ္ခ်ဳပ္စုိးဝင္းက နယ္ျခားေစာင့္တပ္အရာ႐ွိမ်ားအား ဘက္တဆိပ္မ်ား တပ္ဆင္ေပးေနပုံကုိ စစ္အစုိးရသတင္းစာမ်ားတြင္ ဓါတ္ပုံႏွင့္တကြ ေဖၚျပထားသည္။ က်န္ေဒသႏွစ္ခုကုိမူ စစ္အစုိးရသတင္းမ်ားတြင္ မေတြ႔႐ွိခဲ့ပါ။
တဆက္တည္းမွာပင္ ကခ်င္ျပည္ ဒီမိုကေရစီသစ္ တပ္မေတာ္ (NDA-K) မွ အသြင္ေျပာင္း ဖဲြ႔စည္းလိုက္သည့္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖဲြ႔ဝင္ အင္အား (၁ဝဝ) ေက်ာ္ခန္႔ကုိ ႏိုဝင္ဘာ (၁၄) ရက္၌ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ျမစ္ႀကီးနားရိွ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမတြင္ အခမ္းအနားျဖင့္ ႀကိဳဆိုခဲ့ျပန္သည့္သတင္း ထပ္မံ ဖတ္႐ွဳခဲ့ရသည္။
အဆုိပါ စခုန္တိန္ယိမ္း ဦးေဆာင္ေသာ NDA-K အဖဲြ႕သည္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ခဲြထြက္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာစစ္အစိုးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲခဲ့စဥ္ အင္အား ၁၂၈၆ ဦးခန္႔ ႐ွိသည္။ယခုတြင္တပ္ဖြ႔ဲအင္အား အနည္းအက်ဥ္းမ်ွသာ႐ွိေတာ့သည္။
KNG ေခၚ ကခ်င္သတင္းဌာနအယ္ဒီတာ ဘရန္ေနာ္တင္၏ ေျပာျပခ်က္အရ NDA-K စုစုေပါင္းတပ္ရင္း ၃ ရင္းတြင္ တပ္ဖြဲ႔ဝင္အင္အား အလြန္နည္းပါး ေနပါသည္။ အထူးသျဖင့္ တပ္သားအမ်ားအျပား KIO သုိ႔ ကူးေျပာင္းဝင္ေရာက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိပါသည္။
ထုိ႔အတူ ကယားျပည္နယ္ အထူးေဒသ (၂) ပန္တိန္းေဒသတြင္လည္း ကယားျပည္နယ္ တုိင္းမႉး ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ဝင္းျမင့္ႏွင့္ စြပ္ပုိင္ေဒသတြင္ ႐ွမ္းျပည္နယ္ (အေ႐ွ႕ပုိင္း) တုိင္းမႉး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရာျပည့္တုိ႔ တက္ေရာက္ခဲ့သည္ကုိ ေလ့လာလ်ွင္ ကလလတ တပ္ဖြဲ႔မ်ားကုိ တပ္ရင္း ၂ ရင္းခြဲ၍ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ ကူးေျပာင္းမႈအခမ္းအနား က်င္းပခဲ့သည္ကုိလည္း ေတြ႔႐ွိခဲ့ရသည္။
သတင္းမွတ္တမ္းမ်ားအရ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ ေမလ ၉ ရက္ေန႔တြင္ တပ္ဖြဲ႔ဝင္အင္အား ၁၆၀၉ ဦးခန္႔႐ွိေသာ ကရင္နီလူမ်ဳိးေပါင္းစုံလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦး (ကလလတ KPLA) ကုိ ဦးစႏၵာႏွင့္ ဦးထြန္းေက်ာ္တုိ႔ ဦးေဆာင္ကာ ယခင္နဝတ စစ္အစုိးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲခဲ့သည္။
ကလလတ အဖြဲ႕ ဥကၠဌျဖစ္္သူ ဦးစႏၵာသည္ အသက္အရြယ္အရ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ မလုပ္ကိုင္ႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ လက္နက္အပ္၍ သာမန္ျပည္သူတဦးအျဖစ္ ေနထုိင္သြားမည္ ျဖစ္ၿပီး ကရင္နီျပည္နယ္ (ကယားျပည္) ၀န္ၾကီးရာထူးတစ္ေနရာရာကို လိုလားေနသူတဦးျဖစ္သူ ဒု-ဥကၠဌ ဦးထြန္းေက်ာ္က စစ္အစုိးရထံ လက္နက္အပ္ျပီး လာမည့္ ၂၀၁၀ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲကို ပါတီတစ္ရပ္ဖြဲ႔စည္းၿပီး ၀င္ေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္မည္ဟု ကႏၲာရဝတီတုိင္း(မ္) သတင္းဌာနက ဆိုသည္။ ဦးထြန္းေက်ာ္သည္ ကယားျပည္နယ္တြင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားစြာကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားသူတစ္ဦးဟု သိရပါသည္။
အကယ္စင္စစ္မွာ အဆုိပါတုိင္းရင္းသားတပ္ဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္တုိ႔ကုိ စစ္အစုိးရက စီးပြားေရးလုပ္ကြက္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ ေငြေၾကးပင္စင္ေထာက္ပံ့ကာ အနားေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ၄င္းတုိင္းရင္းသားတပ္ဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္တို႔ ဆုိသူကလည္း ၄င္းတို႔၏ တပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားကုိ စစ္အစုိးရထံ အၿပီးတုိင္ ထုိးအပ္လုိက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။
၄င္းတပ္ဖြဲ႔ဝင္တုိ႔သည္ မိခင္အဖြဲ႔အစည္း အဖ်က္သိမ္းခံသြားရၿပီးေနာက္ စစ္အစုိးရအရာ႐ွိမ်ား အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ တပ္ရင္းမ်ားတြင္ ဆက္လက္တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ရပါမည္။ ျမန္မာျပည္ ေဒသအႏွံ႔အျပားသုိ႔ သြားေရာက္ ထုိးစစ္ဆင္ၾကမည့္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္မ်ား ျဖစ္သြားၾကေလၿပီ။
ထုိနယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြဲ႔စည္းျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဤတပ္မေတာ္ႀကီးအတြင္း၌ တုိင္းရင္းသားၿငိမ္းခ်မ္းေရး အထူးတပ္ဖြဲ႔မ်ား နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔အျဖစ္ ဝင္ေရာက္လာျခင္းမွာ ပတၲမားငေမာက္ကုိ စိန္သားျဖင့္ စီျခယ္သကဲ့သုိ႔ ပနံသင့္လွေပသည္ဟု ေဆာင္းပါး႐ွင္ ကုိျမန္မာ ဆုိသူက ႏုိဝင္ဘာလ ၁၅ ရက္ေန႕ထုတ္ ျမန္မာသတင္းစာမ်ားတြင္ ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ ေရးသားထားသည္ကုိ ေတြ႔ရျပန္သည္။
ထုိကဲ့သုိ႔လည္း ခ်ီးမြမ္းအပ္ပါေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ နအဖတုိ႔ အေနႏွင့္ တပ္သားသစ္မ်ားကုိ လုိက္လံစုေဆာင္းစရာ မလုိပဲ တိုက္ခုိက္ရည္စြမ္း ႐ွိၿပီးသား တုိင္းရင္းသားတပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားကုိ အစုလုိက္အၿပဳံလုိက္ အလကားရလုိက္သျဖင့္ အတုိင္းမသိ ေပ်ာ္ရႊင္ဘြယ္ဘိပါတကား။
အပစ္အခတ္ရပ္စဲမႈ ျပဳလုပ္ေနစဥ္ကာလ၌ နအဖသည္ လက္နက္ခ်ပါဆုိသည့္ ေဝါဟာရစကားလုံးကုိ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔မ်ားအေပၚ လုံးဝမသုံးစြဲခဲ့ၾကေပ။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားယုံမၽွသာ ျဖစ္ၿပီး ယုံၾကည္မႈတည္ေဆာက္ေရးဟု ဆုိပါသည္။ ႏုိင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးမႈ မျပဳႏုိင္သည္မွာ ၄င္းတုိ႔သည္ တရားဝင္အစုိးရ မဟုတ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းျပ ေျပာဆုိခဲ့သည္ကုိ သတိျပဳေစလုိသည္။
တဖန္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲသည့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ စစ္အစုိးရထံ လုံးဝလက္နက္ခ်လုိက္ၾကသည့္အဖြဲ႔တုိ႔ကုိ ၿငိမ္းအဖြဲ႔ဟု ေလသံေပး ဆုိျပန္သည္။ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းသုိ႔ ဝင္ေရာက္လာၿပီဟုလည္း အခမ္းအနားမ်ား က်င္းပကာ ဆုိင္းဘုတ္တင္ခဲ့သည္။ ယခင္ မဆလေခတ္က မတရားအသင္း ေၾကညာခံထားရေသာ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ မြန္ျပည္သစ္ပါတီသည္လည္း ယခုတြင္ မတရားအသင္းပင္ ျဖစ္ေနေသးသေလာဟု ေတြးေတာစရာမ်ား ျဖစ္ေနဆဲပင္။
စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ကမၻာ့တတိယေျမာက္ အဂတိ အလုိက္စားဆုံး ႏုိင္ငံအျဖစ္ ႏုိင္ငံတကာ အဂတိလုိက္စားမႈ တုိက္ဖ်က္ေရးအဖြဲ႕ Transparency International မွ ႏုိဝင္ဘာလ ၁၇ ရက္ေန႔တြင္ ထုတ္ျပန္ေသာ ႏွစ္ပတ္လည္ အစီရင္ခံစာတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ၄င္းအခ်က္အလက္မ်ားကုိ ေထာက္႐ွဳျခင္းအားျဖင့္ ႐ုပ္ဝထၲဳပုိင္းအရ တေျဖးေျဖး ပ်က္စီးလာေနေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ လူသားတုိ႔၏ စိတ္ဓါတ္ေရးရာပုိင္းတြင္လည္း မသိမသာ ယုိယြင္းလာသည္ကုိ သုံးသပ္ေတြ႔႐ွိႏုိင္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ လူမႈစီးပြားေရးရပ္ဝန္းတြင္သာမက ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအသုိင္းအဝုိင္းတြင္လည္း ကုိယ္က်င့္သိကၡာ နိမ့္ၾကသူမ်ား ပါဝင္လာသည္ကုိ ေတြ႔ခဲ့ျမင္ခဲ့ၾကပါမည္။ ၄င္းအျပင္ မ်ဳိးခ်စ္သူရဲေကာင္းဘြဲခံ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ ေတာ္လွန္ေရးသမား အမ်ားအျပားတုိ႔သည္လည္း မူလရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ ခုတ္ရာတျခား ရွရာတလြဲ ျဖစ္သြားသူမ်ားလည္း ႐ွိခဲ့၏။ တုိက္အိမ္၊ ၿခံေျမ၊ ေမာ္ေတာ္ကားျမင္မိသည္ႏွင့္ မိမိတပ္ဖြဲ႔ကုိ ရန္သူထံ ထုိးအပ္ခဲ့သည့္ အျဖစ္မ်ားစြာႏွင့္ ႀကဳံေတြ႔ေနရဆဲ ျဖစ္သည္။
လတ္တေလာကာလတြင္ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔မ်ားတြင္ အင္အားႀကီးမားသည့္ UWSA ဝျပည္နယ္ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးတပ္ဖြဲ႔ႏွင့္ KIO ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔တုိ႔အား နယ္ျခားေစာင့္ေျပာင္းလဲရန္ ယခုႏုိဝင္ဘာလအတြင္း၌ စစ္အစုိးရ ကုိယ္စားလွယ္ ဒုဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲျမင့္ ထပ္မံေျပာဆုိလာျပန္သည္။
ဤႏွစ္ဖြဲ႔အား စစ္အစုိးရအလုိအတုိင္း နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြဲ႔စည္းႏုိင္ခဲ့လ်ွင္ အျခားအဖြဲ႔မ်ားကုိ ေျပာင္းလဲရန္ မခက္ေတာ့ဟု စစ္အစုိးရတုိ႔ ယူဆထားပုံေပၚသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ၫွိႏႈိင္းမႈမ်ား မေအာင္ျမင္ေသးေပ။
ထုိ႔အတူ ႏို၀င္ဘာ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ နအဖ ကိုယ္စားလွယ္ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲဲျမင့္၊ ရမခ ဒုတိုင္းမႉး ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္လွျမင့္၊ ဂ်ီ၀မ္း ဒုဗိုလ္မႉးႀကီးမင္းဟိန္း ႏွင့္ သွ်မ္းျပည္တပ္မေတာ္ ေျမာက္ပိုင္း SSA အပစ္ရပ္တပ္ဖြဲ႕ ဥကၠဌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လြယ္ေမာ၀္၊ ဒုဥကၠဌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုင္ဖ၊ ဗိုလ္မႉးႀကီးစိုင္းတူး၊ ဗိုလ္မႉးႀကီးေဂါင္တိုင္းတို႔ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အသြင္ေျပာင္းလဲေရးကိစၥ လား႐ႈိး၌ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့ေသာ္လည္း ညႇိႏႈိင္း၍ မရဟု သ်ွမ္းသံေတာ္ဆင့္ သတင္းဌာနက ေဖၚျပခဲ့သည္။
လက္ေတြ႔တြင္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြဲ႔မည္ဟု စစ္အစုိးရကုိ ကတိေပးထားခဲ့ေသာ DKBA တုိးတက္ေသာကရင္ဗုဒၶဘာသာတပ္မေတာ္၊ KPF ကရင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး (ေဟာင္သေရာေဒသ), KNU/KNLA-LA ကရင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာင္စီ စသည့္္ ကရင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လက္နက္ခ်တပ္ဖြဲ႔ဝင္အတြင္းမွာလည္း ေအာက္ေျခရဲေဘာ္မ်ား လက္ခံရန္ ဝန္ေလးေနၾကသည့္အတြက္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ကိစၥအား မသိမသာ အခ်ိန္ဆြဲေနရသည္ကုိ ေတြ႔႐ွိရသည္။
KPF တပ္ရင္း ၃ တပ္ရင္းမႉး ေစာမန္းေလးဝါးသည္လည္း နယ္ျခားေစာင့္တပ္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ အဖြဲ႔တြင္း အရာ႐ွိအခ်င္းခ်င္း ျပႆနာတက္ၾကကာ ၄င္းတုိ႔တပ္ဖြဲ႔မွ ထုတ္ပယ္ခံလုိက္ရၿပီး ျဖစ္သည္။ ထုိ႔အတူ KNU/KNLA-LA ေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ထိန္ေမာင္သည္လည္း နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔ကုိ လက္မခံဟု သတင္းဌာနအခ်ဳိ႕မွတဆင့္ ေျပာလာျပန္သည္။
အပစ္ရပ္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီသည္လည္း မြန္အမ်ဳိးသားမ်ား၏ မိမိၾကမၼာ မိမိဖန္တီးႏုိင္ခြင့္႐ွိေရးအတြက္ ႏုိင္ငံေရးအရ တစုံတရာေသာ အေျဖမရ႐ွိေသးခင္ တပ္ဖြဲ႔မ်ားကုိ အျခားသူလက္ထဲ ထုိးအပ္သည့္အလုပ္မွာ လုံးဝမျဖစ္သင့္ မျဖစ္ထုိက္သည့္ လုပ္ရပ္ဟု ႐ႈျမင္ထားျပီး နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ေျပာင္းလဲျခင္းကုိ လက္မခံႏုိင္ဟု ဆိုသည္။
၁၉၅၈ တြင္ မြန္ျပည္သူ႔တပ္ဦး ဗမာအစုိးရထံ လက္နက္ႏွင့္ ဒီမုိကေရစီ လဲလွယ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ပုိင္း မြန္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေထာင္နန္းစံ ခံခဲ့ၾကရသည့္ အျဖစ္ကုိ မေမ့သင့္ၾကေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း မြန္ျပည္သူတုိ႔ လုိအပ္ခ်က္အရ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ေပၚထြန္းလာခဲ့သည္။
မၾကာေသးမီကာလက ဖြဲ႔စည္းလာခဲ့ေသာ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔ကုိ ေထာက္႐ႈျခင္းအားျဖင့္ တုိင္းရင္းသားတပ္ဖြဲ႔တုိ႔၏ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔မ်ား မဟုတ္ဘဲ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔မ်ားကုိ ဖ်က္သိမ္းပစ္ျပီး အသစ္ဖြဲ႔စည္းလုိက္သည့္ ျမန္မာနယ္ျခားေစာင့္တပ္ ျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရၿပီ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စစ္အစုိးရတုိ႔၏ နယ္ျခားေစာင့္တပ္သည္ တုိင္းရင္းသားတပ္ဖြဲ႔မ်ားအတြက္ မဟာစစ္သင္းခ်ဳိင္းပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း သတိခ်ပ္ေစလုိပါသည္။
ဂူဂဲကမၻာ့ေျမပံုမွာ ျမန္မာႏ်ဴကလီးယားအေဆာက္အဦပံု ေပၚေနသလား
တ႐ုတ္ျပည္ထုတ္ေဝါဗ်ဴးဂ်ာနယ္
Monday, November 23, 2009
ေျမာက္ကိုရီးယားကို ျမန္မာႏ်ဴကလီးယားကိစၥကူညီမႈနဲ႔ အေမရိကန္ က အႀကီးအက်ယ္အျပစ္တင္ေနခ်ိန္၊ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လဆန္း မွာ၊ အေပ်ာ္တမ္းကြန္ျပဴတာသမားအခ်ဳိ႕ဟာ ဂူဂဲကမၻာ့ေျမပံု၊ ျမန္မာ ျပည္တေနရာမွာ ထူးဆန္းတဲ့အေဆာက္အဦးပံုတပံုကို ေတြ႔လိုက္ ၾကတယ္။ အျပင္ပန္းကၾကည့္ရင္ ႏ်ဴကလီးယားစခန္းနဲ႔ တူတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ႐ုရွားနဲ႔ ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔က ကူညီေဆာက္လုပ္ေပး ထားတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔လည္း ဆိုၾကပါတယ္။ ျမန္မာအစိုးရက ေတာ့ ခုအခ်ိန္ထိ ဘာမွတံု႔ျပန္ေျပာဆိုတာ မရွိပါ။
အဲဒီ မသကၤာစရာ အေဆာက္အဦးဟာ ျမန္မာျပည္ အလယ္ပိုင္း ေတာတြင္းတေနရာမွာ တည္ရွိေနတာပါ။ အေပၚကၾကည့္ရင္ ေလးေဒါင့္ပံုပါပဲ။ အရွည္ (၈၂) မီတာ၊ အက်ယ္ (၈၄) မီတာရွိၿပီး၊ အမိုးက အျပာေရာင္ပါ။ အမွတ္တမဲ့ၾကည့္ရင္ ေရကူးကန္ႀကီးတခုနဲ႔ အလြန္တူပါတယ္။
ဒီပံုကို လူေတြစိတ္ဝင္စားၾကတာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ ဒီမတိုင္မီက ၾသစေၾတးလ်သုေတသီ (၂) ေယာက္ဟာ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ ႐ုရွားတို႔အေနနဲ႔ ျမန္မာအစိုးရကို ႏ်ဴကလီးယားသုေတသနစခန္းတခု ကူညီေဆာက္ေပးခဲ့ေၾကာင္း ျမန္မာစစ္ဘက္ဆိုင္ရာမ်ားဆီက သတင္းရထားခဲ့လို႔ပါပဲ။ ဆစ္ဒနီ နံနက္ခင္းသံေတာ္ဆင့္သတင္းစာနဲ႔ ၾသစေၾတးလ်ရဲ႕ “ေခတ္” သတင္းစာမွာ ေစာေစာပိုင္းကတည္း က ဒါေတြေပါက္ၾကားခဲ့တယ္။ ၾသစေၾထးလ် ႏိုင္ငံေတာ္တကၠသိုလ္စစ္ဗ်ဴဟာဌာန ပါေမာကၡဒက္စမြန္ေဘာလ္နဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံအလြတ္ သတင္းေထာက္ ဖစ္လ္သြန္တန္တို႔ရဲ႕ ၿပီးခဲ့တဲ့ (၂) ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း ေလ့လာခ်က္အရ၊ ျမန္မာအစိုးရဟာ ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္ မတိုင္မီ မွာ ႏ်ဴကလီးယားဗံုးထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားအေကာင္အထည္ေဖာ္ေနေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြအရ အခုေတြ႔ ရွိရတယ္ဆိုတဲ့ အေဆာက္အဦးၾကီးဟာ ႏ်ဴကလီးယား သုေတသနစီမံကိန္းအတြက္ သံုးေနတာ အလြန္ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း တြက္ဆၾကပါ တယ္။ ဒါ့အျပင္ ဂူဂဲဓာတ္ပံုထဲမွာ အေဆာက္အဦအနီးအနားေဒသ လမ္းဆံုေတြမွာ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ေတြ ေတြ႔ရွိသလို အေစာင့္ခ် ထားတာကိုလည္း ေတြ႔ရွိရပါတယ္။
စစ္ေရးအခ်က္အလက္ေတြ ေဖာ္ထုတ္ရာမွာ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ အိုကြန္နာကေတာ့ အဲဒီဓာတ္ပံုကိုၾကည့္ၿပီး၊ ဒါဟာ ႏ်ဴကလီးယားဆိုင္ရာ အေဆာက္အဦးျဖစ္ေပမယ့္ တြဲဘက္အေဆာက္အဦးမွ်သာျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေျမေအာက္မွာရွိေနတဲ့ အႀကီးစားအေဆာက္ အဦကို ဖံုးအုပ္ေပးထားျခင္းသာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ကေတာ့ ဒါဟာ လံုျခံဳေရးဆိုင္ရာ အေဆာက္ အဦမွ်သာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ စက္ယႏၱယားစက္႐ုံတ႐ံုလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ႏ်ဴကလီးယားအစီအစဥ္နဲ႔ ဘာမွမဆိုင္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ဝါရွင္တန္ႏိုင္ငံတကာလံုျခံဳေရးနဲ႔ သိပၸံသုေတသနရဲ့ ထုတ္ျပန္ခ်က္မွာေတာ့ ဒီအေဆာက္အဦးရဲ႕ အဓိကအစိတ္အပိုင္းဟာ ေျမေအာက္ ထဲမွာ ေရာက္ေနတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ႏ်ဴကလီးယားနဲ႔ ပတ္သက္ေနတာရယ္လို႔ေတာ့ ထင္ထင္ရွားရွားမေတြ႔ရေသးဘူး၊ ေလာေလာဆယ္မွာ ပါရဂူပညာရွင္မ်ားက ဒီဓာတ္ပံုကို တဆင့္တိုးေလ့လာဆဲ ျဖစ္တယ္လို႔ ေဖာ္ျပပါတယ္။
ျမန္မာအစိုးရက ၾသစေၾတးလ်သတင္းစာမ်ားရဲ႕ ေဖာ္ျပမႈအေပၚတံု႔ျပန္တာ မရွိေသးဘူး။ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ ႐ုရွားတို႔ကလည္း ဒီကိစၥ အေပၚ ဘာမွမေျပာေသးပါ။
ဒီေနရာကို မဆိုင္သူေတြက ေတြ႔ရွိၿပီး ေျဗာင္ထုတ္ေဖာ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ စိတ္ပါဝင္စားသူ အေတာ္မ်ားမ်ားက ဂူဂဲကမၻာ့ေျမပံုေရွ႕မွာ ေန႔ညမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္နဲ႔ေျမာက္ကိုရီးယား ဆက္ဆံေရးဟာ ကလင္တန္ရဲ႕ ခ်စ္ၾကည္ေရး ခရီး စဥ္ေတြအၿပီးမွာ ေကာင္းလာမလိုလို ျဖစ္လာပါၿပီ။ အခုျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏ်ဴကလီးယားအစီအစဥ္ကိစၥဟာ အစစ္အမွန္မွန္းသိလာၿပီ ဆိုရင္ ေတာ့ အိုဘာမား၊ ဟီလာရီတို႔အေနနဲ႔ ေျမာက္ကိုရီးယားကို ဆိုးသြမ္းႏိုင္ငံစာရင္းထဲ ျပန္သြင္းဦးမလားမသိပါ။
တ႐ုတ္ျပည္ထုတ္ေဝါဗ်ဴးဂ်ာနယ္မွ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ဘာသာျပန္သည္။
http://cpburma.org ..မွ
မသကၤာစရာ အေဆာက္အဦးဟာ ျမန္မာျပည္ အလယ္ပိုင္း ေတာတြင္းတေနရာမွာ တည္ရွိေန
တ႐ုတ္ျပည္ထုတ္ေဝါဗ်ဴးဂ်ာနယ္
Monday, November 23, 2009
ေျမာက္ကိုရီးယားကို ျမန္မာႏ်ဴကလီးယားကိစၥကူညီမႈနဲ႔ အေမရိကန္ က အႀကီးအက်ယ္အျပစ္တင္ေနခ်ိန္၊ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လဆန္း မွာ၊ အေပ်ာ္တမ္းကြန္ျပဴတာသမားအခ်ဳိ႕ဟာ ဂူဂဲကမၻာ့ေျမပံု၊ ျမန္မာ ျပည္တေနရာမွာ ထူးဆန္းတဲ့အေဆာက္အဦးပံုတပံုကို ေတြ႔လိုက္ ၾကတယ္။ အျပင္ပန္းကၾကည့္ရင္ ႏ်ဴကလီးယားစခန္းနဲ႔ တူတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ႐ုရွားနဲ႔ ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔က ကူညီေဆာက္လုပ္ေပး ထားတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔လည္း ဆိုၾကပါတယ္။ ျမန္မာအစိုးရက ေတာ့ ခုအခ်ိန္ထိ ဘာမွတံု႔ျပန္ေျပာဆိုတာ မရွိပါ။
အဲဒီ မသကၤာစရာ အေဆာက္အဦးဟာ ျမန္မာျပည္ အလယ္ပိုင္း ေတာတြင္းတေနရာမွာ တည္ရွိေနတာပါ။ အေပၚကၾကည့္ရင္ ေလးေဒါင့္ပံုပါပဲ။ အရွည္ (၈၂) မီတာ၊ အက်ယ္ (၈၄) မီတာရွိၿပီး၊ အမိုးက အျပာေရာင္ပါ။ အမွတ္တမဲ့ၾကည့္ရင္ ေရကူးကန္ႀကီးတခုနဲ႔ အလြန္တူပါတယ္။
ဒီပံုကို လူေတြစိတ္ဝင္စားၾကတာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ ဒီမတိုင္မီက ၾသစေၾတးလ်သုေတသီ (၂) ေယာက္ဟာ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ ႐ုရွားတို႔အေနနဲ႔ ျမန္မာအစိုးရကို ႏ်ဴကလီးယားသုေတသနစခန္းတခု ကူညီေဆာက္ေပးခဲ့ေၾကာင္း ျမန္မာစစ္ဘက္ဆိုင္ရာမ်ားဆီက သတင္းရထားခဲ့လို႔ပါပဲ။ ဆစ္ဒနီ နံနက္ခင္းသံေတာ္ဆင့္သတင္းစာနဲ႔ ၾသစေၾတးလ်ရဲ႕ “ေခတ္” သတင္းစာမွာ ေစာေစာပိုင္းကတည္း က ဒါေတြေပါက္ၾကားခဲ့တယ္။ ၾသစေၾထးလ် ႏိုင္ငံေတာ္တကၠသိုလ္စစ္ဗ်ဴဟာဌာန ပါေမာကၡဒက္စမြန္ေဘာလ္နဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံအလြတ္ သတင္းေထာက္ ဖစ္လ္သြန္တန္တို႔ရဲ႕ ၿပီးခဲ့တဲ့ (၂) ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း ေလ့လာခ်က္အရ၊ ျမန္မာအစိုးရဟာ ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္ မတိုင္မီ မွာ ႏ်ဴကလီးယားဗံုးထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားအေကာင္အထည္ေဖာ္ေနေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြအရ အခုေတြ႔ ရွိရတယ္ဆိုတဲ့ အေဆာက္အဦးၾကီးဟာ ႏ်ဴကလီးယား သုေတသနစီမံကိန္းအတြက္ သံုးေနတာ အလြန္ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း တြက္ဆၾကပါ တယ္။ ဒါ့အျပင္ ဂူဂဲဓာတ္ပံုထဲမွာ အေဆာက္အဦအနီးအနားေဒသ လမ္းဆံုေတြမွာ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ေတြ ေတြ႔ရွိသလို အေစာင့္ခ် ထားတာကိုလည္း ေတြ႔ရွိရပါတယ္။
စစ္ေရးအခ်က္အလက္ေတြ ေဖာ္ထုတ္ရာမွာ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ အိုကြန္နာကေတာ့ အဲဒီဓာတ္ပံုကိုၾကည့္ၿပီး၊ ဒါဟာ ႏ်ဴကလီးယားဆိုင္ရာ အေဆာက္အဦးျဖစ္ေပမယ့္ တြဲဘက္အေဆာက္အဦးမွ်သာျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေျမေအာက္မွာရွိေနတဲ့ အႀကီးစားအေဆာက္ အဦကို ဖံုးအုပ္ေပးထားျခင္းသာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ကေတာ့ ဒါဟာ လံုျခံဳေရးဆိုင္ရာ အေဆာက္ အဦမွ်သာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ စက္ယႏၱယားစက္႐ုံတ႐ံုလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ႏ်ဴကလီးယားအစီအစဥ္နဲ႔ ဘာမွမဆိုင္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ဝါရွင္တန္ႏိုင္ငံတကာလံုျခံဳေရးနဲ႔ သိပၸံသုေတသနရဲ့ ထုတ္ျပန္ခ်က္မွာေတာ့ ဒီအေဆာက္အဦးရဲ႕ အဓိကအစိတ္အပိုင္းဟာ ေျမေအာက္ ထဲမွာ ေရာက္ေနတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ႏ်ဴကလီးယားနဲ႔ ပတ္သက္ေနတာရယ္လို႔ေတာ့ ထင္ထင္ရွားရွားမေတြ႔ရေသးဘူး၊ ေလာေလာဆယ္မွာ ပါရဂူပညာရွင္မ်ားက ဒီဓာတ္ပံုကို တဆင့္တိုးေလ့လာဆဲ ျဖစ္တယ္လို႔ ေဖာ္ျပပါတယ္။
ျမန္မာအစိုးရက ၾသစေၾတးလ်သတင္းစာမ်ားရဲ႕ ေဖာ္ျပမႈအေပၚတံု႔ျပန္တာ မရွိေသးဘူး။ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ ႐ုရွားတို႔ကလည္း ဒီကိစၥ အေပၚ ဘာမွမေျပာေသးပါ။
ဒီေနရာကို မဆိုင္သူေတြက ေတြ႔ရွိၿပီး ေျဗာင္ထုတ္ေဖာ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ စိတ္ပါဝင္စားသူ အေတာ္မ်ားမ်ားက ဂူဂဲကမၻာ့ေျမပံုေရွ႕မွာ ေန႔ညမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္နဲ႔ေျမာက္ကိုရီးယား ဆက္ဆံေရးဟာ ကလင္တန္ရဲ႕ ခ်စ္ၾကည္ေရး ခရီး စဥ္ေတြအၿပီးမွာ ေကာင္းလာမလိုလို ျဖစ္လာပါၿပီ။ အခုျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏ်ဴကလီးယားအစီအစဥ္ကိစၥဟာ အစစ္အမွန္မွန္းသိလာၿပီ ဆိုရင္ ေတာ့ အိုဘာမား၊ ဟီလာရီတို႔အေနနဲ႔ ေျမာက္ကိုရီးယားကို ဆိုးသြမ္းႏိုင္ငံစာရင္းထဲ ျပန္သြင္းဦးမလားမသိပါ။
တ႐ုတ္ျပည္ထုတ္ေဝါဗ်ဴးဂ်ာနယ္မွ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ဘာသာျပန္သည္။
http://cpburma.org ..မွ
မသကၤာစရာ အေဆာက္အဦးဟာ ျမန္မာျပည္ အလယ္ပိုင္း ေတာတြင္းတေနရာမွာ တည္ရွိေန
Monk opens plane's emergency exit for fresh air
Monk opens plane's emergency exit for fresh air
2009/11/24
NEW DELHI, Tues: A Buddhist monk who opened the emergency exit of an airplane just before take off because he wanted some fresh air forced the plane to delay its flight for almost seven hours at Kolkata airport yesterday morning.
As result of his action, the airport authorities evacuated all the passengers onboard and grounded the plane for nearly seven hours until all the safety drills were completed.
The Hindu newspaper reported that the bizarre incident happened on Air India's flight IC-727 that was heading to Yangon with 135 passengers on board.
The monk from Myanmar, a 45-year-old Waza Thunga, believed to be a second time flier, was feeling claustrophobic inside the plane, which was still on the runway, and decided to open the emergency exit next to his seat after browsing the plane's safety manual.
"As soon as he pulled the safety clutch, the emergency window opened and the emergency bells rang.
"The occurrence of such a situation is rare but what can you do to prevent such a thing. How can we control it if a passenger sets off an alarm by mistake," the airline's spokesman Pulok Mukherjee told the newspaper.
It is not known whether the airline took any action against the monk, who spoke very little English. -- BERNAMA
2009/11/24
NEW DELHI, Tues: A Buddhist monk who opened the emergency exit of an airplane just before take off because he wanted some fresh air forced the plane to delay its flight for almost seven hours at Kolkata airport yesterday morning.
As result of his action, the airport authorities evacuated all the passengers onboard and grounded the plane for nearly seven hours until all the safety drills were completed.
The Hindu newspaper reported that the bizarre incident happened on Air India's flight IC-727 that was heading to Yangon with 135 passengers on board.
The monk from Myanmar, a 45-year-old Waza Thunga, believed to be a second time flier, was feeling claustrophobic inside the plane, which was still on the runway, and decided to open the emergency exit next to his seat after browsing the plane's safety manual.
"As soon as he pulled the safety clutch, the emergency window opened and the emergency bells rang.
"The occurrence of such a situation is rare but what can you do to prevent such a thing. How can we control it if a passenger sets off an alarm by mistake," the airline's spokesman Pulok Mukherjee told the newspaper.
It is not known whether the airline took any action against the monk, who spoke very little English. -- BERNAMA
၈၉ ႀကိမ္ေျမာက္ အမ်ိဳးသားေန႔ စာေပေဟာေျပာပြဲ (Los Angeles)
-------------------------------------------
၈၉ ႏွစ္ေျမာက္ အမ်ိဳးသားေန႔ အားဂုဏ္ျပဳေသာအထိမ္းအမွတ္ စာေပေဟာေျပာပြဲကို Mandalay Gazette ႏွင့္ L.A Organizers 4 Burma တို႔ရဲ့ စီစဥ္မႈျဖင့္ Los Angeles တိုင္း Monterey Park ၿမိဳ႕ မွ ေအာင္ေဇခန္းမ မွာ ႏိုဝင္ဘာ ၂၂ ရက္ စေနေန႔ ေန႔လည္ ၂ နာရီမွ ည ၇ နာရီ ခြဲ အထိ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။
အခန္းအနားသို႔ ဖိတ္ၾကားထားေသာ ဧည့္သည္မ်ား သတင္းေထာက္မ်ား ႏွင့္ ရပ္ေဝးရပ္နီးမွ စာေပဝါသနာ႐ွင္ မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာမ်ား တက္ေရာက္အားေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ အခန္းအနား အစီအစဥ္မ်ား ေခတၱ ရပ္နားခ်ိန္မွာ ေတာ့ ႀကြေရာက္လာသူမ်ားအား အာလူးပူရီ ေကာက္ညွင္းေပါင္း လဖၻက္ရည္ မုန္႔ မ်ားျဖင့္ ေကၽြးေမြး ဧည့္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။ အခန္းအနားအစီအစဥ္အရ ဖိတ္ၾကားထားေသာ စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာ ဦးေအာင္ေဝး စာေရးဆရာမ ေဒၚေမျငိမ္း အဆိုေတာ္ ေဒၚမာမာေအး တို႔ တက္ေရာက္ေဟာေျပာခဲ့ၿပီး အႏုပညာ႐ွင္မ်ားအား ဥာဏ္ပူေဇာ္ခ ခ်ီးျမွင့္အၿပီးမွာ အခန္းအနားကိုေအာင္ျမင္စြာ႐ုပ္သိမ္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။မူရင္း ဖိတ္ၾကားထားသူမ်ား အနက္က စာေရးဆရာႀကီး ေမာင္စြမ္းရည္ တစ္ေရာက္ကေတာ့ က်န္းမာေရး အေျခအေနအရ ႀကြေရာက္ႏိုင္ျခင္းမ႐ိွခဲ့ပါဘူး။
ႀကြေရာက္အားေပးခဲ့ၾကသူမ်ားအားလံုးကို မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာ ၊ LA Organizers 4 Burma ႏွင့္ Mandalay Gezette အဖြဲ႕သားမ်ားမွ မ်ားစြာေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ဂုဏ္ျပဳပါတယ္။
သတင္း ေရးသူ- မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာ
http://myochitmyanmar.org/
Tuesday 24 November 2009
Monday 23 November 2009
Sunday 22 November 2009
Friday 20 November 2009
ထပ္လုပ္ေပးလိုက္တာပါ . .
ကူညီႏူိင္ရင္ ကူညီေပးၾကပါေနာ္ . .
-
သူငယ္ခ်င္းမ်ားကူညီေပးၾကပါ...ကၽြန္ေတာ္ နယ္ေရာက္ေနလို႕...အကူအညီလွမ္းေတာင္းတာပါ...
အျမန္ဆံုး အေကာင္းဆံုးကူညီေပးမယ္လို႕ေမွ်ာ္လင္႕ပါတယ္...
ေအဘီေသြးျဖစ္တဲ႕အတြက္အရမ္းကိုရွားေနလို႕ပါ..
သင္႕ေသြးတစက္ျဖင္႕အသက္ကယ္ပါ...(ေသြးလွဴဒါန္းျခင္းျဖင္႕ကုသိုလ္ယူေပးၾကပါ)
We need a blood donor urgently. The blood type is AB.
the one who suffering from leukemia is Kit Kit ( 11 yr old)
if you found one .. pls contact Ma Aye Aye Myint (mother) ( 586672 )
ကူညီႏူိင္ရင္ ကူညီေပးၾကပါေနာ္ . .
-
သူငယ္ခ်င္းမ်ားကူညီေပးၾကပါ...ကၽြန္ေတာ္ နယ္ေရာက္ေနလို႕...အကူအညီလွမ္းေတာင္းတာပါ...
အျမန္ဆံုး အေကာင္းဆံုးကူညီေပးမယ္လို႕ေမွ်ာ္လင္႕ပါတယ္...
ေအဘီေသြးျဖစ္တဲ႕အတြက္အရမ္းကိုရွားေနလို႕ပါ..
သင္႕ေသြးတစက္ျဖင္႕အသက္ကယ္ပါ...(ေသြးလွဴဒါန္းျခင္းျဖင္႕ကုသိုလ္ယူေပးၾကပါ)
We need a blood donor urgently. The blood type is AB.
the one who suffering from leukemia is Kit Kit ( 11 yr old)
if you found one .. pls contact Ma Aye Aye Myint (mother) ( 586672 )
သာသနာ့အာဇာနည္ ပရိယတၱိ၊ပဋိပတၱိ စြယ္စုံအေက်ာ္ ျဖဴးဆရာေတာ္ ဦးနရပတိ အေရးေပၚ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ေဆးကုသေနရေၾကာင္း ကမၻာတ၀ွမ္းရွိ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဓမၼပရိတ္သတ္အေပါင္းအား အေၾကာင္းၾကားလႊာ
ဆရာေတာ္ အေရးေပၚကုသသည့္ ေဆးရုံ
Praram Hospital ဘန္ေကာက္ ထုိင္းႏုိင္ငံ
ဆက္သြယ္ရန္ ဦးအဂၢ၀ရ ဖုံး 66 814 394596 (ထုိင္း)
ကုိညီညီလြင္ မစမ္းျမ 65 90096820, 65 98517660 (sg)
ဦးစႏၵာသီရိ၊ ဦးစေႏၵာဘာသ
ဓမၼရကၡိတျဖဴးမဟာစည္သာသနာ့ရိပ္သာ
အမွတ္ (၅) ရပ္ကြက္ လွဳိင္ၿမိဳ႕နယ္ ကမာရြတ္ၿမိဳ႕နယ္ ရန္ကုန္
ဖုံး 0951 530068 / 501846 Ext: 181 Cell: 095017554
ဆရာေတာ္၏ တရားေတာ္မ်ားႏွင့္ webside ျဖစ္ပါတယ္
http://www.phyusayadaw.com/biography.html
ျဖဴးဆရာေတာ္သည္ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာေတာ္အတြက္ မေနမနား ဒကာ ဒကာမမ်ားကုိ ဘာသာေရး အသိတရားမ်ားကုိ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး မႈအတုိင္း ေဟာၾကားခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံေက်ာ္ ဓမၼကထိကဆရာေတာ္ တစ္ပါးျဖစ္သည္မွာ တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္အေပါင္း သိထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္၊၊
ယခုဆရာေတာ္အေျခအေနကုိဆရာေတာ္တပည့္ဦးအဂၢ၀ရ(ဆရာေတာ္တူ)Nov19,2009ေျပာျပခ်က္အရ သမားေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ဆရာေတာ္ကုိလြန္ခဲ့ေသာ(၂)ႏွစ္ကေက်ာက္ကပ္ခြဲကုသမူယူခဲ့ပါတယ္၊ အခုေတာ့ ေက်ာက္ကပ္မွာ ပုိၿပီးဆုိး၀ါးလာလုိ႕ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ဆက္လက္ကုသေနရေၾကာင္းေျပာပါတယ္၊၊
ျမန္မာေငြ သိန္း(၅၀၀)ေလာက္ ကုန္က်သြားၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ဆရာေတာ္ကေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ စကားမေျပာႏုိင္ သတိမရဘဲ ျဖစ္ေနေၾကာင္းေျပာပါတယ္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ထုိင္းႏုိင္ငံကုိ သြားႏုိင္ဖုိ႕ရာမွာ ဆရာေတာ္ အသက္ရွင္ေရး ႀကိဳးစားရာတြင္ အခက္ခဲေတြနဲ႕ ႀကဳံခဲ့ရေၾကာင္းလည္း ေျပာျပပါတယ္၊၊
အေမရိကန္ႏုိင္ငံအပါ၀င္ တကမၻာလုံးမွာ ရွိေနၾကသည့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အားလုံးတုိ႕အေနျဖင့္ ဆရာေတာ္ ေဆးကုသမူတြင္ ပါ၀င္ၿပီး ကုသုိယ္ယူႏုိင္ရန္ ေမတၱာေရွ႕ထားၿပီး ႏွဳိးေဆာ္ပါသည္၊၊
စာဖတ္လုိ႕ မရခဲ့ေသာ္ PDF ဇုိင္ကုိ ဖြင့္ၾကည့္ ဖတ္ႏုိင္ပါတယ္၊၊
ေမတၱာျဖင့္
အရွင္စေႏၵာဘာသာစာရ
ashincandobhasacara@gmail.com
Ph: 001 502 749 8066 အေမရိကန္ႏုိင္ငံ
ဆရာေတာ္ အေရးေပၚကုသသည့္ ေဆးရုံ
Praram Hospital ဘန္ေကာက္ ထုိင္းႏုိင္ငံ
ဆက္သြယ္ရန္ ဦးအဂၢ၀ရ ဖုံး 66 814 394596 (ထုိင္း)
ကုိညီညီလြင္ မစမ္းျမ 65 90096820, 65 98517660 (sg)
ဦးစႏၵာသီရိ၊ ဦးစေႏၵာဘာသ
ဓမၼရကၡိတျဖဴးမဟာစည္သာသနာ့ရိပ္သာ
အမွတ္ (၅) ရပ္ကြက္ လွဳိင္ၿမိဳ႕နယ္ ကမာရြတ္ၿမိဳ႕နယ္ ရန္ကုန္
ဖုံး 0951 530068 / 501846 Ext: 181 Cell: 095017554
ဆရာေတာ္၏ တရားေတာ္မ်ားႏွင့္ webside ျဖစ္ပါတယ္
http://www.phyusayadaw.com/biography.html
ျဖဴးဆရာေတာ္သည္ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာေတာ္အတြက္ မေနမနား ဒကာ ဒကာမမ်ားကုိ ဘာသာေရး အသိတရားမ်ားကုိ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး မႈအတုိင္း ေဟာၾကားခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံေက်ာ္ ဓမၼကထိကဆရာေတာ္ တစ္ပါးျဖစ္သည္မွာ တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္အေပါင္း သိထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္၊၊
ယခုဆရာေတာ္အေျခအေနကုိဆရာေတာ္တပည့္ဦးအဂၢ၀ရ(ဆရာေတာ္တူ)Nov19,2009ေျပာျပခ်က္အရ သမားေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ဆရာေတာ္ကုိလြန္ခဲ့ေသာ(၂)ႏွစ္ကေက်ာက္ကပ္ခြဲကုသမူယူခဲ့ပါတယ္၊ အခုေတာ့ ေက်ာက္ကပ္မွာ ပုိၿပီးဆုိး၀ါးလာလုိ႕ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ဆက္လက္ကုသေနရေၾကာင္းေျပာပါတယ္၊၊
ျမန္မာေငြ သိန္း(၅၀၀)ေလာက္ ကုန္က်သြားၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ဆရာေတာ္ကေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ စကားမေျပာႏုိင္ သတိမရဘဲ ျဖစ္ေနေၾကာင္းေျပာပါတယ္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ထုိင္းႏုိင္ငံကုိ သြားႏုိင္ဖုိ႕ရာမွာ ဆရာေတာ္ အသက္ရွင္ေရး ႀကိဳးစားရာတြင္ အခက္ခဲေတြနဲ႕ ႀကဳံခဲ့ရေၾကာင္းလည္း ေျပာျပပါတယ္၊၊
အေမရိကန္ႏုိင္ငံအပါ၀င္ တကမၻာလုံးမွာ ရွိေနၾကသည့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အားလုံးတုိ႕အေနျဖင့္ ဆရာေတာ္ ေဆးကုသမူတြင္ ပါ၀င္ၿပီး ကုသုိယ္ယူႏုိင္ရန္ ေမတၱာေရွ႕ထားၿပီး ႏွဳိးေဆာ္ပါသည္၊၊
စာဖတ္လုိ႕ မရခဲ့ေသာ္ PDF ဇုိင္ကုိ ဖြင့္ၾကည့္ ဖတ္ႏုိင္ပါတယ္၊၊
ေမတၱာျဖင့္
အရွင္စေႏၵာဘာသာစာရ
ashincandobhasacara@gmail.com
Ph: 001 502 749 8066 အေမရိကန္ႏုိင္ငံ
Thursday 19 November 2009
Multi-million pound boost to fight killer diseases in Burma
17 NOVEMBER 2009
Burma is set to receive hundreds of millions of pounds from the Global Fund to tackle AIDS, TB and malaria.
At its conference in Ethiopia last week, the Global Fund agreed to provide approximately US$ 111 million from 2011 to 2013 and up to US$ 288 million over five years to fight these killer diseases.
The news is a massive boost for an estimated 238,000 Burmese people living with HIV - one of the highest infection rates in Asia – and for a country where thousands die each year from TB and malaria.
The Global Fund announcement comes after a successful proposal from a variety of stakeholders including the Ministry of Health, UN, international NGOs and local civil society groups, including people living with HIV.
Treating an HIV patient privately costs about $30 per month – more than the average income, but the Burmese government spends less than $1 per person per year on health.
The Global Fund is a multi-billion dollar financing institution, established in 2002, to fight HIV/AIDS, tuberculosis and malaria wherever the need is greatest around the world.
In 2007, the UK made a long-term commitment to the Global Fund of up to £1 billion to 2015.
Three Diseases Fund
After the Global Fund left Burma in 2005, the $100 million Three Diseases Fund was set up between the UK, Australia, the European Commission, the Netherlands, Norway and Sweden to maintain funding for AIDS, TB and malaria.
The fund's success has encouraged the Global Fund to return to Burma.
It showed it was possible to deliver effective aid in Burma through UN agencies, international NGOs and local community-based organisations.
The Three Diseases Fund has helped 600,000 HIV sufferers since 2006 through a range of prevention and support programmes and supported treatment for 700,000 malaria sufferers and over 30,000 TB patients.
DFID is increasing the UK’s contribution to the Three Diseases Fund by £10 million, bringing its total contribution to £30.1 million by 2011. Other donors are also increasing their commitments.
Ko Naung Mon (not his real name) is a former injecting drug user who is now living with HIV. He is one of the 70% of Burma’s population living on less than a dollar a day.
His work as a farmer does not earn him enough to pay for the expensive Anti-retroviral treatment (ART) which stops the development of HIV into AIDS.
A number of initiatives for injecting drug users and support groups funded by the Three Diseases Fund helped him to complete a drug detoxification programme, restart his life as a farmer and support himself and his family.
Read more about the Three Diseases Fund and the Global Fund to Fight AIDS, Tuberculosis and Malaria.
http://www.dfid.gov.uk/Media-Room/News-Stories/2009/Burma-get-millions-to-fight-trio-of-killer-diseases/
Burma is set to receive hundreds of millions of pounds from the Global Fund to tackle AIDS, TB and malaria.
At its conference in Ethiopia last week, the Global Fund agreed to provide approximately US$ 111 million from 2011 to 2013 and up to US$ 288 million over five years to fight these killer diseases.
The news is a massive boost for an estimated 238,000 Burmese people living with HIV - one of the highest infection rates in Asia – and for a country where thousands die each year from TB and malaria.
The Global Fund announcement comes after a successful proposal from a variety of stakeholders including the Ministry of Health, UN, international NGOs and local civil society groups, including people living with HIV.
Treating an HIV patient privately costs about $30 per month – more than the average income, but the Burmese government spends less than $1 per person per year on health.
The Global Fund is a multi-billion dollar financing institution, established in 2002, to fight HIV/AIDS, tuberculosis and malaria wherever the need is greatest around the world.
In 2007, the UK made a long-term commitment to the Global Fund of up to £1 billion to 2015.
Three Diseases Fund
After the Global Fund left Burma in 2005, the $100 million Three Diseases Fund was set up between the UK, Australia, the European Commission, the Netherlands, Norway and Sweden to maintain funding for AIDS, TB and malaria.
The fund's success has encouraged the Global Fund to return to Burma.
It showed it was possible to deliver effective aid in Burma through UN agencies, international NGOs and local community-based organisations.
The Three Diseases Fund has helped 600,000 HIV sufferers since 2006 through a range of prevention and support programmes and supported treatment for 700,000 malaria sufferers and over 30,000 TB patients.
DFID is increasing the UK’s contribution to the Three Diseases Fund by £10 million, bringing its total contribution to £30.1 million by 2011. Other donors are also increasing their commitments.
Ko Naung Mon (not his real name) is a former injecting drug user who is now living with HIV. He is one of the 70% of Burma’s population living on less than a dollar a day.
His work as a farmer does not earn him enough to pay for the expensive Anti-retroviral treatment (ART) which stops the development of HIV into AIDS.
A number of initiatives for injecting drug users and support groups funded by the Three Diseases Fund helped him to complete a drug detoxification programme, restart his life as a farmer and support himself and his family.
Read more about the Three Diseases Fund and the Global Fund to Fight AIDS, Tuberculosis and Malaria.
http://www.dfid.gov.uk/Media-Room/News-Stories/2009/Burma-get-millions-to-fight-trio-of-killer-diseases/
Subscribe to:
Posts (Atom)
